Title: Ambiguous 2nd : The Secret

Author: DiaryOfMyboys

Warning: 3 Chapters

ถ้าจะให้พูดถึงความลับนั้นล่ะก็...

คงต้องย้อนไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนนั่นล่ะ

.

.

.

เป็นเวลาสองทุ่มแล้วแต่ห้องซ้อมเต้นในตึกค่ายเพลงค่ายหนึ่งยังคงสว่างและมีเสียงดนตรีดังลอดออกมา

แต่ห้องกว้างกลับมีเพียงเด็กหนุ่มผิวขาวกำลังออกสเตปท่าทางอยู่เพียงลำพัง

ลีเจโน่ที่พึ่งเข้ามาฝึกที่นี่ได้เพียงเดือนเดียว รู้สึกว่าตัวเองยังตามหลังเพื่อน ๆ ร่วมคลาสเดียวกันอยู่มาก ดังนั้นหลังเลิกคลาส เค้าก็ขออนุญาติอยู่ฝึกเพิ่มเติมคนเดียวอีกสักหน่อย

หลังจากฝึกซ้อมคนเดียวอยู่นานนับชั่วโมง เจโน่ก็รู้สึกพอใจที่ตัวเองสามารถเต้นในรูปแบบที่ครูสอนในวันนี้ได้อย่างดีแล้ว จึงจัดการเก็บข้าวของ และปิดไฟห้องซ้อมลง ดีที่บริษัทมีห้องให้อาบน้ำ ไม่อย่างนั้นเค้าต้องทนเหนียวตัวอยู่แบบนี้ 

เจโน่เดินไปตามทางเดินที่เริ่มคุ้นเคยเพราะใช้ชีวิตที่นี่มาเดือนนึงแล้ว กว่าจะถึงห้องอาบน้ำก็ต้องผ่านห้องซ้อมห้องอื่น ๆ ปกติเวลานี้บางครั้งก็จะยังมีคนใช้ห้องซ้อมอยู่บ้าง แต่เนื่องจากพรุ่งนี้จะเริ่มเข้าช่วงวันหยุดยาวหนึ่งอาทิตย์ ตอนนี้เลยไม่ค่อยเหลือคนมาฝึกซ้อม 

จะมีก็แต่ห้องซ้อมที่ใกล้ห้องอาบน้ำที่สุดที่เจโน่ยังเห็นแสงไฟออกมาจากประตูกระจกฝ้า เดินเข้าไปใกล้อีกนิดก็ได้ยินเสียงเพลงลอดออกมา จากที่ได้ยินคนในห้องไม่น่าจะอยู่ซ้อมเต้นเหมือนกับเค้า แต่น่าจะฝึกแร็พอยู่มากกว่า

"Baby is it me or are you doing something to me?
อุซึล แตนึน shining but นี โซกึน แวนจี lying วีฮอมมาเก นอน beautiful
ซอซฮฮี อน นอน my dilemma ซึบกวานชอรอม อีมี นานึน ออบนึน นี ซน ชาจา..."

ด้วยความอยากรู้เจโน่จึงค่อย ๆ แง้มบานประตูออกเพื่อแอบดูว่าใครกันขยันมาซ้อมมืดค่ำเหมือนกับเค้า

แต่ไม่ทันระวังตัว

"เฮ้ยย ...ตุ้บ "

คนซุ่มซ่ามก็สะดุดขาตัวเองผลักประตูล้มเข้าไปด้านในอย่างจัง

"อ้าวคุณหนูเจโน่ลีคนดัง มาตะครุบกบอะไรแถวนี้ครับ ฮ่าๆๆๆๆ"

คนที่เมื่อกี้กำลังแร็พอยู่หันมาสนใจก้อนสีขาวที่หล่นตุ้บมาจากประตูพร้อมเอ่ยแซ็ว

"-///-" ตอบอะไรไม่ออกได้แต่นั่งหน้าแดงด้วยความอับอาย เจอใครไม่เจอดันมาเจอคนชอบกวนประสาทเค้า แถมยังในสภาพนี้อีก เจโน่จะบ้า!!

