“ป๊อกกี้ไหมครับ ป๊อกกี้ฟรีครับ” เสียงสดใสเอ่ยขณะยืนอยู่ตรงจัตุรัสยอดฮิตที่คนส่วนใหญ่ชอบมาเดินเล่นกัน ร่างสมส่วนในชุดเสื้อยืดและกางเกงสีดำสวมทับด้วยแจ็คเก็ตสีเงินสะพายเป๋ใบใหญ่ ข้างในบรรจุกล่องป็อกกี้หลายโหล ชายหนุ่มยื่นป็อกกี้สองแท่งให้กับคนที่กำลังเดินผ่านไปมา

          ปีเตอร์ก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองนักว่าทำไมเขาถึงต้องตื่นมาทำอะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้าด้วย แต่การได้เห็นคนอื่นโดยเฉพาะคู่รักเดินผ่านเขาไปและมอบรอยยิ้มให้เขาตอบแทนขนมสองแท่งนั้นก็มีความสุขไม่น้อย มันคงเหมือนกันคนที่ยืนชูป้าย free hug แล้วก็มีคนเดินเข้ามากอดกระมัง

๑.

          “อากาศเช้าๆ ของที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ ถึงจะไม่ดีเท่าที่วากานด้าก็เถอะ” ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานในชุดลำลองสบายๆเอ่ยขึ้นลอยๆกับคนข้างกาย เรียกให้ชายหนุ่มหันมามองอย่างแปลกใจ

          “จริงๆคุณไม่ต้องออกมากับผมก็ได้นะ ผมแค่มาซื้อลูกพลัมเอง” ชายอีกคนว่า ขณะซุกมือทั้งสองข้างกับกระเป๋าเสื้อกันหนาวสีเข้ม

          “ไม่ได้หรอกเดี๋ยวเพื่อนของคุณจะหาว่าผมดูแลคุณไม่ดี”

          “สตีฟคงไม่ว่าคุณด้วยเรื่องแค่นี้หรอก ฝ่าบาท”

          “ป๊อกกี้ครับ” ปีเตอร์ส่งป๊อกกี้สองแท่งให้คนทั้งคู่

          “ขอบคุณ” ชายหนุ่มที่มัดผมของตนไว้อย่างหลวมๆเอ่ยเบาๆ หลังจากเป็นฝ่ายยื่นมือมารับป๊อกกี้สองแท่งจากปีเตอร์ก่อนจะเดินผ่านไป

          “ทำไมไม่กินล่ะ” ชายคนที่ถูกเรียกว่าฝ่าบาทถาม เพราะเห็นอีกคนเอาแต่ถือขนมที่ได้รับมาไว้ในมือเฉยๆ

          “ผมไม่ค่อยชอบน่ะ” สิ้นเสียงคำตอบ มือหนาก็ยื่นมาหยิบป๊อกกี้แท่งหนึ่งในมือของอีกคนไปกินเสียเองพลางทำสีหน้าที่สื่อความหมายได้ว่า ‘ผมกินแล้วตาคุณกินบ้าง’

๒.

          “ทำไมต้องออกมาวันที่มันคนเยอะด้วยเล่า ท่านพี่” ร่างโปร่งในชุดสูทสีดำสนิททั้งตัวว่า ขณะชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองข้างกายกำลังให้ความสนใจกับสมาร์ทโฟนในมือ

          “ก็ข้าอยากมีมือถือใช้ไวๆนิ เจ้าต้องสอนข้าด้วยล่ะ โลกิ” ผู้เป็นพี่เอ่ยตอบ หากสายตายังคงจับจ้องอยู่ที่สมาร์ทโฟนเช่นเดิม

          “ป๊อกกี้ไหมครับ” ปีเตอร์ถามเมื่อคนทั้งคู่เดินผ่านมาตรงที่เขายืนอยู่ ก่อนที่ชายหนุ่มนามว่าโลกิจะเป็นฝ่ายเอ่ยถาม

          “ฟรีรึเปล่า”

          “ครับ” ปีเตอร์ตอบ ก่อนจะหันไปมองหน้าชายอีกคนที่กำลังให้ความสนใจกับวัตถุสีเหลี่ยมในมืออย่างพินิจพิเคราะห์ “โอ๊ะคุณคือธอร์นิ ผมเป็นแฟนคลับคุณ ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมครับ” ธอร์ยิ้มก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย

          “ไปกันได้แล้วท่านพี่” เจ้าของเรือผมสีดำยาวเอ่ย น้ำเสียงเจือความหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำหน้าไปพร้อมป๊อกกี้สองแท่งในมือ

.

.

          “เจ้าเป็นอะไรไปโลกิ” ชายในร่างหมีเอ่ยถาม เขาเลิกให้ความสนใจวัตถุสี่เหลี่ยมในมือแล้วหันมาสนใจคนข้างกายแทน หลังจากเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีเปลี่ยนไป

          “เปล่า” เสียงของร่างโปร่งที่ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆนอกเสียจากความเย็นชาเอ่ยตอบ

          “แต่ข้าว่าข้ารู้แล้ว” ธอร์ว่าพลางคว้าข้อมือโลกิเดินกลับไปหาชายหนุ่มที่กำลังแจกป๊อกกี้อยู่ “เฮ้เจ้าหนุ่ม ถ่ายรูปให้ข้าหน่อย” มือหนาส่งมือถือที่เพิ่งจะซื้อมาให้ปีเตอร์ก่อนจะกลับมายืนข้างๆร่างโปร่ง มือหนาโอบไหล่คนรักเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้กล้อง

          ปีเตอร์กดชัตเตอร์ไปหลายรูปแต่รูปที่เขาชอบที่สุดคงจะเป็นรูปที่ธอร์ก้มลงมากัดป๊อกกี้ที่มือของอีกคน

๓. 

