เลิกกับแฟน ทั้งยังตกงาน นับเป็นช่วงชีวิตที่ตกต่ำที่สุดของ ‘ลู่เส้าหรง’ หนทางสุดท้าย...คือจำต้องเลือกที่จะกลับบ้าน บ้านที่ถูกแม่เลี้ยงตั้งป้อมใส่กับเรื่องที่ว่าเขาเป็นเกย์ เมื่อความอดทนอดกลั้นจนใกล้ถึงขีดจำกัด พ่อแท้ๆ จึงหาทางออกให้เขาเดินทางไปอเมริกา พี่ชายอ้วนดำที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กในความทรงจำต้องการหาภรรยาเพศเดียวกัน! ในช่วงที่จิตใจท้อแท้อ่อนแอ ลู่เส้าหรงตัดสินใจรับข้อเสนอนั้นทันที คิดไม่ถึงว่าพี่ชายอ้วนดำที่ชื่อ ‘จ่านหยาง’ ในวัยเด็กคนนั้น กลับเติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มรูปงาม หล่อเหลาล่ำบึก ทั้งยังประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีตำแหน่งใหญ่โต! --- ความรักของพวกเขาเริ่มต้นจากการอยู่ร่วมห้องเดียวกัน ทว่าจ่านหยางกลับทำงานยุ่งสุดๆ แต่ก็ยังใจดีหาเกมมาให้เขาเล่น ดังนั้นเพื่อเป็นการฆ่าเวลา ลู่เส้าหรงจึงเริ่มเล่นเกมออนไลน์ “สู่เจี้ยน” ภายในเกมเขาได้รู้จักเพื่อนใหม่ ทั้งยังสร้างกิลด์เป็นของตัวเอง มีความสุขกับชีวิตใหม่ (ในเกม) สุดๆ! ทว่าก็เห็นอยู่ชัดๆ ว่าจ่านหยางเป็นสามีที่บ้างานสุดๆ แต่ทำไม...กลับดูคล้ายหนึ่งในเพื่อนใหม่ที่เขารู้จักในเกมกันนะ?

5555 จะบอกว่าเรื่องนี้เราอ่านโดยที่ไม่รู้อะไรมาก่อนเลย ไม่รู้แม้กระทั่งมันเป็นแนวเกมออนไลน์ด้วย จนได้มาจับหนังสือแล้วนั่นแหละถึงรู้ ก็คือหยิบมาเพราะว่าเป็นเฟยเทียนเขียนเท่านั้น คือตอนอ่านปราชญ์ประทับใจมาก จนรู้สึกว่าอยากจะอ่านงานของคนนี้ไปเรื่อยๆ

แต่ว่า! ข้ามฟ้าหารักแตกต่างจากปราชญ์กู้บัลลังก์ หรือ ราชันคืนบัลลังก์มาก คืออย่างทั้งปราชญ์และราชันต่างก็มีแนวที่ใกล้เคียงกันพอสมควรอะนะ

แต่ข้ามฟ้าหารักมีเซตติ้งโลกอนาคตและเกมออนไลน์ รวมทั้งมีพระเอกที่ไม่เหมือนใคร (หรือจะบอกว่าเหมือนนิยายเล่มอื่นๆอีกมากมายก็ได้) คือจ่านหยางเป็นพระเอกประเภทที่เราไม่ชอบ เป็นผู้ชายประเภทที่เอาตัวเองเป็นใหญ่ ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก มีความคิดชายเป็นใหญ่อย่างชัดเจนมาก เป็นเกย์แต่ก็ยังยึดถือ Patriachy ไว้อย่างเหนียวแน่น มีความคิดว่า ภรรยาควรจะเป็นคนที่อยู่ที่บ้าน ไม่ต้องทำงาน ส่วนตัวเองออกนอกบ้านไปหาเงินให้และมีสิทธิ์ในการตัดสินใจต่างๆ ส่วนภรรยาเป็นเหมือนของของตัวเอง แถมยังพลั้งมือใช้ความรุนแรงอยู่ครั้งหนึ่งด้วย

