คิดว่าวันหนึ่งวันใดก็คงถูกบีบให้พูดแบบนี้ออกมาอยู่ดี เศษเสี้ยวของการคาดหวังให้เกิดสิ่งที่ใจร้ายนี้คงมาจากการถูกบีบคั้นและถูกสวมใส่ความคาดหวังจากคนอื่นโดยที่จริงๆแล้วเราไม่ต้องการ เลยรู้สึกว่าทำอะไรดูไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง อันนี้ไม่เห็นดีเลย อันนี้ยังดีได้มากกว่านี้นะ ทำไมอันนี้ห่วยแตกขนาดนี้ เกิดเป็นการชั่ง ตวง วัดขึ้นในใจเราแต่เพียงผู้เดียว สุดท้ายแล้วการคาดหวังนี้เกิดจากใครกันแน่ไม่รู้แหละ แต่ตัวเราข้างในเน่าเปื่อยบุบสลายลงเรื่อยๆ จากอคติที่เกิดขึ้นต่อตัวเองและคนรอบข้าง 

เลยตัดปัญหาด้วยการไม่ต้องแคร์ใครสักคนเลยเป็นไง สบายใจจะตายไป ไม่ต้องผูกมัด ยึดติดกับใคร แต่สุดท้ายก็ยังคงรู้สึก ยังทำร้ายและถูกทำร้ายทีละนิดๆ เหมือนแก้วบาดเป็นแผลเล็กๆแต่เกิดขึ้นซ้ำๆ วันต่อวัน วันก่อนเจ็บน้อยหน่อย วันนี้เจ็บดี วันต่อไปๆ จะทนได้มั้ยไม่รู้ รู้แค่ว่ายังไม่อยากตายเพื่อหนีความเจ็บปวดยิบย่อยที่แตกสาขาออกเป็นการเจ็บปวดจากคน จากสัตว์ จากคนไม่มีหัวใจ จากคนที่พยายามจะเก่งเรื่องด้านชา เจ็บปวดจากรถติด จากการดูหนังเศร้าหรือจากการที่วงดนตรีที่ชอบออกเพลงใหม่มาห่วยแตกสิ้นดี

เรายังอยากหายใจ อยากฟังเพลงดีๆ อยากดูหนังที่สร้างแรงกระเพื่อมในชีวิต อยากอยู่กับคนที่เรารักและรักเราจริงๆ(ถึงจะจำนวนน้อยหน่อย) อยากสร้างสรรค์อะไรบางอย่างทิ้งไว้ให้โลกนี้ได้รู้จักกับเราบ้าง 
แต่ความเจ็บปวดและบาดแผลนั้นช่างเป็นความธรรมดาสามัญอย่างแสบสัน เกิดขึ้นดับไปและก็เกิดขึ้นดับไป วนอยู่แบบนี้อย่างจำเจ รู้หน้าที่ของมันและทำหน้าที่ของมันอย่างดี รู้ว่าต้องเกิดแหละ ต้องเจอหน้ากันแต่ก็ไม่คิดว่ามาแต่ละทีจะเปลี่ยนรูปร่างหน้าของตัวเองไปเรื่อยๆให้จำไม่ได้ ความคาดหวังก็เช่นกัน คาดหวังการยอมรับ การคาดหวังความรัก คาดหวังที่จะประสบความสำเร็จ คาดหวังจะเอาชนะคำสบประมาท และคาดหวังให้ตัวเองดีกว่านี้ ให้นึกภาพอีก10ปี20ปีล่วงหน้าว่าจะเป็นแบบไหนนะ ก็นึกไม่ออก ไม่กล้าเดา กลัวฝัน เขาหาว่าความฝันเป็นเรื่องแมสเหลือเกิน มีแต่พวกกล้าฝันไม่กล้าทำ ฝัน ฝัน ฝันไปอย่างนั้น บอกว่าตัวเองมีความฝันกันอยู่ได้ แล้วคนไม่มีฝันผิดอะไรที่ตรงไหน อยากจะฮิปสเตอร์ด้วยการไม่มีฝันนั่งทำงานออฟฟิศ ตอกบัตร เข้างานเช้า รับโบนัสปลายปี ตกเย็นวันศุกร์กินเลี้ยงบริษัทแค่นี้ยังไม่เท่อีกหรอ ต้องมีความฝัน? 