" หึหึ ลุกไหวรึป่าวส่งมือมาเร็ว" หลังจากกวนไปแต่ดูจะไม่ได้รับการตอบโต้ ก็นึกสงสารมาร์คเลยเดินเข้ามาใกล้ พร้อมยื่นมือเพื่อจะช่วยพยุง

"ฮึ้ยย ไม่ต้อง !! " ปฏิเสธพร้อมปัดมือที่ยื่นมาตรงหน้าออก ตั้งสติได้แล้วก็ลุกขึ้นด้วยตัวเองแล้วรีบวิ่งหนีออกจากห้องไปทันทีไม่ฟังเสียงเรียกจากคนข้างหลัง

" อ้าว เดี๋ยว! เจโน่!"

ออกมาจากห้องนั้นได้เจโน่ก็ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที ถอดเสื้อผ้าวางไว้ตรงเก้าอี้ยาวนอกห้องอาบน้ำแล้วเดินเข้าไปห้องที่ใกล้ที่สุดทันที

น้ำจากฝักบัวช่วยดับความร้อนจากความอับอายหรือร้อนจากอย่างอื่นเจโน่ก็ไม่อาจรู้ได้ อย่างน้อย

ตอนนี้ก็รู้สึกผ่อนคลายลงแล้ว ใช้เวลาอาบสักพัก ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้โทรบอกที่บ้านให้มารับจึงรีบล้างฟองสบู่ออกจากตัวจนสะอาด แล้วปิดน้ำ แต่พอหันไปมองราวที่อยู่ข้างประตูก็ต้องพบความว่างเปล่าเพราะเค้าลืมหยิบผ้าขนหนูเข้ามา

"โถ่เอ้ยบื้อจริงลีเจโน่" บ่นตัวเองเบา ๆสังเกตุว่าข้างนอกเงียบสงบไม่น่าจะมีคนจึงค่อย ๆแง้มประตูออก

" เฮ้ยย " ตะโกนด้วยความตกใจพร้อมกับจะผลักบานประตูปิด แต่ดันโดนมือหนาของคนข้างนอกดันไว้

"อะไรกันร้องอย่างกับเห็นผีแน่ะ นี่คนครับคุณหนู คนหวังดีที่เอาผ้าขนหนูที่ทำหล่นไว้มาให้"

"ส่งผ้ามาแล้วเลิกดันประตูด้วย"

" อะไรกัน ออกมาขอบคุณกันสักนิดก็ยังดีนะ" คนด้านนอกแกล้งทำเสียงน้อยใจ

" ขอบคุณ ! เอาผ้ามา แล้วกลับไปได้แล้ว !"

" ก็ได้ อ่ะเอาไป" พูดพร้อมกับส่งผ้าผืนสีขาวไปตรงหน้า ให้คนด้านในยื่นมือออกมารับ

มือขาวโผล่ออกมาหวังจะคว้าผ้าเช็ดตัวไว้ แต่จังหวะที่ได้รับผ้ามาในมือ คนด้านนอกก็ออกแรงดันประตูให้เปิดออกแล้วแทรกตัวเข้าไปด้านใน

เจโน่รีบยกผ้าขนหนูที่คว้ามาได้ปิดบังส่วนของร่างกายด้านหน้าไว้แล้วก้าวถอยหลังให้ห่างคนเจ้าเล่ห์

" ทำบ้าอะไรมาร์คลี ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"

" อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวถ้าลุงยามเดินผ่านมาก็รู้หมดว่าเราทำอะไรกันอยู่ หึหึ"

" ทำ.. ทำอะ.. อะไร พูดให้มันดี ๆนะ บอกว่ายะ..อย่าเข้ามา กะ..ใกล้ไง" ร่างสีขาวสั่นเทากัาวถอยหลังจนชิดผนังขณะที่มาร์คลีค่อย ๆกัาวเท้าเข้ามายืนชิดกัน

แต่ว่านะเจ้าสิ่งที่อยู่ในอกด้านซ้ายของเจโน่เนี่ยมันจะเต้นแรงเกินไปแล้ว

ตอนนี้มาร์คใช้มือทั้งสองยันกำแพงกักขังคนตรงหน้าให้หนีไม่ได้อีก ร่างสูงก้มหน้าลงไปหาจนปลายจมูกชนกันแล้วกระซิบเสียงแผ่ว

" มาทำเรื่องที่จะเป็นความลับของเราสองคนตลอดไปกันดีกว่า ..."

to be continued on Ambiguous 3rd : Moonlight

***********

#ABGmarkno