________________________________________________

หนังเปิดมาด้วยฉากยอดฮิตอย่างการเหาะบนท้องฟ้า โชว์ลีลาเทพเซียน ขี่กระบี่ ตามประสาหนังจีน ต้องบอกว่างานซีจีเค้าดีจริง ภาพสวย โดยเฉพาะงานผ้าของซือเจี่ยดีมากๆ พริ้วที่สุด สมจริง แล้วพี่จ้านก็เหาะตามมา แอบขำที่มีเสียงกรี๊ดเบาๆในโรง คือ เราเข้าใจ เราเข้าใจทุกคน เหมือนเรื่องนี้เป็นปฐมบท เพราะหนังปูให้พระเอกเติบโตแบบ came from the bottom อ่อนก็คืออ่อนจริง ไม่มีวิชา ขนาดอยู่สำนักมาสิบปีนะ เหาะอย่างคนอื่นไม่ได้ ง่ายๆคือไม่เป็นเรื่องกังฟูเลย ตอนแรกก็ขัดใจที่อยู่มานานขนาดนี้แล้วไม่มีวิชาเลยได้ไง ชีวิตพระเอกคือวันๆทำแต่กับข้าวและก็ปัดกวาดสำนัก แถมยังดูฝักใฝ่เรื่องความรัก ซึ่งก็แอบคิดนิดๆว่าน่าจะเอาเวลาไปฝึกมากกว่านี้ ฉากฝึกมีน้อยมาก แต่ตอนหลังๆพอเข้าใจได้ว่าพระเอกไม่อยากแก้แค้นเรื่องพ่อแม่แล้ว เลยปล่อยวาง(ฉากที่คุยกับปี้เหยาในถ้ำ) สบายใจที่ได้อยู่กับพี่น้องร่วมสำนักมากกว่าเลยไม่เอาดีทางด้านนี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเรียกได้ว่าสถานการณ์บังคับ กระบองที่ได้มาก็เกิดจากความไม่ตั้งใจ พระเอกไม่ได้อยากเอาชนะคนอื่นด้วยกระบองวิเศษ ไม่ได้อยากจะเก่งทางอ้อมแต่ทุกอย่างบังคับทำให้กลายเป็นคนเก่งแบบโกงๆ บทแบบนี้เลยเทิร์นสายมารได้ไม่ยากเลย เส้นทางชีวิตคล้ายๆเว่ยอิงในปรมาจารย์ แต่หลังจากนี้เราว่าเสี่ยวฟานต้องหลบไปหาวิธีอยู่ร่วมกับกระบอง และก็ฝึกวิชาให้เก่งขึ้นแน่นอน

พูดถึงสิ่งที่ทำให้ขัดใจ คือฉากที่ควรจะทำให้อินกว่านี้ก็รวบรัดจนไม่อิน เช่น การประลองของศิษย์แต่ละสำนัก แอคชั่นค่อนข้างเบาแต่ก็มีซีนที่เกร็งตามอยู่บ้าง ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมากเหมือนเร่งให้จบทันเวลา น่าจะเน้นการฝึกของแต่ละสำนักมากกว่านี้ เลยไม่อินว่าแต่ละคนเก่งมากน้อยยังไง บทปูมาให้น้องพระเอกกับศิษย์พี่อีกคนดูเก่งมาก วิชาแกร่ง แต่เอาจริงๆไม่รับรู้ถึงความสามารถนั้นเลย ใครมีพลังเด่นตรงไหนไม่รู้เลย ตรงนี้ทำให้เสียอรรถรสนิดหน่อยแต่โชคดีที่เนื้อเรื่องไม่พางงมาก อาจจะเพราะตรงตามสูตร พ่อแม่ถูกฆ่า คิดล้างแค้น หาตัวคนกระทำ ฝึกวิชา พระเอกได้พลังวิชามาร มีอาวุธคู่ใจ ปราบศัตรู เทิร์นมาร ถูกขับไล่ (คล้ายๆปรมาจารย์) ส่วนตัวคิดว่าฉากประลองน่าจะสนุกได้มากกว่านี้ รวมถึงฉากสำคัญที่สู้กับจ้าวมารอะไรสักอย่างตอนสุดท้าย สมุนแต่ละคนน่ากลัวมากกกกก อิทธิฤทธิ์เยอะ พลังเยอะ แต่ปะทะจบกันเร็วมาก ตัวร้ายถอยเร็วมาก ตัดจบไว ทุกอย่างรวบรัดมาก ขัดใจตรงนี้ แต่อีกใจก็อยากชมซีนรวมพลังศิษย์ที่รวมกันเป็นกงจักรหมุนๆสู้กับจ้าวมาร ซีจีอลังการมาก ฉาก assemble แอบคล้ายๆมาร์เวล สู้กันโช้งเช้งๆสนุกดีแต่เหมือนมันไปได้ไม่สุด พระเอกเทิร์นมารเร็วไปนิดนึง แถมอยู่ๆยังมีตัวร้ายที่ฆ่าพ่อแม่พระเอกจริงๆอยู่ในกลุ่มอาจารย์ ไม่มีคำอธิบายอะไร ทุกอย่างกลายเป็นปลายเปิดเหมือนต้องรอภาคต่อไป เสียดายที่หนังรีบไปจริงๆ แต่ดีที่ทำออกมาไม่น่าเบื่อ ถึงเวลาดูจะรู้สึกเฮ้ยใจเย็นๆหลายฉาก แต่เพราะซีนตลกกับความน่ารักของนักแสดงช่วยไว้ในหลายๆซีน เลยพอหักลบกันได้ 