คือมีหลายครั้งมากๆที่เรารู้สึกไม่โอเคกับการกระทำของพระเอก พระเอกแบบนี้เหมือนพระเอกในนิยายอิโรติกสมัยก่อน นิดๆหน่อยๆก็โมโห ขี้หึง ฟาดงวงฟาดงา แล้วก็เอะอะก็ขึ้นเตียง แถมไม่ค่อยฟังโดยเฉพาะเรื่องบนเตียงด้วย

คือระหว่างอ่าน เราก็ด่าจ่านหยางให้เพื่อนสนิทฟังไปหลายรอบเชียวค่ะ ตอนแรกๆเรายังกังขานิดหน่อยว่าคนเขียนนิยมพระเอกบุคลิกแบบนี้เองหรือว่าเค้าอยากจะพูดเรื่องความไม่เท่าเทียมในความสัมพันธ์กันแน่ แต่พอมาเจอแม่ของนายเอกในเล่มสามก็ชัดเจนว่า คนเขียนอยากจะ address เรื่อง power dynamic ในความสัมพันธ์นี่แหละ พยายามจะพูดเรื่องความคิดชายเป็นใหญ่ ความเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจ่านหยาง แต่น่าเสียดายนิดๆที่สุดท้ายแล้ว เรารู้สึกว่าพระเอกก็ไม่ได้รับบทเรียนอะไรเท่าไหร่ รู้สึกผิดอยู่บ้างก็จริง แต่ก็แค่บ้างเท่านั้น แบบที่รู้เลยว่านิสัยแบบนี้มันไม่มีทางแก้กันได้ง่ายๆหรอก คือคิดว่าถ้าเป็นตัวเองคงอยู่ไม่ได้แน่ๆเลยค่ะกับผู้ชายแบบนี้ (ซึ่งมีเยอะด้วยนะ) นายเอกพอดีว่าเป็นคนอดทนให้อภัย แล้วก็รักพระเอกมาก ถึงแม้จะถูกทำให้เสียใจแค่ไหน

คือพออ่านจบเราก็ไม่ได้รู้สึกพึงพอใจอะไรมากนะ กับความสัมพันธ์พระนาย แต่ก็รู้สึกว่าเป็นการออกแบบคาแรกเตอร์ที่เหมือนจริงที่สุดตัวหนึ่งเลยสำหรับจ่านหยาง

ในส่วนของเนื้อหาเกมออนไลน์กันบ้าง เรื่องนี้อิงจากเซียนกระบี่พิชิตมาร (ทุกภาค) กับหุบเขาซูซัน เราได้ดูไปแค่นิดๆหน่อยๆเอง โดยเฉพาะเซียนกระบี่พิชิตมารคือหนังมันเก่าอะ เคยดูตอนเด็กๆ ภาคหลังๆก็ดูอยู่บ้าง มีภาคสี่มั้งที่ดูไปเยอะหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ก็จำอะไรไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แล้วคือเนื้อเรื่องเกมออนไลน์ที่เกี่ยวกับ NPC คนอ่านอย่างเราก็ไม่มีแบคกราวน์เลยสักนิด ก็เลยงงๆอยู่บ้าง ไม่อินบ้างบางช่วงเหมือนกันน่ะค่ะ

ส่วนตัวละครที่เราชอบเพิ่มเติมแน่นอนว่าเป็น อู๋โยว เป็นคนเปิดเผย น่ารัก เราแอบคิดเหมือนกับแม่ของนายเอกว่าถ้าหากคนที่รักเป็นคนนี้อาจจะดีก็ได้นะ (แต่ก็อีกนั่นแหละ ใครจะไปรู้ล่ะ) อีกคนที่ชอบเป็น NPC ค่ะ คือฉงโหลว ที่มีแอร์ไทม์ร่วมกับนายเอกของเราเยอะทีเดียว ชอบที่น่ารักดี ชอบตอนที่นายเอกพิงไหล่ฉงโหลว แล้วฉงโหลวสวมหมวกคริสมาสต์ เราแพ้พวกคาแรกเตอร์เอไอตลอดเลยล่ะค่ะ 5555

สรุปสุดท้าย เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องของเฟยเทียนที่เราชอบน้อยที่สุด แต่เค้าก็ทำให้เราคาดไม่ถึงในการพูดถึงปัญหาของความสัมพันธ์ที่มันค่อนข้างซีเรียส