ส่วนตัวคิดการชอบบทหนังที่นำเอาแพชชั่นในเรื่องพังค์ร็อคและการกบฏมาใช้ด้วยกัน มันเลยยิ่งเสริมน้ำหนักในเรื่องของบทไปยิ่งขึ้นอีก วัยรุ่นที่ชอบพังค์ร็อคมักจะมีนิสัยก้าวร้าว ซึ่งมันก็ตรงกับกลุ่มกบฏที่มีนิสัยเช่นเดียวกัน (ในที่นี้หมายถึงพระนางของเรื่อง เอ็นน์และแซน) มันเลยทำให้ทั้งคู่เข้าขากันได้ดี อีกคนชอบพังค์ร็อค อีกคนต้องการจะหนีจากพ่อแม่ตัวเองที่ต้องการกินลูกเพื่อให้เผ่าพันธุ์มีชีวิตอยู่รอด

ยอมรับว่าหนังมันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่หรอก แถมยังเป็นหนังของ A24 ที่ส่วนตัวตั้งความหวังไว้ค่อนข้างสูง เพราะหนังของค่ายนี้มาตรฐานเขาสูงอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้กลับไม่ใช่เลย จะว่าอินดี้ก็ไม่ใช่ จะว่าหนังมันคัลท์ก็ไม่เชิง ถ้าถามว่าส่วนตัวชอบมั้ย ก็ชอบนะ แต่ไม่ได้ถึงกับอินเข้าขั้นอะไรมากมาย


สำหรับแอลแฟนนิ่ง เป็นการเปลี่ยนลุคมาก มักจะเห็นน้องตามงานแบบใสใสไร้พิษสง แต่เรื่องนี้น้องมาแบบอายไลน์เนอร์จัดเต็ม ร้องเพลงพังค์ร็อค ตะโกนบ้าบอ และอื่นๆอีกเยอะ ที่คิดว่าถ้าจะดูเรื่องนี้เพราะแอลแฟนนิ่ง นี่ก็ถือว่าคุ้มแล้วล่ะ

อีกอย่างหนึ่งที่ชอบคือ วิชวลเอฟเฟค ในซีนที่เอ็นน์และแซนมีเซ็กซ์กัน ไม่ได้ดูน่าเกลียดหรืออะไร แถมน่าชื่นชมทีมวิชวลเอฟเฟคอีกอย่างหาก จนส่วนตัวแคปรูปไว้เยอะมากๆ คือมันเป็นแค่การจูบกันเท่านั้นเอง แต่ด้วยวิชวลเอฟเฟคที่ถูกทำมา มันดูยิ่งใหญ่และสวยงามมากๆ