งานที่ว่าคือ การคัดสรรต้นฉบับ ถ้าให้เรียกง่าย ๆ คือการหาต้นฉบับที่ยังไม่มีลิขสิทธิ์ในประเทศไทยนั่นเอง

ตอนแรกก็คิดว่าหวานหมูแล้วล่ะ แปปเดียวก็เสร็จ แต่ทว่า...มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยค่ะทุกค๊นนนนน

อาจจะคิดว่าแค่หาต้นฉบับที่ยังไม่มีลิขสิทธิ์ในไทยจะยากตรงไหน แค่เสิร์ชใน google ก็เจอแล้ว ถูกค่ะ แต่แค่ครึ่งเดียวนะ อย่าลืมว่าตอนนี้เราทำงานในองค์กรที่แสวงหาผลกำไร ดังนั้น ทุกอย่างต้องขายได้ การหาต้นฉบับก็เช่นกัน เราต้องการเรื่องที่ขายได้ แล้วดูยังไงล่ะว่าเรื่องไหนถึงจะขายได้ ตามความเข้าใจของเรามี 2 ข้อหลัก ๆ 

1. คะแนนและรีวิว

               อย่างที่รู้ ๆ กันว่าตามเว็บของต่างประเทศอย่าง goodreads จะมีคะแนนให้หนังสือเล่มนั้น ๆ แม้แต่ amazon (ที่ไม่ใช่ร้านกาแฟ) ก็มีคะแนนรีวิวเหมือนกัน เราก็ไม่รู้หรอกว่ามาตรฐานของอมรินทร์ต้องกี่ดาวถึงจะน่าสนใจและมีแววจะขายได้ เราก็เลยกะ ๆ เอาประมาณ 4 ดาวขึ้นไป

2. รางวัลก็มีผลนะ

              คือเราน่ะ ถ้ามีหนังสือมาให้เลือกหลาย ๆ เล่มก็จะเลือกเล่มที่เคยได้รับรางวัลมาแล้ว เพราะมีรางวัลการันตีว่าหนังสือเล่มนั้นต้องดีจริง

ที่จริงต้องดูกระแสด้วยแต่เราดูไม่เป็นอ่ะว่าหนังสือมันมีกระแสยังไง ก็เลยดูแค่ 2 ข้อละกัน

ปัญหาคืออะไรรู้ไหม

คะแนนรีวิวนี่แหละจ้ะ พี่เขาให้หาต้นฉบับของแพรวเยาวชน 2 เรื่อง และแพรวแปล 1 เรื่อง (แอบกระซิบบอกเรา แพรวเยาวชนไม่อยากได้วรรณกรรมคลาสสิคแล้ว) เราก็พยายามหาตามเว็บแนะนำวรรณกรรมเยาวชนอะไรพวกนี้ ปัญหาคือเจอหลายเรื่องที่น่าสนใจเลยแต่พอไปดูคะแนนใน goodreads คะแนนดันไม่ถึง 4 ดาวซะงั้น ส่วนแพรวแปล พี่ก็บอกว่าช่วงนี้จะเน้นไปที่นิยายแปลญี่ปุ่น เราก็จัดให้งมหาในหมวดวรรณกรรมสืบสวน ลึกลับ สยองขวัญของญี่ปุ่น ปรากฏว่าไม่มีเรื่องไหนคะแนนถึง 4 ดาวเลย หนำซ้ำบางเรื่องมีมังงะที่แปลไทยแล้ว Y--Y

สุดท้ายก็กลับไปงมนิยายฝั่งยุโรปแทน

นอกจากพวกคะแนนและรางวัล อีกอุปสรรคอันใหญ่หลวงของเรา คือภาษาค่ะ

อย่างที่เราเคยบอกว่าภาษาอังกฤษเราอยู่แค่ในระดับพอใช้ในโพสอันแรก ๆ และเนื่องจากเราต้องหาเรื่องที่ยังไม่มีลิขสิทธิ์ในไทย ดังนั้นอย่าหวังว่าจะได้อ่านข้อมูลที่เป็นภาษาไทยเลย ข้อมูลไม่มีภาษาไทยไม่เท่าไหร่ เราต้องเขียนเรื่องย่อแนบไปด้วย ซึ่งแน่นอนว่าผู้ช่วยกิตติมศักดิ์จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก google translate เจ้าเก่าเจ้าเดิม ผู้ช่วยตั้งแต่สมัยเรียนม.ต้นจนตอนนี้ ปี 3 ก็ยังได้ใช้อยู่ ฮ่า ๆๆ

ส่วนท้ายที่ต้องแนบไปด้วย คือเหตุผลที่เราเลือกเรื่องนี้มา = ทำไมถึงคิดว่าเรื่องนี้จะขายได้

แต่งานชิ้นนี้เราไม่ได้คาดหวังว่ามันจะได้นำไปใช้จริงหรอกนะ เพราะขั้นตอนมันสุดแสนจะหลายสิ่ง แถมยังต้องยื่นให้ฝ่ายบริหารดูก่อนด้วย แล้วเขาก็จะตัดสินใจว่ามันจะขายได้ไหม ถ้าดูแล้วฝ่ายบริหารไฟเขียว พิจรณาแล้วไม่น่าเจ๊ง ก็จะส่งเรื่องต่อให้ฝ่ายลิขสิทธิ์ให้จัดการซื้อมาซะ แล้วค่อยหาคนแปล (ซึ่งอาจใช้เวลานานถึง 4 เดือนกว่าจะได้ตีพิมพ์) แต่ถ้าไม่ผ่านพิจรณาก็จะพับเก็บไว้ก่อน พี่บอกว่าพวกที่เสนอไม่ผ่านไม่มีเรื่องไหนถูกทิ้ง (ยกเว้นมีสำนักพิมพ์อื่นซื้อไปแล้ว) แค่รอวันที่เหมาะสมกว่านี้ในการเสนอใหม่อีกครั้ง

แค่นึกถึงฝ่ายบริหารก็ไม่สู้แล้วจ้า แค่ประสบการณ์ในการเสาะหาต้นฉบับเราก็พอใจแล้ว (จริง ๆ นะ)