บอกเพื่อนในกลุ่ม ว่าจัดการเรื่องฉ่ำเรียบร้อยแล้ว วงแตก .... คือ ทุกคนดูแล้วว่ามันจะพัวพันแบบนี้ไปอีกยาวนาน ที่จริง ก็อยากจัดการมาระยะนึง ที่จริง ก็เรียนรู้ว่า ตัวเองไม่ชอบอารมณ์วูบไหวที่มันเกิด แต่... ไม่เคยกล้าบอกใครเลยว่าจะพาตัวเองเดินมาถึงจุดนี้ เพราะ กลัวว่าถ้าตัวเองทำไม่ได้ แล้วย้อนกลับไปหาฉ่ำ จะโดนตราหน้ามากมาย 

พี่ถามว่า ทำไมคราวนี้มึงถึงจัดการได้ บอกพี่ว่า มันเหมือนฟันที่โยกคลอน จะหลุดแล้วแน่ๆ แต่เราไม่มีความกล้าพอเลย รู้อยู่แล้วว่าเราใช้งานฟันเล่มนี้ไม่ได้ แต่ก็กลัวเจ็บ เสียดาย ไม่อยากเสียไป จะเริ่มกับคนอื่นก็ยังรู้สึกตัวเองไม่กล้าพอ ที่จริงก็ต้องขอบใจไอ้ฉ่ำ ที่ทะลึ่งตอบไลน์กวนตีนมา คือ มันกำลังกรุ่นๆ นางก็อารามบทของนางไป นางว่าทุกอย่างอยู่ที่เรา นางไม่เคยไปไหน มีแต่เรา เราทั้งนั้น เราจะอยู่หรือไป เราควรเลือก แล้วอย่าได้มาปรึกษานางอีก 

จบจ้า 
ใจหายไหม??? หายสิ ไม่ใช่ว่าฉ่ำไม่สำคัญ แต่ ทนอารมณ์ขึ่้นลงที่มีผลต่อการใช้ชีวิตไม่ได้ มันมีอย่างอื่นที่ต้องจัดการ ถ้าปล่อยแบบนี้ก็ยืดเยื้อแบบนี้ เดินหน้าเหอะ 

อกหักอะ ปลอบหน่อยสิ!!!