เมื่อวาน ผลสอบมาถึงมือ ขาดไปสามแต้ม เซ็งเป็ดเหมือนอกหัก รู้เลยว่าตัวเองยังอ่อนการเขียนข้อสอบ ก็ทำใหม่ ลุยใหม่ เออ ข้อดีของฉันคือการที่อยากทำ ก็จะทำ และทำมัันจนเสร็จ จะไม่หยุดถ้ายังไม่ถึงเป้า มีเวลาอ่านหนังสืออีกสองเดือน เพราะงั้นก็ควรจะลงมือเลย แต่ เดี๋ยวๆๆๆๆ บัญชี NPL ของนายละ ที่นายบอกให้โม่เข้าประชุมน่ะ มึงจะเอาเวลาที่ไหนโม่ [o.O]

นอกจากคะแนนมา ก็มีใบแจ้งกำหนดการรับปริญญาของเดือนมีนาคม ตอนแรกบอกพ่อว่า ไม่รับนะใบนี้ ขี้เกียจรับแล้ว พ่อบอกว่ารับๆไปเหอะ จะได้มีรูปไว้ให้อ้วนกลมดูว่า เออ พี่ออฟรับหลายรอบนะ เผื่อเป็นแรงบันดาลใจ ค่ะ!!! บันดาลใจมาก มาบ้าบอเรียนเอาตอนแก่ สนุกที่สุดค่ะ แต่ก็เป็นข้อดีนะ เวลาสอนรุ่นน้องถัดๆไป มันอินน่ะ คือ ให้รู้แล้วกันว่าอยากทำงานอะไร หรือเรียนอะไรได้ดี  เพราะเอาเข้าจริงๆ เวลาเราทำงาน มันอาจจะคนละเอก คนละวิชา ไม่ได้เข้ากันเลยก็ได้ ๕๕๕

โม่รายงานเสร็จตอนหกโมงเย็น ตั้งใจจะออกไปทำผม เพราะหงอกกระจุยกระจายมาก ก็เลือกสีเหลืิอบๆเทา พี่อ้อย ช่างทำผมบอก เลือกสีมาให้ตาย ก็ไม่เห็นหรอก เพราะผมหลักของเรามันดำไง

 

" มันต้องกัดสีก่อนแล้วค่อยทำสีที่หลัง กัดหลายๆรอบให้ผมสีอ่อน "

อินิก็บ้าจี้ไง เอาสิพี่ กัดเลย ย้อมเลย จะทำอะไรก็ทำ คือ ยังไงก็ต้องย้อมดำ ตอนรับปริญญาไง เพราะงั้นก็จะมีเวลาแค่อีกกี่วันเองในการทำสีผมเวอร์ๆ ก็เริ่มเลยจ้า คนในร้านก็มองกัันตะลึงมาก ไม่ตะลึงได้ไง แก่ปูนนัี้ ตัวขนาดนี้ มาเล่นเป็นเด็กๆ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม ออกไปแรดต่อจ้าาาา น้องที่ร้านทักคำแรกเลย 

" สีผมพี่ออฟเจ็บมาก " 

กุเจตนา!!!

แรดจนตีสอง เข้ามานอนแล้วตื่นไปทำงาน อันนี้แหละของแท้ คือ เช้านี้มีประชุมเร่งรัดหนี้ กรรมการทั้งบอร์ดเลยเหอะ แต่กรรมการคนไหน ก็ไม่สำคัญเท่าพ่อ เออ พ่อเข้าประชุมด้วย ทักกันตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าออฟฟิต ทุกคนอย่างตราหน้า มึงโดนแน่ พ่อมึงเล่นแน่ แต่... เปล่าจ้าาาาาา พ่อไม่ว่าจ้า เพราะคงรู้แหละ เดี่ยวมันก็ต้องย้อมดำกลับ ไม่พอจ้า ศุกร์นี้เข้าสภาฯไปสมัครสอบอีกจ้า ...แล้วไงใครแคร์ ๕๕๕

ใครไปใครมาก็ทักแต่หัว เออ ดี ได้รับการตอบรับดี ถึงกับมีน้องจากฝ่ายอาคารสถานที่มาขอถ่ายรูปด้วย เอาซี้ คือ คงไม่มีใครกล้าทำสีนี้อะ ด้วยหน้าที่การงาน ด้วยความหน้าเชื่อถือ แต่ เพราะชีวิตควรได้รับความสนุกสนานอื่นๆบ้าง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสาว 18 ที่เพิ่งจบมัธยม แล้วรอเข้ามหาลัย เพิ่งได้สัมผัสอิสรภาพของชีวิต อยากทำอะไรมากมายสักครั้ง แม้จะช่วงสั้นๆ เรียนรู้เพิ่มนิดนึงว่า ถ้าเราแคร์ผู้คนลดลง เราจะได้รับความสบายใจ (และความสนุกเพิ่ม) แต่ ถ้าจะบอกไม่แคร์เลย คงไม่ได้ เพราะการอยู่ร่วมกัน มันก็ต้องมีกติกาป่ะวะ

ประชุมแล้ว / เหลือทำรายงาน / เหลือไปแรดกรุงเทพ สบายใจจริงๆว้อยยยยย

ดีจังเลยน้า*

บางที เราก็ควรดูเบ้าหน้าตัวเอง ว่าควรทำสีผมนั้นๆหรือไม่ แต่.... แล้วไงใครแคร์ ๕๕๕๕