6. ดนตรีพื้นบ้านของจีน 民乐
ดนตรีพื้นบ้านของจีนมีความเป็นมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ มีความสวยงามเป็นเอกลักษณ์ ได้รับการพัฒนาและเผยแพร่จนเป็นที่ชื่นชอบทั้งในประเทศจีนและทั่วโลก
สามารถแบ่งเครื่องดนตรีพื้นบ้านของจีนออกได้เป็น 4 ประเภทใหญ่ๆ ดังนี้
ประเภทเครื่องดนตรี
- เครื่องเป่า 吹 ขลุ่ย箫 ปี่笛子 ขลุ่ยสั่วน่า唢吶
- เครื่องสี 拉 ซอยสองสาย二胡 ซอปักกิ่ง京胡 ซอป่านหู板胡
- เครื่องดีด 弹 กู่เจิง古筝 กู่ฉิน(ขิมโบราณ)古琴 ผีผา琵琶
- เครื่องตี 打 ฆ้อง锣 กลอง鼓
นอกจากนั้น ในหลายพันปีมานี้มีเพลงที่ถูกสร้างสรรค์ไว้จำนวนมาก มีบางส่วนเท่านั้นที่ถูกเก็บรักษาและสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน ได้แก่ 《十面埋伏》、《阳春白雪》、《百鸟朝凤》、《广陵散》、《梅花三弄》、《春江花月夜》、《二泉映月》、《雨打芭》、《步步高》、《旱天雷》 และบทเพลงที่ได้รับรางวัลระดับนานาชาติคือ 《百鸟朝凤》
7. อุปรากรจีน
อุปรากรจีนปักกิ่ง 京剧
อุปรากรจีนปักกิ่งมีความเป็นมาเกือบ 200 ปี แพร่หลายและมีบทบาทมากที่สุดในแผ่นดินจีน เกิดจากการนำเอาจุดเด่นของอุปรากรจีนท้องถิ่นต่างๆมาผสมกับขนบธรรมเนียมและภาษาปักกิ่ง มีคณะการแสดงกระจายอยู่ทั่วไปในประเทศจีน มีเรื่องที่แสดงประมาณ 3,000 เรื่อง ปัจจุบันมีอุปรากร 3 ชนิดใหญ่ๆคือ อุปกรณ์แบบดั้งเดิม传统剧 อุปรากรที่แต่งขึ้นใหม่ตามประวัติศาสตร์新编历史剧และอุปรากรสมัยใหม่现代戏
ลักษณะเด่น
เป็นการรวมศิลปะการแสดงทั้งการร้องพูดแสดงและต่อสู้เข้าไว้ด้วยกัน รวมถึงมีการแสดงเลียนแบบลักษณะอาการจึงออกมา ผู้แสดงไม่จำเป็นต้องมีอุปกรณ์ช่วยในการแสดง แต่สามารถแสดงเลียนแบบการกระทำนั้นได้เหมือนจริงเช่นการขี่ม้าโดยใช้แซ่แทนตัวม้า
องค์ประกอบการแสดงอุปรากรจีนปักกิ่ง
ประเภทนักแสดง
- ตัวพระ生 (แบ่งเป็น 1 ตัวพระสูงวัย老生 2 ตัวพระเด็ก小生 3 ตัวพระบู๊武生) ตัวนาง旦 ตัวโกง净 ตัวตลก丑
การแต่งหน้าของนักแสดงตัวพระและตัวนาง ต้องแต่งหน้าโดยใช้การวาด
ตัวโกงและตัวตลกจะวาดหน้าตามแบบหน้าลาย脸谱 (ใช้ลวดลายบนใบหน้าบอกลักษณะนิสัยของตัวละคร)
อุปรากรจีนท้องถิ่น地方戏
เนื่องจากประเทศจีนมีพื้นที่กว้างใหญ่มีชนเผ่ามากมายและภาษาที่แตกต่างกัน อุปรากรท้องถิ่นจึงเกิดขึ้นตามแต่ละพื้นที่ โดยมีมากกว่า 360 ชนิด ที่มีอิทธิพลค่อนข้างมากได้แก่
- อุปรากรผิงจี้ว์评剧 มีแหล่งกำเนิดในเขตถังซานมณฑลเหอเป่ย (河北唐山) ลักษณะเด่น ดูมีชีวิตชีวาเป็นเอกเทศ การแสดงถึงสภาพชีวิตสมัยใหม่เรื่องที่นิยมแสดง 《秦香莲》、 《小女婿》
