Alice in Wonderland หรือชื่อไทยคือ อลิซในดินแดนมหัศจรรย์ ภาพยนตร์แนว Dark Fantasy ผลงาน    ที่มีชื่อเสียงจากค่าย Walt Disney ภาพยนตร์ที่ดัดแปลงจาก Alice’s Adventure in Wonderland นวนิยายสุดคลาสสิกในปี 1856 ของ ลูอิส แคร์รอล

เรื่องราวของ อลิซ คิงสลีห์ เด็กสาววัย 19 ปี ที่ได้หวนกลับไปยังดินแดนวันเดอร์แลนที่ได้เจอเพื่อนเก่าของเธออีกครั้ง แม้เธอไม่มั่นใจว่าสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่เป็นเรื่องจริงไม่ แต่เธอกลับได้รับรู้โชคชะตาที่ถูกกำหนดให้เธอต้องพิชิตราชินีแดงให้สำเร็จ

เดิมที่แล้ว Disney ได้นำนวนิยาย Alice’s Adventure in Wonderland เป็นอนิเมชั่นไปก่อนแล้ว ต่อมา  ในปี 2010 Disney ก็ได้นำดินแดนวันเดอร์แลนด์กลับมาโลดแล่นบนจออีกครั้ง ในเรื่อง Alice in Wonderland และได้มีการต่อยอดโปรเจคต์ภาคสอง ในชื่อ Alice Through The Looking Glass ฉายในปี 2016

กำกับโดยผู้กำกับหนังชื่อดังที่มีลายเซ็นต์เป็นเอกลักษณ์อย่าง ทิม เบอร์ตัน (Tim Burton) ผู้กำกับที่ฝากผลงานอันน่าจดจำมาหลายเรื่อง Edward Scissorhands ปี 1990 , Beetlejuice ปี 1988, Charlie and the Chocolate Factory ปี 2005 และอื่นๆ อีกมากมาย

ตัวละครหลัก อลิซ คิงสลีห์ รับบทโดย มีอา วัชชิคอฟกา (Mia Wasikowska) เธอได้รับบทนี้ทั้งใน Alice in Wonderland และ Alice Through the Looking Glass

นอกจากนี้ยังนักแสดงที่มีชื่อเสียงหลายคนได้มารับบทแสดงเป็นตัวละครในเรื่องอยู่หลายคน อย่างนักแสดงคู่บุญของผู้กำกับทิม เบอร์ตัน อย่าง จอห์นนี่ เดปป์ มารับบท แมด แฮทเทอร์ นักทำหมวกสติเฟื้อน, แอน แฮททาเวย์    รับบท ราชินีขาว, เฮเลนา บอนแฮม คาร์เตอร์ รับบท ราชินีแดง

Alice in Wonderland มีความคาบเกี่ยวของธีมภาพยนตร์แนวแฟนตาซี ถ้าให้กล่าวเรื่องนี้อยู่ได้อยู่ในทั้ง Low Fantasy ที่วันเดอร์แลนด์มีอยู่จริงๆ ในโลกของมนุษย์ทั่วไป และ Dark Fantasy ที่เป็นจุดเด่นของผู้กำกับอย่างทิม เบอร์ตัน เช่น ดึงเอาความโหดเหี่ยมของราชินีเข้ามา ประโยคที่ติดหูคือ “ตัดหัว!” ในภาพยนตร์มีฉากที่เป็นศีรษะที่โดนตัดไว้ด้วย และมีในตอนที่ราชินีปรุงยาหดตัวให้อลิซกิน ก็มีการใช้นิ้วของมนุษย์ เหรียญเงินจากคนตาย มีหลายฉากที่ทำให้คนดูรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่หนังแฟนตาซีโลกสดใสแน่นอน และบรรยากาศ โทนสีของเรื่องที่ทิม เบอร์ตันสร้างขึ้น ทำให้ Alice in Wonderland กลายเป็นแนว Dark Fantasy

