สองสัปดาห์ที่ผ่านมา เราได้รับหน้าที่ให้อยู่กับเด็กเล็ก สลับกับเพื่อนที่ไปอยู่กับเด็กโตแทน เพื่อให้ได้ลองอยู่กับเด็ก ๆที่อายุต่างกัน แต่ตามปกติเราจะเจอเด็กเล็กอยู่แล้ว เพียงแค่ตอนเรียนจะต้องแยกไปอยู่กับเด็กโต พอมีโอกาสได้ไปอยู่ในห้องเรียนกับเด็กเล็ก ทุกอย่างบนโลกนี้ก็เหมือนเคลื่อนที่ตลอดเวลา

สำหรับเราช่วงแรก ๆ ของการดูแลเด็กเล็ก เรายังสับสนและทำตัวไม่ถูกอยู่นิดหน่อย เพราะน้องแทบจะลุกเดินกันบ่อยมาก ๆ บางทีต้องตามกลับมาให้เรียน แต่บางครั้งก็ต้องปล่อยไปบ้าง เพราะเขาอาจจะยังไม่มีสมาธิมากพอที่จะโฟกัส(บางครั้งเราไม่รู้ว่าควรห้ามหรือปล่อย) หลัก ๆ เราเลยจะคอยดูและตามมากกว่า นอกเหนือจากนั้นก็คอยช่วยคุณครูคนอื่น ๆ หยิบจับและสอนเด็กเฉพาะคนบ้าง 

ภาพรวมช่วงแรกของเด็กเล็กจึงต่างกับเด็กโตที่ค่อนข้างนิ่งมากกว่า(ด้วยพัฒนาการของเขาด้วย) แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กเล็กหลาย ๆ คนคล้ายกันคือ ถ้าไม่สนใจเรียน และครูไม่ตามหรือไม่มีใครสนใจ เขามักจะเดินกลับมาเรียนเอง และมีสมาธิมากขึ้นด้วยตัวของเขาเอง อีกอย่างที่เราลองพูดและสังเกต คือถ้าเรียกเด็กให้มาเรียน เด็กจะไม่ค่อยสนใจ แต่ถ้าพูดว่า "เพื่อน ๆ รออยู่นะ รีบมาเร็ว" เขาจะค่อนข้างสนใจและรีบมาหา

การอยู่กับเด็กเล็กมีสิ่งที่เราต้องปรับตัวมากขึ้นคือ ต้องคอยสังเกตและดูแลมากกว่าปกติ เพราะเด็กโตสามารถอยู่และเล่นได้ด้วยตัวเอง แต่เด็กเล็กบางคนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขายังไม่รู้และไม่เข้าใจ แต่ต้องการที่จะทำ ซึ่งเราต้องคอยดูแลแนะนำเขาว่าสามารถทำได้หรือไม่(เขายังเล็กด้วย เลยต้องคอยบอกมากกว่าเด็กโต) แต่ภาพรวม เด็กเล็กก็สามารถอยู่และเล่นได้ด้วยตัวเอง มีเพียงแค่จุดหนึ่งที่เราต้องเข้าไปบอกเพิ่มเติมและสนับสนุนสิ่งที่เขาต้องการบ้าง 

เรื่องการเรียน ส่วนใหญ่เด็กเล็กจะเน้นทำกิจกรรมเป็นหลัก เรื่องความรู้และการพัฒนากล้ามเนื้อต่าง ๆ จะเรียนรู้ทั้งจากของจริงและของเล่นที่ช่วยเพิ่มทักษะกระบวนการความคิดและสมรรถภาพทางร่างกาย

เรียนเรื่องการเจริญเติบโตของพืช

การดูดน้ำของพืช

ส่วนเรื่องการทำอาหาร แน่นอนว่าไม่แพ้เด็กโตเลย เพราะเด็กเล็กก็ทำเองได้แทบจะทุกอย่าง เรามีหน้าที่แค่คอยช่วยสอนในตอนแรก และช่วยดูแลบางครั้งในขณะที่เขาเริ่มทำเอง แต่หลัก ๆ เด็ก ๆ จะทำเองทุกคน

ในสัปดาห์นั้นทั้งเด็กเล็กและเด็กโตมีทำขนมปังไส้ถั่วแดงเป็นของกินเล่น เริ่มตั้งแต่ทำไส้ ผสมแป้ง นวดแป้ง และทอดลงบนกระทะ ซึ่งทุกคนต้องทำของตัวเอง แต่ถั่วแดงอาจจะไม่ถูกใจเด็ก ๆ หลายคน ตอนแรกเลยค่อนข้างจะปฏิเสธกันเยอะมาก แต่พอคุณครูบอกให้ลองก่อน(หน่อยนึงก็ได้) เด็ก ๆ ก็ลองกินกัน ถึงจะไม่ได้กินเยอะ แต่ถือว่าได้ลองชิมแล้วนะ