- อุปรากรเย่ว์จี้ว์ 越剧 ถิ่นกำเนิดอยู่ที่เขตเซ้าซิงมณฑลเจ้อเจียง浙江绍兴 ในตอนแรกใช้ผู้ชายเป็นตัวแสดงต่อมาในช่วงศตวรรษที่20-30 ได้เปลี่ยนเป็นนักแสดงหญิงล้วน ทำให้มีความอ่อนหวานละเอียดอ่อน ได้รับการยอมรับเป็นอันดับรองจากนิ้วปักกิ่ง เรื่องที่นิยมแสดง《梁山伯与祝英台》、ความฝันในหอแดง《红楼梦》
- อุปรากรยู่ว์จี้ว์豫剧 เป็นอุปกรณ์ท้องถิ่นของมณฑลเหอหนาน河南 หรือเรียกอีกชื่อว่าละครร้อง 河南梆子 หรือ 河南高调 เอกลักษณ์- บางครั้งมีทำนองกึกก้องคึกคัก บางครั้งเป็นทำนองเศร้า
- เที่ยวที่นิยมแสดง 《花木兰》、《穆桂英挂帅》、《七品芝麻官》
- อุปรากรหวางเหมย黄梅戏 เป็นอุปกรณ์ท้องถิ่นของมณฑลอันฮุย อดีตเรียก黄梅调 เอกลักษณ์-ร้องและเต้นพร้อมกัน ทำนองนุ่มนวลน่าฟัง เรียบง่ายสวยงาม มีชีวิตชีวา เรื่องที่นิยมแสดง 《天仙配》、《女驸马》、หนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้า《牛郎织女》
- อุปรากรกวางตุ้ง粵剧 เป็นอุปรากรท้องถิ่นของมณฑลกวางตุ้ง ได้รับความนิยมจากคนจีนที่อยู่อาศัยในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทวีปอเมริกายุโรปและโอเชียเนีย รวมถึงชาวจีนในเมืองฮ่องกงมาเก๊า เอกลักษณ์-ใช้ภาษากวางตุ้งในการขับร้อง《搜书院》、《关汉卿》
8. ศิลปะพื้นบ้าน 曲艺
เป็นชื่อเรียกรวมของการขับร้องทุกประเภท ใช้วิธีการพูดหรือขับร้องประกอบกับการแสดงเพื่อบรรยายเรื่องราว โดยจะแสดงออกถึงความรู้สึกนึกคิด สะท้อนให้เห็นถึงสภาพการดำเนินชีวิตในสังคม ปัจจุบันศิลปะพื้นบ้านของจีนที่ได้รับความนิยมมีมากกว่า 300 ชนิด เช่น 相声 大鼓 二人转 弹词 双簧
เซี่ยงเชิง (相声)
เป็นการแสดงที่พัฒนามาจากการเล่ามุขตลกในสมัยโบราณ มีต้นกำเนิดที่ปักกิ่งและเทียนจินเมื่อร้อยกว่าปีก่อน ปัจจุบันสามารถหาชมได้ทั่วไป
ลักษณะการแสดง มีการพูด การเลียนแบบ การล้อการร้อง ผู้พูดจะเตรียมมุขตลกหรือศัพท์ในวงการเรียกว่าห่อผ้า包袱 แล้วปล่อยออกมาทำให้ผู้ฟังหัวเราะ เนื้อหาของการแสดงมีหลากหลาย ทั้งเรื่องในชีวิตประจำวัน เรื่องตลกพื้นบ้าน เรื่องราวในประวัติศาสตร์ อุปกรณ์ใช้โต๊ะ 1 ตัวพัด 1 อันผ้าเช็ดหน้า 1 ผืน
ประเภทการแสดง
แสดงคนเดียว 单口相声 แสดงเป็นคู่ 对口相声 แสดง 3 คนหรือมากกว่า 群口相声 ที่พบบ่อยคือ对口相声ศิลปะแบบดั้งเดิมของจีน中国传统艺术
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in