Title: Bride Ch.4 [Babysitter]

Author: DiaryOfMyboys

Warning: *OMEGAVERS* // around 10 chapters

   หลังจากเกิดอาการฮีทครั้งแรกแล้วนั้น เจโน่ก็จำเป็นต้องกินยาระงับทุกเช้าเป็นเวลาหนึ่งอาทิิตย์เพื่อป้องกันไม่ให้อาการกำเริบ

เช้านี้ที่โต๊ะอาหารบ้านตระกูลลีสมาชิกอยู่กันพร้อมหน้ารวมถึงเจโน่ด้วย ที่หัวโต๊ะมีประมุขของบ้าน'จอห์นนี่ลี' ซึ่งก็คือพ่อของมาร์คนั่งอยู่ ด้านขวาติดกันคือแม่ของมาร์ค 'แทยงลี'นายหญิงโอเมก้าของบ้าน ถัดมาจึงเป็นมาร์คและเจโน่ตามลำดับ

ส่วนอีกด้านหนึ่งของโต๊ะพี่ชายของมาร์ค 'เจย์' พึ่งจะเดินเข้ามานั่งตามมาด้วยภรรยาที่พึ่งจะแต่งงานกันไปเมื่อสองเดือนก่อนนั่นก็คือ 'ยูตะ' ลงมานั่งข้าง ๆ

" เอาล่ะเมื่อมากันพร้อมแล้ว ก่อนที่จะกินข้าวกัน ฉันขอประกาศเรื่องน่ายินดีสองเรื่องนะ " จอห์นนี่เริ่มพูดขึ้นเมื่อทุกคนมาครบแล้ว

" เรื่องแรก สำหรับเจโน่นั้นดอกไม้ได้ผลิบานแล้ว " สิ้นคำบอกสายตาหลายคู่ก็มองมาที่เค้า ทำให้เจโน่ต้องก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

" และตอนนี้เจโน่คงยังมีเรื่องที่ไม่รู้เกี่ยวกับอาการของตัวเองอีกหลายอย่าง ฉันจึงอยากให้ยูตะดูแลเป็นพี่เลี้ยงคอยสอนให้เจโน่ "

" ได้ครับ " คนโดนมอบหมายให้เป็นพี่เลี้ยงตอบรับคำเบา ๆ

" ส่วนอีกเรื่อง ก็เป็นเรื่องน่ายินดีอย่างที่สุด จะบอกเองมั้ยเจย์ " จอห์นนี่หันไปถามลูกชายคนโต

" คุณพ่อพูดเถอะครับ " เจย์ตอบกลับไปนิ่ง ๆ

" โอเค หลังจากเมื่อวานที่อาหมอมาตรวจเช็ครายเดือนก็ได้ผลมาแล้วว่า ยูตะท้องได้หนึ่งเดือนแล้ว" หลังคำประกาศนั้น โต๊ะอาหารนี้เหมือนถูกแบ่งเป็นสองโลก ด้านที่เจโน่นั่งนี้ทุกคนดูตื่นเต้นและดีใจไปกับข่าวดี แต่อีกด้านที่มีคนสองคนที่เป็นเจ้าของข่าวดีนั่งอยู่นั้นกลับดูสงบนิ่งเหลือเกิน

" เมื่อเป็นอย่างนี้ฉันเลยคิดว่าก็เหมาะพอดีที่จะให้เจโน่คอยดูแลยูตะด้วยเหมือนกัน พอจะทำได้ไหมเจโน่"

" ได้ ได้ครับ เจโน่จะคอยดูแลพี่ยูตะอย่างดีเลย" เจโน่ที่รู้สึกตื่นเต้นแทนยูตะผู้ที่โตมาด้วยกันรีบตอบอย่างเร็ว

" อย่างนั้นก็ดี เพราะตั้่งแต่วันนี้ไป ยูตะกับเจโน่จะต้องย้ายไปอยู่เรือนดอกไม้ริมแม่น้ำทั้งสองคน" สิ้นคำสั่ง คนที่ไม่ได้มีชื่ออยู่ในประโยคแต่ดูจะเดือดร้อนขึ้นมาก็ลุกขึ้นยืนทันที

" ทำไมเจโน่ต้องไปอยู่ที่อื่น ที่นี่ก็เป็นบ้านของน้องเหมือนกัน " มาร์คถามออกไปอย่างข้องใจ

" มันต้องเป็นไปตามกฏอยู่แล้ว เพราะถ้าอยู่ที่นี่ลูกกับเจโน่ก็จะใกล้ชิดกันมากเกินไป มันยังไม่ถึงเวลาของเจโน่ คงจะคิดออกนะว่าหมายถึงเรื่องอะไร อย่าคิดว่าอยู่ในห้องตัวเองแล้วจะทำอะไรก็ได้ "

เจโน่ก้มหน้าทันทีที่ได้ยินเค้ารู้สึกอยากจะหายไปจากตรงนี้จริง ๆ มาร์คกัดฟันกรอดพูดอะไรออกมาไม่ได้ ฉุดรั้งมือน้องให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินออกจากห้องทานอาหารไป

" เฮ้อ ไอ้ลููกคนนี้เอาแต่ใจจริง ๆ ทำไมไม่เชื่ีอฟังได้อย่างพี่ชายเลยสักนิดนะ" จอห์นนี่กล่าวอย่างอ่อนใจ

" เดี๋ยวรอให้ใจเย็นกว่านี้คงเข้าใจเองนั่นล่ะ ทานข้าวกันดีกว่านะ" แทยงเอ่ยบอกสามี ทุกคนที่เหลือจึงลงมือทานอาหาร

มีเพียงยูตะที่เหม่อมองตามทางที่ทั้งสองคนพึ่งเดินออกไป

.

.

.

to be continued