เรื่องเล่าตลกร้ายของชาวคริสต์ผู้เคร่งครัด อาจเริ่มจากการได้ยินใครสักคนพูดว่า
"ผมมีองค์ทรงฤทธิ์อยู่บนเตียงนอนในตอนเช้า หลับสนิท
หายใจเข้า... และหายใจออกอย่างสม่ำเสมอ และเมตตา ขณะที่ผมได้แต่จ้องมอง"
แต่ผู้ฟังอาจผ่อนคลายลงไม่มากก็น้อย
เมื่อเขาคนนั้นพูดต่อ
"ผมแค่อุปมาอุปไมย"
เขาแค่กำลังอุปไมยถึงใครคนหนึ่ง
ซึ่งพิเศษพอที่จะเป็นภาพแทนของเบื้องบน
"ผมแค่หมายถึง คนคนหนึ่งที่ผมเคยเจอ ผู้ชายคนหนึ่ง ...ผู้ชายอิตาลี"
เขาผุดยิ้มร้าย ใบหน้าของผู้เล่าใต้ไฟสลัวดูคมคาย เจ้าเล่ห์
ความมืดและความครุมเครือ ผลักสีหน้าเจือเศร้าให้ห่างไกลจากผู้เฝ้ามอง
เขาหลับตา แช่มช้า เงียบงัน วางแก้วไวน์ที่ว่างเปล่าลงกับโต๊ะ
"ผมคิดถึงเขา"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in