หลายครั้งที่เรานั่งทบทวนอะไรบางอย่าง หลายครั้งที่สับสนกับชีวิต เรื่องราวต่างๆถาโถมเข้ามา จนต้องมานั่งกุมขมับ คิ้วขมวดเข้าหากัน จนต้องถามตัวเองว่าต้องการอะไร สิ่งที่ทำเพราะอยากทำมันจริงๆหรอ? ทำแล้วมีความสุขกับมันจริงๆหรอ? หรือมันเป็นแค่ไฟที่ลุกอยู่ในใจชั่วคราวเท่านั้น พอไฟหมดก็มานั่งกุมขมับตามเดิม วนแบบนี้อยู่เรื่อยๆ ชีวิตมันต้องเดินทางไหนกันแน่..

หลายครั้งที่ตั้งคำถามกับใจตัวเอง และทุกครั้งก็คงได้คำตอบเหมือนเดิมคือ ตุบ..ตุบ..ตุบ..ตุบ.. .ในห้องเงียบๆไร้เสียงเพลงเสียงทีวี แม้แต่เสียงรถเสียงแมลงจากภายนอกก็ไม่ได้ยิน เงียบเสียจนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน กำลังจะบอกอะไรกันแน่!!

ชีวิตที่ดำเนินไปทุกๆวันยังคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรพิเศษจนได้มาเจอ...ใครคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเรา รอยยิ้มแสนพิเศษนั้นเมื่อได้มองหัวใจก็เต้นเร็วขึ้นทุกครั้ง ตุบ.ตุบ.ตุบ.ตุบ.ตุบ… 

นี่หรือที่กำลังจะบอกเรา คำถามที่ตั้งไว้มากมาย ว่าชีวิตต้องการอะไรกันแน่ สิ่งที่ทำเพราะชอบจริงๆไหม นี่คงเป็นคำตอบ เมื่อเราทำในสิ่งที่ไม่ชอบแต่ยังคงต้องทำต่อไปก็เหมือนหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวและยังไม่มีวันที่จะหยุดเต้นเมื่อยังมีลมหายใจ ยังคงเต้นอยู่เรื่อยๆเพื่อมีชีวิตต่อไป 

เมื่อหัวใจเต้นเร็วและรัวขึ้นเรื่อยๆเมื่อเจอสิ่งที่ชอบ แม้สิ่งนั้นเราจะเห็นมันและเจอมันทุกวันก็ตาม เรายังคงยิ้มตอบรับกับมันทุกครั้งไม่มีเหนื่อย เมื่อเราได้ทำสิ่งที่ชอบ ก็จะตื่นเต้นไปกับมันทุกครั้ง และอยากทำมันไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนหัวใจเรายังคงตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา 

แต่คนเราจะเลือกแต่ทำในสิ่งที่ชอบได้ตลอดได้ยังไง ยังไงชีวิตก็ยังดำเนินต่อไปในที่ที่ควรจะเป็น ทุกคนต้องเจอในสิ่งที่มนุษย์ทุกคนควรเจอ 

ในเมื่อเลือกไม่ได้แต่ก็เลิกไม่ได้เช่นกัน ถ้าเลิกทำในสิ่งที่ชอบหรือมัวแต่ใช้ชีวิตไปวันๆทำงานงกๆจนไม่ได้ใส่ใจคนรอบข้าง ก็คงเหมือนหัวใจที่ยังเต้นเป็นจังหวะเดิมอยู่เรื่อย แต่หากแบ่งเวลามาใส่ใจสิ่งที่ชอบสักนิด หัวใจจะเต้นรัวขึ้น ตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เจอ...