10

                 สวัสดีจ้า ไม่ได้มาอัพเดตนานแต่จะย้ำอีกทีว่ายังอยู่ดีนะคะ อยู่ดีกินดีจนน้ำหนักขึ้นมา 10 กิโล แม่งเอ้ย 5555555555555555  แต่เห้ยคือมีโอกาสเก็บแต้มของกินเราก็ต้องเต็มที่ปะวะ นึกถึงหมูก้อนในรพ.แล้วก็หดหู่ทุกที เลยต้องกินของอร่อยต่อไปเรื่อยๆ พอดีเป็นคนเต็มที่และมั่นคงในจุดยืน แต่เดี๋ยวก่อน ไม่ได้จะมาบ่นเรื่องน้ำหนักอย่างเดียว จากตอนที่แล้วที่เราบอกว่ารอคู่แท้จากเยอรมันใช่ไหมคะ หลายๆคน(แน้ คำพูดคำจาเหมือนเซเลป)น่าจะพอรู้มาบ้างแล้วว่าไม่แมทช์ ใช่ค่ะ ไม่แมทช์อีกแล้ว แหมมม ขึ้นชื่อว่าคู่แท้มันก็ต้องหายากหาเย็นสักหน่อยเนาะ /ยิ้มให้กล้องหนึ่งแล้วหันไปถือมีดใส่กล้องสอง (จริงๆก็แค้นนะเนี่ย เดี๋ยวจะกินไส้กรอกเยอรมันให้หมดประเทศเลย)

               แต่เดี๋ยวก๊อนนนนน อย่าพึ่งเฉ้าฉ้อยไปค่ะ ที่อเมริกามีคนที่เหมือนว่าจะแมทช์กับเราอีก 4 คน คือ ทางสภากาชาดจะส่งข้อมูลให้หมอเป็นคนประเมินก่อนว่าคนไหนมีโอกาสจะเหมาะกับเรามากที่สุด จากนั้น ทางสภากาชาดจะติดต่อไปที่นู่น และเขาจะติดต่อผู้บริจาคอีกครั้งว่ายินยอมที่จะบริจาครึไม่ ซึ่งถ้าเขายินยอม ทางนู้นก็จะส่งเลือดมาให้ที่นี่ตรวจอย่างละเอียดอีกที(โอ้ยยยย อะไรเนี่ย มีแต่ที่นู่นที่นี่งงกันไหม) แล้วก็จะถึงขั้นตอนที่พวกเราทุกคนต้องสวดมนต์แล้วค่ะ จงแมทช์ จงแมทช์ พิมพ์ 99บอนชอน เพื่อบูชาให้เทพบอนชอนดลบาดาล เห้ย ดลบรรดาล เห้ย ถูกแล้ว(รู้ค่ะว่าจาง แต่จะเล่น)ให้เราได้เจอคู่แท้ซ้ากกกกกกกกกกกที 

                

                นอกจากมาอัพเดตแล้วสิ่งนึงที่เราอยากบอกมาตลอดก็คือปัญหาของเราไม่ได้ใหญ่กว่าของใคร ใจของเรารับความใหญ่ของปัญหาได้ไม่เท่ากัน เรื่องใหญ่ของเราอาจเป็นแค่นี้ของคุณ เรื่องใหญ่ของคุณอาจจะเป็นเรื่องแค่นี้ของเราก็ได้ อย่าเอาไปเปรียบเทียบกันแล้วบั่นทอนตัวเองว่า “แหม เธอคนนี้เก่งจัง ชั้นทำไม่ได้แบบเธอแน่” เลยนะคะ เราไม่ได้เก่งเลย กว่าจะมาอ้วนและขำขิงขำข่าไปวันๆได้แบบนี้เราก็เจ็บมาเยอะมากๆเหมือนกัน แค่เราไม่ได้เล่าทั้งหมดลงไปในบล็อก สถานการณ์มันบีบให้เรา(คนที่ปอดแหกที่สุดในค.ศ 2017)เข้มแข็งเอง เราไม่มีทางให้เลี้ยวซ้ายหรือขวาเลย เรามีแต่ต้องเดินต่อไปกับอิโรคชั่วๆนี่ และใช่ว่าไม่มีช่วงที่ผีอีบ้าเข้าเรานะ มันก็มีบางครั้งที่เราจิตตก ซึมเป็นหมาหน้าเซเว่น แต่อย่างที่บอกว่าเราช่างแม่งเก่งขึ้นมาก เราอยู่กับตรงนี้ กับวันนี้ เราพยายามไม่ทำหรือไม่คิดอะไรที่มันจะทำลายสุขภาพจิตตัวเอง เหมือนว่าเราหาวิธีจัดการอิผีบ้าบางตนในตัวเราได้ ส่วนถ้าใครอ่านแล้วคิดว่าเอ้อออ แบบนี้ดีจัง คิดแบบนี้ก็ดีเนอะ เราก็จะดีใจมากๆๆเลยที่เรื่องของเราได้ทำให้ใครเห็นมุมมองอะไรใหม่ๆหรือได้ยิ้มกับความผีบ้าของเรา ขอบคุณทุกๆกำลังใจมากเลยนะคะ(แน้ คำพูดคำจาเหมือนเซเลป2) จะบอกว่าทุกกำลังใจส่งมาถึงเสมอค่ะ เราสอดส่องจนเจอตลอด(ภาษาชาวบ้านก็ตามเผือกอะจ้า) และที่ดีใจที่สุดก็คือ คือ คืออออ เวลาที่มีคนบอกว่าอ่านเรื่องของเราแล้วอยากลงชื่อเป็นอาสาสมัครผู้บริจาคสเต็มเซลล์ มันดีมากจริงๆนะคะ ยิ่งมีอาสาสมัครเยอะมันก็ยิ่งเพิ่มโอกาสให้กับใครหลายคน ไม่ว่าจะเป็นผู้ป่วยที่รออยู่หรือในอนาคตก็ดี และที่สำคัญมันช่วยลดค่าใช้จ่ายไปเยอะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดง่ายๆเลยก็คือ อย่างถ้าเราได้คู่แท้จากอเมริกาจริงๆ เราต้องเสียค่าขนส่งเซลล์จากทางนู้นประมาณ 1,400,000-1,500,000 บาท(ค่าขนส่งขึ้นอยู่กับประเทศที่ผู้บริจาคอยู่) นี่ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายในการปลูกถ่ายเล้ย /ขำแห้ง เนี่ยยยยย มันดีจริงๆนะคะแปลว่าถ้าได้คู่แท้จากในประเทศก็จะตัดค่าใช้จ่ายส่วนนี้ออกไปเลย 

ป่วยมาเกือบจะครบหนึ่งปีแล้วเราได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำเยอะมาก(เปิดก้นตอนเจาะไขกระดูกก็เช่นกัน) เจอคนแปลกๆที่ทำให้เราต้องหัวร้อนก็เยอะ แต่เราเจอคนดีๆเยอะกว่ามากๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม้ยกมกสามร้อยล้านตัวเลยยยยยย ขอบคุณทุกคนที่อ่านและขอบคุณทุกความช่วยเหลือนะคะ แล้วถ้าถามว่าแล้วถ้าคู่แท้อิมพอร์ทจากอเมริกาคนนี้ไม่แมทช์อีกจะทำยังไง ก็หาต่อไปค่ะ เรายังมีโอกาสอีกตั้ง 3 ครั้งนี่เนาะ :D

(แต่รีบแมทช์หน่อยก็ดีจ้า ค่าตรวจเลือดมันแพงโว้ยยยยยยอีเว้นนนนนนนนนนนนนนน)

tbc.