เลยย้อนกลับมาที่ประโยคข้างต้น คงเพราะไม่ได้พยายามล่ะมั้ง อะไรๆก็ดูจะไม่เป็นไปตามที่ต้องการเลย ทำไมคนอื่นดูไม่เห็นจะต้องพยายามก็ทำได้ จริงๆ มันอาจจะเหมือนว่ายทวนน้ำมั้ยว่ายน้ำเป็นแต่ว่ายผิดที่ผิดทางไปหน่อย สวนกระแส ยากเย็นดี แต่เหนื่อยฉิบหาย บางคนก็บอกว่าปลาแซลมอนยังว่ายทวนน้ำได้เลย ก็นั่นปลาแซลมอนนี่นา ฉันอาจจะเป็นปลาโง่ๆ สักตัวที่เห็นแซลม่อนทำแบบนั้นแล้วขอลองดูบ้าง เท่ดีจัง ใครๆก็บอกว่าทำได้น่าสู้ๆ ทำอะไรสวนกระแส ลองทำอะไรยากๆ ลำบากดูสิ โคตรเจ๋ง โคตรเก่ง แต่มันทำไม่ได้ ลองดูแล้ว กูว่ายน้ำเป็นแต่กูว่ายทวนน้ำไม่ได้ กูพยายามแล้ว 

อายุแค่24 สิ่งที่คิดมันจึงไม่ใช่การมีบ้าน มีรถ มีตำแหน่งดีๆ มีกิจการของตัวเอง หรือมีครอบครัวมีลูก หาเงินเป็นแสนๆ มาให้พ่อแม่ใช้หนี้ได้ และที่แน่ๆคืออายุ23ไม่คิดอยู่แล้วว่าจะทำงานได้ออกมาดี ดี และก็ดี โดยเฉพาะเมื่อเลือกล้มลุกคลุกคลานในเส้นทางที่ไม่ใช่ของตัวเอง พยายามก้าวข้ามขีดจำกัดที่ซับซ้อนของตัวเองและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับงาน แต่สุดท้ายไม่เห็นเหมือนหนังที่เราดูเลย เราเติบโตขึ้นจริงๆแต่ไม่สามารถหลุดพ้นจากอะไรได้เลยสักอย่าง บางครั้งเราอยากจะเคลมตัวเองมากว่าเราโคตรพยายามเลย และหยุดทำร้ายเราด้วยคำว่า เธอทำได้น่า สู้ๆ หรือคำว่าอย่ายอมแพ้สิ พยายามมากพอแล้วรึยังสักทีเถอะ 

เราก็มีสิ่งที่เราทำได้ และมั่นใจว่าถ้าได้ฝึกฝน บ่มเพาะมันอย่างถูกต้องและใช้เวลากับมัน เราจะสามารถทำได้ดี เพราะงั้นอย่ายัดเยียดให้เราอยากมีรถหรือบ้านหรือคอนโดหลังใหญ่ อย่าฝืนแนะนำให้เราลองทำนั่นนี่ดูเพราะเห็นว่ามันเข้ากับเราดี อย่าชวนเราคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ อย่ามาใส่อารมณ์หรือชักสีหน้าใส่เราเพราะเราคิดเยอะก่อนเสมอที่จะทำอะไร อาจไม่ดีพอหรือไม่ใช่ที่น่าพอใจของใครเต็มร้อย แต่การพยายามแคร์มากเกินไปของเราแล้วโดนตอบแทนจากคนที่เราแคร์มากด้วยสิ่งแบบนี้เราเองก็ไม่โอเคเหมือนกันและจะไปแบบไม่ declair อะไรทั้งนั้นด้วย เพราะว่าเหนื่อยแล้ว เหนื่อยคิดมากในส่วนของตัวเองเป็นคนบ้าแล้วยังต้องมาทำตามคาดหวังของคนอื่น ต้องเป็นสนามอารมณ์ เป็นเว็บบอร์ดพันทิพย์ไว้เขียนความคิดเห็นใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นจนน่าจะสนุกพอแล้วนะ 

ความเจ็บปวดมันหน้าตาแบบนี้แหละ มันเป็นความสนุกของคนอื่น เป็นความสับสนของเรา เป็นสิ่งที่เรารู้ว่ามันต้องเกิดในสถานการณ์อย่างนี้ แต่ไม่เคยหลีกเลี่ยงการเอาตัวเองไปผสมปั่นรวมเข้ากับเรื่องน่าเวทนาเหล่านี้ได้เลย เราแค่เลือกเส้นทางที่เราสบายใจ มีความสัมพันธ์แค่ชั่วคราว ยิ้มให้แบบแข็งๆ หัวเราะแห้งๆ และทำในส่วนของเรา ที่เกิดขึ้น ณ ที่ไหนสักแห่งให้บริบูรณ์และเราจะออกมาเงียบๆ