ในเรื่อง Alice in Wonderland มีการใช้โทนสีของภาพทำให้รู้สึกถึงความต่างของสถานที่ได้อย่างชัดเจน แม้โทนสีในเรื่องจะคงลักษณะเด่น คือ สีหม่น ก็ตาม อย่างในตอนที่อลิซยังอยู่ในโลกปกติของเธอ โทนสีของภาพจะเน้นไปที่ฟ้า เขียว ขาว ครีม ไม่มีสีที่ฉูดฉาด หรือโดดเด่นออกมาจากภาพ แต่เมื่ออลิซได้เข้าไปยังวันเดอร์แลนด์ สีของภาพถูกกดให้มืดมนมากยิ่งขึ้น แต่ว่าได้มีการเพิ่มสีที่ฉูดฉาดเข้ามาเพิ่ม เช่น สีแดง สีม่วง สีเหลือง นอกจากนี้แล้ว ในช่วงแรกของเรื่องจะเห็นว่ามีการใช้สีโทนฟ้า โทนน้ำเงิน นั่นยิ่งทำให้บรรยากาศของหนังในช่วงนี้ดูลึกลับ พิศวงให้ดูมีความเป็น Dark Fantasy ด้วยโทนสี และให้ความรู้สึกเหมือนที่อลิซกำลังรู้สึกอยู่เมื่อเจอกับสิ่งที่แปลกประหลาดไป

นี่คือผลงานการกำกับจากทิม เบอร์ตัน ผู้ที่มือชื่อเสียงในผลงานด้านแฟนตาซีที่ผสมความมืดมน ลึกลับลงไป ลายเซ็นต์ที่ชัดเจนของเขาอย่างแรกที่ได้กล่าวไป คือ โทนภาพที่มีความมืดมน อย่างต่อมาที่เด่นชัดของทิม เบอร์ตันคือการออกแบบตัวละคร ที่มีลักษณะแปลกประหลาด รูปร่างผิดปกติ ผิดแผกจากคนทั่วไป อย่างเช่น ตัวละคร ราชินีแดง ที่มีลักษณะศีรษะใหญ่โตผิดปกติ และอีกหน่ึ่งตัวละครที่มีลักษณะพิเศษคือ แมด แฮทเทอร์ ใบหน้าของเขาที่แต่งแต้มคล้ายกับตัวตลก หน้าขาวโพน รอบดวงตาแต้มสีแดงน้ำเงิน ทาปากสีแดง ดวงตาสีเขียวมรกตที่หายาก นั่นคือสีหน้าเวลาปกติของเขา แต่เมื่อแมด แฮทเทอร์โมโหขึ้นมา สีที่แต่งแต้มบนใบจะเปลี่ยนไป สีขาวจะหมองลง สีปากก็ซีดเปลี่ยนไป สีรอบดวงกลายเป็นสีเทา และดวงตาเปลี่ยนสีกลายเป็นสีเหลือง นั่นเป็นลักษณะที่คนทั่วไปไม่น่าจะทำได้ นั่นคือเสห์น่น่าดึงดูดของตัวละครที่ทิม เบอร์ตันสร้างขึ้นมา  

ในภาพยนตร์ยังเผยให้เห็นความคิดของอลิซที่แปลก แตกต่างจากคนอื่น ๆ เป็นผู้หญิงที่ผิดจากค่านิยมในตอนนั้น มีหัวก้าวหน้ากว่าคนอื่น ไม่คิดว่าต้องแต่งงาน ทำไมต้องแต่งตัวตามคนอื่น มักมีจินตนาการลำเลิศจนคนอื่นมองว่ามันแปลก เพราะใน Setting ของเรื่องยังอยู่ในสมัยที่ผู้หญิงมีบทบาทเพียงแต่งงาน มีลูก ไม่สามารถออกไปทำงานได้เหมือนผู้ชาย ตัวละครอลิซจึงถือว่าเป็นตัวแทนของคนที่มีความคิดแบบหัวขบถ

เรื่องจะถูกเล่าไปโดยที่มักจะมีคำว่า “แปลก” อยู่ในนั้นเสมอ ตั้งแต่ความคิดและจิตนาการของอลิซเอง ที่คนรอบข้างจะรู้สึกแปกล และเมื่ออลิซได้เข้าไปยังวันเดอร์แลนด์ สิ่งรอบข้าง บรรยากาศ ก็ให้ความรู้สึกแปลกตามไปด้วย สัดสวนที่แปลกๆ และสิ่งที่ไม่ควรมีอยู่กลับมี 