เรื่องที่เด็ก ๆ จะได้เรียนบ่อย ๆ ในสัปดาห์ที่ผ่านมา จะเป็นเรื่องการเจริญเติบโตของพืช ตั้งแต่เป็นเมล็ด ตลอดจนไปถึงต้นโตเต็มไว ได้ลองเดินศึกษาจากต้นไม้จริง ๆ ทำการทดลอง และเรียนรู้จากสื่อบ้าง จนนำมาต่อยอดในวิชาอื่น ๆ ทั้งเรื่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษ ภาษาไทย รูปร่างของต้นไม้ ขนาดต่าง ๆ ช่วยให้เขาสามารถเชื่อมโยงและคิดได้หลายมุมมากขึ้น จุดนี้เองเป็นสิ่งที่เรากับเพื่อนดึงมาประยุกต์กับการสอนเด็ก ๆ สร้างเรื่องราวจากวงกลม โดยเริ่มจากครูแตงโมแนะนำให้เรากับเพื่อนลองเริ่มทำกิจกรรมกับเด็ก ๆ เรากับเพื่อนเลยเสนอเรื่องราวของวงกลม ซึ่งเราได้เรียนมาจากที่สาขา มันคือการติดวงกลมลงกระดาษและจินตนการว่าอยากให้เป็นอะไร เช่น พัดลม พระอาทิตย์ ฯลฯ จึงตกลงกับเพื่อนว่าทำอันนี้แหละ ครูแตงโมก็เห็นด้วยและอนุญาตให้ทำ

เรากับเพื่อนเลือกทำตัวอย่างให้เด็ก ๆ ดูก่อน(เชื่อมโยงกับสิ่งที่เด็กเรียนด้วย) เป็นวงกลม 4 ลูก คือเมล็ดพืชและค่อยๆ งอกจนเป็นดอกไม้ ตอนแรกที่ให้เด็ก ๆ ดู มีทั้งคนที่เข้าใจและยังงงอยู่เล็กน้อย พออธิบายเพิ่มเติม เด็กส่วนใหญ่ก็สามารถทำได้เลย แต่ก็มีบางคนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจและงงรูปแบบการทำอยู่บ้าง เลยต้องเข้าไปช่วยสอนและเสนอแนวทางให้เขาลองคิดตามเพิ่มมากขึ้น ภาพรวมแล้วเด็ก ๆ สามารถออกแบบได้จากความรู้รอบตัวที่ตัวเองพบเจอมาส่วนใหญ่จึงเป็นเรื่องธรรมชาติรอบตัว

สำหรับเราการอยู่กับเด็กเล็กบางครั้งก็คิดว่าง่ายกว่าเด็กโต แต่บางครั้งก็คิดในใจว่า ยากจัง เราจะไหวไหม สุดท้ายก็ผ่านมาได้จนถึงตอนนี้ ปัญหาบางอย่างก็ยากเกินกว่าที่เราจะแก้ไขได้ ซึ่งเราก็พยายามในจุดที่คิดว่าดีที่สุดในตอนนั้น 

หลาย ๆ ครั้งเราพยายามคิดเสมอว่าเราต้องทำยังไงต่อ ถ้าเด็กอยู่ในจุดที่ไม่เชื่อเราแล้ว ตอนนั้นเราหาสารพัดวิธีมาทำให้เด็กเชื่อฟัง(ณ ตอนนั้น) แต่เราลืมไปได้ยังไงว่า ทุกคนก็มีความเชื่อมั่นในตัวเองเหมือนกันนะ บางครั้งเขาก็อาจจะเชื่อว่าจะทำอันนี้ก่อน ค่อยไปทำอันนั้น(ก็เหมือนกับเราเวลาที่เชื่อมั่นในตัวเองมาก ๆ ก็ไม่อยากฟังอะไร) แล้วบางสิ่งที่เขาอยากทำ คือการเดินไปจับของที่เขาอยากจับ(แค่นั้น) หลังจากนั้นก็รู้หน้าที่ว่าตัวเองต้องทำอะไร ใช่แล้ว มันเท่านี้เอง

เด็ก ๆ ที่นี่ทำให้เราเห็นอะไรในตัวเองหลายอย่างมาก ๆ หลายอย่างจริง ๆ