เรื่องของความตลก เรากล้าพูดเลยว่าหนังเรื่องนี้ขายขำ มันมีหลายซีนที่ขำออกเสียง นักแสดงรับส่งกันเก่งมาก ประทับใจตั้งแต่ฉากแรกที่อาจารย์(จำชื่อไม่ได้) ทดลองวิชากับเสี่ยวฟานโดยเอามือยันที่ท้อง ศิษย์พี่คนอื่นรู้ว่าพระเอกยังวิชาอ่อนนักเลยช่วยกันดันหลังให้น้องรับมือกับอาจารย์ได้ ขำก็ขำ น่ารักก็น่ารัก เป็นสำนักที่มีความแฟมิลี่สูงมาก ถึงน้องเจ็ดจะไม่เก่งแต่พี่ทุกคนคอยซัพพอร์ตตรงนี้มันทำให้เรื่องเป็นแนวครอบครัวที่ทุกคนดูได้เพราะไม่มีฉากเครียดๆแบบมีคนหักหลังกันหรือคอยเอาเปรียบกัน เบาสมองมาก ดูแล้วคลายเครียดดี ซีนที่ขำมากเป็นตอนที่น้องเจ็ดรู้ว่าซือเจี่ยมีใจให้ศิษย์สำนักอื่น น้องเสียใจวิ่งไปตะโกนบอกรักพี่ที่หน้าผา อันนี้ขำมาก ถ้าดูที่บ้านคือขำเสียงดังแน่ๆ กับซีนที่เพื่อนคนเดียวเชียร์ตอนประลอง อันนั้นจี้มาก บทเด่นมาก นักแสดงสมทบดีเด่นต้องคนนี้เลย 555555 แล้วพี่จ้านเล่นเป็นคนเด๋อที่เด๋อโคตรๆ ตีบทคนไม่เก่งที่ค่อยๆเก่งขึ้นได้ดี แอบกังวลว่าจะสลัดบทเว่ยอู๋เซี่ยนออกไปได้มั้ย และพี่ก็ทำได้นะคะ เชื่อว่าเป็นน้องเจ็ดคนเด๋อและเป็นที่รักของทุกคนจริงๆ 

ในส่วนของนางเอก เดาไม่ถูกเลยว่าเป็นใครเพราะปลูกต้นรักเรี่ยราดมาก ความน้องเจ็ดน่ารัก ผู้หญิงหลงรักความเด๋อหมด แต่กับซือเจี่ยเราว่าไม่น่าใช่เพราะศิษย์พี่มองยังไงก็คือน้อง น้องเจ็ดที่เลี้ยงมา ปี้เหยาก็เป็นไปได้เพราะตอนสุดท้ายหนีไปด้วยกัน แต่ความรู้สึกเหมือนเสี่ยวฟานไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าปี้เหยาเป็นเพื่อนที่ช่วยเหลือตอนตัวเองลำบาก บุญคุณต้องทดแทน และก็แบบมีใจนิดนึงมั้ง แต่ส่วนตัวเชียร์เสวี่ยฉี เคมีพระนางอยู่ที่คู่นี้แหละ มั่นใจมาก ตอนที่ต้องฆ่าพระเอกนี่คิดไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็ฆ่าไม่ลง ดูก็รู้ว่ามีใจ ทุกคนมีใจให้น้องเจ็ดหมด ต้องลุ้นต่อภาคหน้าว่าหวยจะไปตกที่ใคร แต่เคมีกับเสวี่ยฉีนี่ดีมาก

สำหรับเรื่องนี้ขอให้ไว้ที่ 8/10 ถือว่าดูเพลินๆ นักแสดงดี ซีจีอลังการ หนังเข้าใจง่าย ไม่งง หักเรื่องบทที่รวบรัดมากเกินไป นอกนั้นโอเคเลยค่ะ แต่ถ้าให้ในความพิศวาสพี่จ้านเรื่องนี้เราให้ 100/10 เพราะพี่จ้านโคตรน่ารัก เป็นคนตาใสแบบใสจริง ใสซื่อบริสุทธิ์ น่าโดนรังแกแต่ก็น่าปกป้องในคราวเดียวกัน การแสดงไม่ผิดหวัง สมกับเป็นเซียวจ้าน ใช้สายตาเก่งมาก เก่งมากๆเลย (?)