จากรูปภาพที่ยกตัวอย่างขึ้นมาจะเห็นถึงความแปลก ภาพแรกที่มีประตูอยู่อลิซเดินออกมาจากประตูบานนั้น แต่ด้านหลังกลับไม่มีอะไรอยู่เลย ภาพต่อมาคือสัดส่วนของประตูและต้นหญ้าที่ใหญ่กว่าขนาดตัวของอลิซ ที่ปกติแล้ว  อลิซที่เป็นมนุษย์จะมีขนาดใหญ่กว่าหญ้าและประตูจะใหญ่กว่าตัวไม่มาก แต่ในวันเดอร์แลนด์ สิ่งนี้กลับตรงกันข้าม 

ฝันหรือเรื่องจริง Alice in Wonderland เป็นหนังแฟนตาซีอย่างแท้จริงเช่นเดียวกับที่ Tzvetan Todorov แนวคิดที่นับการตอบสนองของตัวละครและคนดูที่เกิดจากเหตุการณ์แฟนตาซีในเรื่อง ในต้นเรื่องคนดูจะได้เห็นอลิซ  ในวัยเด็กที่ได้เล่าความฝันของเธอให้พ่อฟัง 

“หนูหล่นลงไปในโพรงที่ดำมืด จากนั้นหนูเห็นสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาด มีนกโดโด้ 

กระต่ายที่ใส่เสื้อกั๊ก มีแมวยิ้มร่า แล้วก็มีหนอนผีเสื้อสีฟ้า พ่อคิดว่าหนูเป็นบ้าหรือเปล่าค่ะ”

ต่อมาหลังจากที่อลิซตามกระต่ายใส่เสื้อกั๊ก แล้วตกลงไปในโพรง อลิซก็ได้ไปโผล่ที่ที่เธอเคยฝันมาตลอดเจอกับกระต่ายใส่เสื้อกั๊ก ดอกไม้พูดได้ หนูถือดาบ อลิซยังคงเชื่อว่าที่เห็นอยู่เป็นเพียงความฝัน ในตอนนี้คนดูและอลิซอาจจะคิดว่าเป็นเพียงเหตุการณ์แปลหประหลาด แต่ก็ยังไม่อะไรมาพิสูจน์ได้ว่านั่นเป็นเพียงความฝัน เรื่องดำเนินต่อแล้วเมื่ออลิซถูกทำร้ายโดยแบนเดอร์สแนตช์แล้วเธอก็ได้แผลกลับมา ความเจ็บปวดของบาดแผลทำให้อลิซคิดแล้วว่า นี่ไม่ใช่ความฝัน อลิซเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าเธออยู่ที่ไหนกันแน่ นั่นก็คือทั้งอลิซและคนดูอยู่ในโหมด “แฟนตาซี” ในตอนจบ บาดแผลที่อลิซได้มาจากแบนเนอร์สแนตช์ยังคงมีร่องรอยอยู่ เป็นหลักฐานชั้นดีที่บอกได้ว่าที่อลิซเจอคือเรื่องจริง  

เส้นทางที่แปลกตา มักจะเป็นเส้นทางพาไปสู่ดินแดนใหม่ ในภาพยนตร์แฟนตาซีหลายๆ เรื่องที่มีลักษณะเป็นแบบ Low Fantasy ที่จะต้องมีการเปิดโลกใหม่ มีการเข้าไปสู่โลกของความแฟนตาซี มักจะมีแพทเทิร์นที่คล้ายๆ ใน Alice in Wonderland อลิซวิ่งตามกระต่ายสวมเสื้อกั๊กไปเรื่อยๆ จนถึงโพรงโพรงหนึ่ง ที่เมื่อมองลงไปก็เจอเพียงแต่ความมืด โพรงนี้นี่แหละที่เป็นจุดเชื่อมระหว่างโลกปกติกับโลกแฟนตาซี และเมื่ออลิซตกลงไปในโพรงเธอก็ไปโผล่ที่วันเดอร์แลนด์

“ สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ 6 อย่าง นับมาอลิซ 

หนึ่ง น้ำอัมฤทธิ์ย่อส่วน

สอง เค้กวิเศษขยายร่าง

สาม สัตว์ต่างๆ ที่พูดได้

สี่ แมวที่ล่องหนได้

ห้า มีสถานที่ยังวันเดอร์แลนด์ 

หก ข้าสามารถสังหารแจ็บเบอร์วอคกี้ได้ ”