เราตั้งใจจะวิ่งมาราธอนมาตั้งแต่ต้นปี ซ้อมมาเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก รู้ตัวอีกทีก็เหลือแค่หนึ่งเดือนก่อนจะถึงวันวิ่งแล้ว

ความรู้สึกที่เรามีต่อคุณก็เหมือนกัน อยู่ดีๆก็เผลอชอบคุณไป รู้ตัวอีกทีก็เสียใจที่คุณไม่ได้คิดอะไรเลย

โชคดีที่เราชอบแสงแดด มันทำให้เราอยากออกไปวิ่ง :D  แต่เราอาจจะโชคร้ายไปนิดนึง ที่คุณไม่ชอบเรา :)

มันอาจจะเป็นเวลาที่ไม่เหมาะสม แต่เราก็แอบเก็บไปคิดไม่ได้ว่าสมมุติถ้าเป็นเวลาที่เหมาะสม คุณจะชอบเรารึป่าวนะ แต่คำตอบก็คงเหมือนเดิม คือ ไม่

เราไม่ได้บอกความรู้สึกให้คุณได้รู้นะ คำบางคำ อาจดีกว่าถ้าเราเก็บมันไว้

ในความใจดีและหวังดีของคุณมันไม่มีอะไรอยู่ในนั้นหรอก

แต่เวลาที่คุณทำที่ท่าทีสนใจคนอื่น มันโคตรเฮิร์ตเลยอะ แต่ทำไงได้ล่ะ

คุณถามเราว่า เพราะเรากลัวความรักรึป่าว?

เราไม่ได้กลัวหรอกความรักอะ เรากลัวการไม่ถูกรักตอบต่างหากล่ะ

ตอนที่ไม่เจอกัน ก็บอกตัวเองตลอดว่าอย่าคิดไปไกลเลย แต่พอเวลาเจอหน้ากัน เราก็ลืมทุกอย่างที่บอกตัวเองไว้หมดเลย กลับบ้านมาก็ต้องเริ่มใหม่หมด ตลกร้าย