ดอกไม้ดอกน้อยเติบโตขึ้น โตขึ้นมาก มาก ๆ
เปียกเหงื่อมากหน่อยในตอนที่เหวี่ยงเท้าส่งตะกร้อ หน้ามันเยิ้มจากการตากแดดนาน ๆ
บ่ายสามโมงมันไม่ใช่เวลาที่ควรตากแดดเลยนะเว้ย
แต่ ...ก็เด็กผู้ชาย
ฉันมองฟ้า มองเมฆ มองเด็กนักเรียนที่กำลังจับกลุ่มคุยกัน
บ้างกินขนม บ้างก้มหน้าเล่นมือถือ มีนิดหน่อยที่ยืนกุ๊กกิ๊กกับคู่ของเขา
หมั่นไส้แฮะ...
มองเห็นตะกร้อที่กลิ้งมา มองเห็นเจ้าตัวกับกางเกงที่ผิดระเบียบโรงเรียน
ไอ้เด็กนี่มัน! ให้ตายเถอะ
ในช่วงสิบถึงยี่สิบนาทีก่อนขึ้นบัสกลับบ้าน ฉันกวาดสายตาผ่าน ๆ มองความวุ่นวายในสถานที่แห่งนี้
แต่พักสายตามองตามไอ้เด็กตัวสูงกับตะกร้อของเขาอยู่นานทีเดียว นานพอจนเจ้าตัวหันกลับมาสบตา
ฉันหลบสายตาก่อนจะถอนหายใจน้อย ๆ
ใจง่ายจริง ๆ ด้วย ใจเต้นเป็นเด็กอายุ 14 ไปได้นะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in