เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My romancemoon in the black
เวทมนต์ของความเศร้า - พี่
  • 18.
    พี่กลับมาแล้ว
    ฉันรอคอยวันที่พี่กลับมาเหลือเกิน
    นึกไม่ออกเหมือนกันว่าทำไมจึงต้องจดจ่อกับใครสักคนขนาดนี้ 
    ฉันไปรับพี่ที่สนามบิน - พี่ไม่ได้ขอร้องให้ฉันมา
    ฉันมาด้วยตัวของฉันเอง
    ใจฉันมันเรียกร้องอยากเจอพี่
    แล้วก็นั่นแหละ
    ฉันก็ไป
    น้ำเน่าจริงๆ

    19.
    เข็มนาฬิกาเดินเชื่องช้าเหลือเกินในขณะที่ฉันกำลังรอพี่อยู่
    ถ้าพี่ไม่เห็นฉันล่ะ ฉันกระวนกระวายใจ
    จนกระทั่งได้เห็นผู้ชายคนเดิม
    เดินออกมาจากประตูทางออก
    แว่นตาอันเดิม
    รอยยิ้มเหมือนเดิม
    ใจฉันมันสงบลงอย่างน่าประหลาด
    ราวกับฉันได้ค้นพบสิ่งที่ฉันตามหาแล้ว

    20.
    ฉันยอมให้สถานการณ์เลยเถิด
    ฉันเฝ้ารอจูบจากพี่มานานแสนนาน
    ทุกอย่างถูกเติมเต็มในตัวฉัน
    อากาศในห้องช่างร้อนอบอ้าวเมื่อเทียบกับแอร์ที่ถูกเปิดไว้
    ร่างกายฉันร้อนทุกครั้งที่พี่สัมผัส
    ฉันปล่อยให้ร่างกายจดจำสัมผัสจากพี่ไว้ ให้จินตนาการทั้งหมดถูกเติมเต็ม

    21.
    พี่นั่งอยู่หน้าบ้าน บนเก้าอี้พลาสติกสีขาว
    ในมือคีบบุหรี่ไว้
    ฝนพึ่งหยุดตก ยังได้กลิ่นของฝนจางๆ
    ละอองควันจากบุหรี่ในมือพี่กระจายไปทั่ว
    มีประตูมุ้งลวดกั้นเราสองคนเอาไว้
    ฉันมองผ่านออกไป
    สบตาพี่
    ฉันชอบ
    เวลาพี่สบตาฉันคืนกลับมาพร้อมรอยยิ้ม

    22.
    พี่นั่งข้างฉันบนโซฟา
    ร่างกายเราสัมผัสกันเล็กน้อย
    แต่เป็นความเล็กน้อยที่ฉันต้องการ
    ฉันลูบเท้าไปตามขาพี่เบาๆ
    สบตากัน
    มือพี่ลูบขาฉันเบาๆในระหว่างที่เราพูดคุยกัน
    แค่นั้น
    ฉันขอแค่นั้น

    23.
    ถึงแม้ระหว่างเราไม่มีความรัก - พี่ไม่มีความรักให้กับฉัน
    และถึงแม้ฉันจะรู้สึกมากมายขนาดไหน
    ฉันก็ไม่สามารถพูดออกไปได้เลย
    ทุกสิ่งที่ฉันคิด เตรียมจะพูด
    ละลายหายไปในอากาศทุกครั้งที่เจอหน้าพี่
    ฉันไม่อยากทำลายบรรยากาศระหว่างเรา
    นี่คงเป็นเวทมนต์ของพี่
    ตรึงฉันไว้ในความโศกเศร้าที่มีความสุข

    แต่ฉันก็รู้ว่าเรื่องพวกนี้มันไม่จริงหรอก

    24.
    ความรู้สึกของฉันเป็นของพี่ก็จริง
    แต่ความรู้สึกของพี่เป็นของใคร
    พี่รู้ดีกว่าฉันที่ได้แค่อยู่ข้างกาย
    แต่ไม่ได้อยู่ในใจพี่แน่นอน 
    ฉันเจ็บ-แน่ละว่ามันต้องลงเอยแบบนั้นเสมอ
    ฉันเข้าใจมันได้ดีทุกอิริยาบท ทุกแววตาที่มองมา ทุกคำพูด
    ทุกตัวอักษรที่เราพิมหากัน
    มันไม่มีอะไรอยู่ในนั้น นอกจากความเป็นตัวพี่ - พี่เป็นของพี่แบบนั้น 
    ไม่หักห้ามเมื่อฉันอยากมาหา
    ไม่รั้งเมื่อฉันจะไป
    ทุกอย่างเป็นเพียง เรื่องของฉัน
    พี่แค่อยู่ในส่วนของพี่เท่านั้น 

    25. 
    พี่อาจไม่ถอยออกจากฉัน
    รวมถึงไม่ก้าวไปข้างหน้าด้วย



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in