ถ้าพูดให้ดูวิทย์ ๆ  หน่อยก็คือมันขึ้นอยู่กับ hormone อะไรเทือกนั้น

       ฮอร์โมนที่เราไม่รู้ว่ามันจะไปพุ่งสูงปรี๊ดกับใคร  ที่ไหน  เมื่อไร  และเพราะอะไร  (เป็นฮอร์โมนที่เอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ )

       ก็เหมือนกับเพลงของเจ็ตเซ็ตเตอร์ที่ร้องไว้ว่า

       เอาจริงนะ  ตอนฟังครั้งแรกแอบคิดในใจว่าคนบ้าอะไรจะไปตกหลุมรัก (ฮอร์โมนพุ่งสูงปรี๊ด) กับอีแค่รอยยิ้ม

       แต่พอมาเจอกับตัวแล้ว

       การตกหลุมรักของเรานี่ดูไร้สาระยิ่งกว่ารอยยิ้มอีก

       จะบอกดีไหมนะ

       บอกก็ได้

       เราเคยตกหลุมรักคน ๆ หนึ่งเพียงเพราะเขาชอบฟังเพลงเดียวกัน  5555555555555

       นางอารมณ์รักตัวดี  ทำไมถึงดันไปพุ่งกับอะไรที่ดูไร้สาระแบบนี้  ทำให้ฉันกลืนน้ำลายตัวเองไปอึกใหญ่เลยเห็นไหม

       ทั้งที่ไม่ใช่คนที่ตรงสเปคเลยสักอย่าง  แต่ไม่รู้ทำไมต้องเป็นคนนี้

       ต่อให้มีคนอื่นที่ดีกว่านี้มากมาย  แต่ไม่รู้ทำไมต้องเป็นคนนี้

       เหมือนระบบการคิดมันรวนไปหมด  ระบบตรรกะและเหตุผลพังพินาศ

       รู้แค่ว่า  ต้องเป็นคนนี้

       จะว่าไป

       ตกหลุมรักนี่เจ็บนะ

       เจ็บเพราะจะสูญเสียความเป็นตัวเองไปตอนอยู่หน้าเขา  แล้วมาฟึดฟัดทีหลังว่ากูทำอะไรลงไป

       เจ็บที่ต้องคิดมาก ต้องคาดหวังแม้แต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ  แล้วมันดันไม่เป็นไปอย่างที่หวัง

       และยิ่งเจ็บ  เมื่อรู้ว่าหลุมที่เราตกลงไปนั้นมันไม่ใช่หลุมรัก  แต่มันเป็นหลุมไม่รัก

       

แด่ทุกคนที่เคยตกลงไปยังหลุมไม่รัก

ขอให้ทุกบาดแผลนั้นหายเจ็บปวดในเร็ววัน

ขอให้รู้สึกยินดีได้  ทั้งในรักที่จบไป  และรักที่ยังไม่ทันเริ่ม

และสุดท้าย

ขอให้ได้พบหลุมรักที่เป็นของจริง

bless you

ฉัน, ผู้กำลังรักษาบาดแผลจากการพลัดตกลงไปในหลุมไม่รัก