เวลาอ่านข่าว เล่นอินเทอร์เน็ต ดูนิวส์ฟีดบนโซเชียลมีเดียทั้งหลาย เป็นประจำที่เราถามตัวเองว่า “เฮ้ย! นี่เราอยู่ในสังคมแบบไหน (วะ) เนี่ย”

ก็เพราะมันช่างตลก บางเรื่องเห็นแล้วต้องตบเข่าฉาดเพราะความไร้เดียงสา บางเรื่องเห็นแล้วต้องหัวเราะทั้งน้ำตา กระทั่งบางหัวข้อที่อ่านปุ๊บก็ทดท้อต่อชีวิตทันที

“ชีวิตดีๆ ที่ลงตัว”

เราเห็นป้ายนี้ถูกแปะอยู่ในที่ที่เด่นที่สุดจุดหนึ่งในกรุงเทพฯ ประหนึ่งเป็นสโลแกนของเมืองศูนย์กลางประเทศไทย อักษรถูกขยายใหญ่กว่ารถเมล์หนึ่งคัน บ่งบอกหนักแน่นถึงตัวตนของเมืองหลวงที่อยากให้คนทั่วโลกได้เห็น เข้าใจ และอิจฉา ‘ชีวิตดีๆ’ ที่ประชาชนชาวไทยมี

แต่ในฐานะชาวไทย ทุกครั้งที่เห็น ก็ได้แต่คิดตามว่า มันจริงเรอะ...

จริงอยู่ว่า ความสมบูรณ์ในสังคม คือการเต็มไปด้วยความหลากหลาย ดีร้ายปะปน ความชั่วถูกคั่วไปกับความประเสริฐ มันคงไม่แปลกอะไรที่สังคมหนึ่งจะเต็มไปด้วยเรื่องราวประหลาดที่อ่านแล้วปวดหัวตุบ

แต่บางทีก็รู้สึกว่ามันตลกร้ายไปนิด ที่เราเองก็ดันเข้าอกเข้าใจในสังคมที่มีตรรกะไม่ค่อยสมประกอบนี้เป็นอย่างดี! ไม่ว่าจะเป็นความห่วยแตกที่เห็นมาตั้งแต่ยังเด็กซึ่งในวันนี้มันก็ยังอยู่ ความชุ่ยในบ้านเมืองที่เราคุ้นชิน แถมคุ้นจนดูเหมือนจะกลายเป็นส่วนประกอบที่คล้ายจะสำคัญไปแล้วในความเป็นสังคมของเรา

ความตลกนั้นเป็นสิ่งที่ ‘สะอาด’ หยิบมาวาดเป็นเรื่องให้เราได้อ่านอยู่เสมอ นอกจากลายเส้นที่เป็นลายเซ็น นี่ก็เป็นอีกสไตล์ที่เขาชัดเจน เรื่องตลกเสียดสีสังคมที่พวกเราอาศัยอยู่ ชนชั้นในเมืองใหญ่ ความขัดแย้งในครอบครัวชนชั้นกลาง ความขมขื่นในโลกแห่งการทำงาน ความน่ารำคาญในระบบการศึกษา ฯลฯ

ที่เมื่อรวมกันแล้ว เราก็พบว่า สำหรับคนไทย “ชีวิตดีๆ ที่ลงตัว” จึงเป็นประโยคคำถามมากกว่าบอกเล่า

และหนังสือชื่อเดียวกันในมือของคุณตอนนี้ อาจจะมีคำตอบ

ไม่มีคำนำผู้เขียน