Title: Bride Ch.1 [Prince Charming]

Author: DiaryOfMyboys

Warning: *OMEGAVERS* // around 10 chapters

เมื่อโลกเริ่มเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งก็เปลี่ยนไปด้วย จากโลกที่แบ่งเพศชายหญิงก็เปลี่ยนเป็น อัลฟ่า เบต้า และโอเมก้า ตามการสืบพันธ์ุ และเมื่อโลกเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้งมนุษย์ผู้ขวนขวายเอาชีวิตรอดก็เปลี่ยนทิศทางตาม จากโลกที่โอเมก้าเป็นเหยื่อล่างสุดในสังคม กลับเปลี่ยนแปลงเป็นกลุ่มคนผู้มีความสำคัญขึ้นมา

เมื่อมนุษย์ใกล้สูญพันธ์ุ...

จากแต่ก่อนถ้าครอบครัวใดให้กำเนิดโอเมก้ามา พ่อแม่ต่างคิดกำจัดเด็กไปทำให้เกิดการฆ่าเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์มากมาย จนแทบจะไม่เหลือโอเมก้าก็ว่าได้

แต่เมื่อไม่มีโอเมก้า อัลฟ่าที่แข็งแกร่งก็ไม่อาจขยายเผ่าพันธ์ุมนุษย์ได้ เบต้าก็มีพันธุกรรมที่อ่อนแอต่อโลกใบใหม่นี้มาก ประชากรเริ่มลดลงจนถึงขั้นวิกฤต แล้วในที่สุดก็เกิดกฏใหม่ของโลกคือโอเมก้าสิ่งล้ำค่า เมื่อครอบครัวใดให้กำเนิดเด็กที่เป็นโอเมก้า จะได้รับเงินตอบแทนมหาศาล แต่เด็กที่เกิดมาจะต้องอยู่ในการดูแลของผู้บริหารแต่ละประเทศเท่านั้น พูดง่าย ๆ ก็คือโอเมก้าจะถูกซื้อตัวตั้งแต่ลืมตาดูโลก ซึ่งการแยกแยะว่าใครเป็นโอเมก้านั้นเดี๋ยวนี้ทำได้ตั้งแต่ลืมตาดูโลก เพราะนักวิทยาศาสตร์ได้ตัดต่อดัดแปลงพันธุกรรมจนทำให้ลักษณะทางกายภาพของโอเมก้าโดดเด่นขึ้นมานั่นคือ มีผิวขาวซีดและผมสีบรอนด์ซีด ๆ แต่ดวงตาเป็นสีดำสนิท

บางสิ่งที่ยังไม่เปลี่ยนไปจากโลกใบนี้ก็คือ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในห่วงโซ่นี้ก็ยังคงเป็นเหล่าอัลฟ่าที่ได้รับหน้าที่ผู้นำในทุก ๆ ที่อยู่เช่นเดิม 

ตั้งแต่เกิดมาเจโน่ลีไม่เคยพบหน้าพ่อแม่ตัวเองสักครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นใคร อยู่ที่ไหน เค้ารู้จักแต่พี่เลี้ยงที่นายท่านมอบหน้าที่ให้ดูแลเค้ามาตั้งแต่ยังเป็นทารก จนตอนนี้เจโน่อายุได้ 15 ปีแล้ว

นายท่านที่ว่าก็คือหัวหน้าตระกูลลีที่รับเค้ามาเลี้ยง ตระกูลลีเป็นตระกูลอัลฟ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้ ว่ากันว่าตระกูลลีนั้นมีพันธุกรรมทีั่ดีที่สุด ลูกหลานที่เกิดมาส่วนมากจะเป็นอัลฟ่าแทบทั้งสิ้น ทุกคนในเมืองจึงเทิดทูนตระกูลนี้เป็นเหมือนราชวงศ์เลยก็ว่าได้

ถ้าถามว่าซื้อโอเมก้าอย่างเค้ามาไว้ในตระกูลทำไม คำตอบก็คือเพื่อเป็นคู่ให้กับลูกชายผู้ที่จะสืบทอดตระกูลต่อไป ว่าง่าย ๆ เค้าก็เหมือนเป็นแม่พันธุ์นั่นแหละมั้ง

เอาเข้าจริงถึงจะไม่มีการกดขี่รังแกโอเมก้าอีกแล้ว และความเป็นอยู่ก็สุขสบายมาก แต่เจโน่คิดว่าตัวเองก็ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าแค่เครื่องผลิตลูกหรอก

" เจ้าตัวน้อยนั่งเหม่ออะไรอยู่ในสวนนี่ พี่ตามหาซะทั่วเลย "

มืออบอุ่นข้างนึงจับลงบนกลุ่มผมยาวสีบรอนด์ของเจโน่ ทำให้ความคิดต่าง ๆที่ยุ่งเหยิงหายไป มือที่เค้าชอบมาก ๆ เจโน่คิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตโอเมก้าของเค้าคือการได้เป็นคู่หมายของคนตรงหน้านี้ คนที่เป็นเหมือนเจ้าชายผู้อบอุ่นของเจโน่เสมอมาตั้งแต่จำความได้

" กลับมาแล้วเหรอครับพี่มาร์ค "

.

.

.

to be continued