นี่เป็นหนึ่งในหนังที่เรารักมาก — เราดูหนังก่อนที่จะอ่านหนังสือ เลยขอรีวิวเป็นหนังดีกว่า

หนังเล่าถึงชีวิตของคนสามคนที่ถูกทำให้เกิดมาเพียงเพื่อใช้เป็นร่างสำรองให้กับคนต้นแบบ ในกรณีที่คนต้นแบบเจ็บไข้ได้ป่วย ก็จะมาเอาตับไตไส้พุงของตัวสำรองพวกนี้ไปใช้เปลี่ยนถ่ายได้ ตอนจบเป็นยังไง ทุกคนคงเดาได้ เราจะไม่พูดถึงมันในนี้

สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่เมื่อดูจบก็คือ เรารู้สึกอิจฉา อิจฉาที่คนพวกนี้เกิดมาแล้วมีเป้าหมายให้กับชีวิตของพวกเขา แม้มันจะไม่ได้เป็นเป้าหมายที่พวกเขาเลือกเอง แต่อย่างน้อยๆ พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาเกิดมาในโลกนี้ทำไม

เราชอบคิดวนเวียนอยู่ในหัวบ่อยๆ ว่า เราเกิดมาทำไม เราอยากรู้เหตุผล เราอยากรู้ว่าเป้าหมายในชีวิตของเรามันคืออะไร เราจะได้พุ่งไปตรงนั้น ทำมันให้เสร็จ แล้วก็ตายไป เหมือนอย่างตัวละครในเรื่องนี้

มันอาจจะฟังดูเหมือนหมู หมา กา ไก่ ที่ถูกเพาะพันธุ์ให้เกิดมา พอถึงเวลาก็เอาไปเชือดมาให้พวกเราได้กิน ดูเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้อิสระ ที่ไม่มีเจตจำนงเป็นของตัวเอง เกิดมาเพียงเพราะความต้องการของคนอื่น ใช้ชีวิตให้อยู่รอดไปตามความต้องการของคนอื่น แล้วก็ต้องตายเพราะคนอื่นสั่งให้ตาย ฟังดูแย่เนอะ แต่ชีวิตคนเรามันก็แทบไม่ต่างจากนั้นไม่ใช่หรอ เราทุกคนก็ล้วนแต่ไม่ได้เลือกที่จะเกิดมาในโลกนี้ เราถูกทำให้เกิดมาโดยคนสองคนทีี่ใช้ความรักมาเป็นข้ออ้าง เราถูกคนสองคนนั้นเลี้ยงมา (ในบางกรณีอาจจะคนเดียวหรือคนอื่น) โดยที่เราต้องทำทุกอย่างตามที่เขาต้องการ เราไม่ได้มีอิสระอะไรอย่างที่เราเข้าใจหรอก พวกเขาวางทางเดินชีวิตไว้ให้เราแล้ว สร้างกรอบไว้ให้เรา เราก็มีหน้าที่ใช้ชีวิตไปตามกรอบที่พวกเขาวางไว้ให้ ไหนจะกรอบของสังคมที่เราต้องพยายามทำตัวให้ดีตามหลักและความเชื่อของคนในสังคมที่เราอาศัยอยู่อีก — โอย เหนื่อย

ดูเราโลกมืดเนอะ ... ไม่เป็นไรนะ คุณไม่ได้คิดคนเดียวหรอก หมอจิตเราก็คิด ฮ่าๆๆ