          “จะทำสปาเก็ตตี้แต่ลืมซื้อเส้นสปาเก็ตตี้ ในหัวนายมันมีอะไรอยู่มั่งเนี่ยเวด” ร่างโปร่งเดินไปบ่นไปขณะมืออีกข้างถือถุงที่บรรจุห่อสปาเก็ตตี้

          “ก็ฉันคิดหลายเรื่องนี่นา ถึงในหัวฉันจะไม่มีอะไร แต่ในหัวใจฉันมีนายนะ” ร่างสูงกว่าที่สวมเสื้อสีเดียวกันเอ่ยแก้ตัว

          “เอ้า กินซะจะได้หยุดพูดอะไรก็ไม่รู้สักที” ร่างโปร่งรับป๊อกกี้จากปีเตอร์ ก่อนจะรีบยัดแท่งหนึ่งเข้าปากอีกคนไป

          ทั้งคู่เดินไปเรื่อย ขณะกินป๊อกกี้ในมือหมดไปแล้ว ชายหนุ่มเจ้าของร่างโปร่งกำลังมองดูสองข้างทางเพลินๆ เสียงคนข้างกายก็ดังขึ้น

          “พีท เอาอีกมะ” เดินผ่านมาได้พอสมควร คนข้างกายก็เอ่ยถาม พลางโบกกล่องป๊อกกี้สีชมพูในมือไปมาเบาๆ เรียกสีหน้าสงสัยจากร่างโปร่งว่าเขาไปเอามาจากไหน “ขโมยมาจากในเป้เมื่อกี้” เวดตอบก่อนจะส่งยิ้มทะเล้นให้แล้ววิ่งหนีเพราะรู้ว่าคนรักของเขาจะต้องอาละวาดแน่

          พีทวิ่งไล่ตามอีกคนไปติดๆ หลังจากรู้ที่มาของกล่องป๊อกกี้ ใจนึงก็อยากปาถุงสปาเกตตี้ในมือใส่ แต่อีกใจก็นึกเสียดาย ร่างโปร่งตะโกนไล่หลังอีกคนเสียงดัง “ไอ้บ้าเวดเอาไปคืนเขาเลยนะ เวด!”

๔.

          “ป๊อกกี้ไหมครับ ศาสตราจารย์” เอ่ยด้วยเสียงหยอกเย้าหลังจากเห็นคนทั้งคู่เดินมาแต่ไกล

          “นายนี่นะ เอาของที่ขโมยมา มาแจกคนอื่น” ชาร์ลส์ว่าพลางรับป๊อกกี้สองแท่งจากมือคนที่ได้ชื่อว่าเป็นทั้งลูกศิษย์และลูกบุญธรรมก่อนจะส่งอีกแท่งให้คนข้างกาย เด็กหนุ่มตรงหน้าไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ส่งรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์มาให้

          “อย่ากลับเย็นนะพีท” เสียงเข้มของผู้ปกครองอีกคนเอ่ย ก่อนทั้งคู่จะเดินจากไป

.

.

          “นานๆ กินขนมแบบนี้บ้างก็อร่อยดีเหมือนกันนะ” เอริคพูดหลังจากกัดไปได้หนึ่งคำ ก่อนจะเอ่ยอีกประโยคพลางกระชับมือที่กำลังกุมอีกคนอยู่ให้แน่นขึ้น “หรือเพราะได้กินกับนายก็ไม่รู้”

          “นายโทรเรียกฉันให้ออกจากบริษัทเพื่อมาเดินเล่นเนี่ยนะ พีท” ชายหนุ่มในชุดสูทเอ่ยกับคนข้างกาย หลังจากที่ได้รับข้อความว่า 'ออกมาหาหน่อย มีธุระด่วน'  จากอีกฝ่าย แล้วพบว่าธุระด่วนที่ว่าคือการเดินเล่นยามเย็นท่ามกลางคนพลุกพล่าน

          “อาฮะ ฉันเห็นนายกลับมาทีไรหน้าเครียดทุกที มาเดินเล่นคลายเครียดบ้างไม่เห็นเป็นไรเลย” เจ้าของร่างสูงกว่าตอบ พลางซุกมือไว้ในกระเป๋ากางเกงอย่างที่เจ้าตัวชอบทำ

          “ป๊อกกี้ครับ”

          “เห็นไหม อย่างน้อยเราก็ได้มากินป๊อกกี้ด้วยกันนะแฮร์รี่” ว่าหลังจากรับป๊อกกี้ฟรีมาจากชายหนุ่มที่สวมแจ็คเก็ตสีเงินแล้วส่งให้คนข้างกาย

          “ฉันซื้อแล้วไปนั่งกินด้วยกันที่ห้องก็ได้เหอะ” แฮร์รี่รับป๊อกกี้จากอีกคน แต่ก็ยังไม่วายบ่นน้อยๆ

          “ช่วยอินกับของฟรีหน่อยได้ไหม คุณแฟน” พีทว่าพลางกัดป๊อกกี้ไปหนึ่งคำ แล้วเอ่ยต่อ “อีกอย่างอยู่ที่ห้องก็ทำแบบนี้ไม่ได้” จบประโยคมือหนาก็คว้ามืออีกคนไปกุมไว้แล้วบีบเบาๆ ก่อนทั้งคู่จะเดินไปด้วยกัน