เอ่อออออ ไม่รู้ว่าจะเริ่มเขียนยังไงดีแต่นี่คือตอน0ค่ะ เราไม่รู้ว่าจะมีคนอยากอ่านมากน้อยแค่ไหนแต่เอาเป็นว่า อยากที่จะเขียนค่ะ! เราอยากให้ทุกคนได้อ่านประสบการณ์ชีวิตที่ครบรสมาก ทำให้เรามีเพื่อนต่างโรงเรียน ใน1ปีคือไปหลายจังหวัดมากค่ะ คือนั่งรถจนเหนื่อย

     ขอเกริ่นก่อนว่าเราเป็นเด็กกิจกรรมตั้งแต่อยู่ม.1เลย เป็นการเข้ามาแบบงงคือ เพื่อนชวนเข้ามาค่ะ แต่เพื่อนก็ออกก่อนเราซะอีก และเราก็อยู่จนถึงตอนนี้ค่ะ เราจะออกตั้งแต่จบม.3แล้วค่ะ แต่ว่าดนตรีนี่มันตัดไม่ขาดจริงๆค่ะ เราเลยว่าจะเล่นแค่จบม.4แล้วออกค่ะ แต่ม.4คือไม่มีแข่งอะไรเลย มีแข่งแค่1งานถ้วนที่ได้แข่งค่ะ เรียกว่าไม่มีงานอะไรเลยก็ไม่ได้เพราะมี1งาน แต่สตริงก็มีอยู่เราก็ไปแค่ให้กำลังใจค่ะ เพราะเราอยู่แค่วงโยกับวงลูกทุ่งค่ะ (แต่เราชอบสตริงมากกว่า ลูกทุ่งเราแทบไม่ฟังเลยค่ะ พอครูบอกเพลงถึงฟัง หรือได้ฟังตอนต่อเพลงเลย) 

     มาถึงตอนนี้หลายคนอาจจะกำลังสงสัยว่าเราเล่นอะไรในวง เราเป็น นักดนตรีค่ะ เครื่องเอกคือ ทรอมโบนค่ะ ตอนแรกเราไม่ค่อยชอบน้องเท่าไหร่ค่ะ แต่ว่าตอนนี้ชอบน้องมาก น้องมีเสียงที่ทำให้เราหลง จะบอกว่าเสียงน้องเป็นเอกลักษณ์ก็ได้ แต่ว่าเครื่องดนตรีทุกชิ้นก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวนะคะ เราชอบทรอมโบนตอนเสียงต่ำมากค่ะเวลาอยู่ในเพลงบางเพลงหรือเวลามีห้องไหนที่เสียงน้องโดดขึ้นมา มันฟินมากค่ะฮ่าๆๆๆๆ

     มาต่อกันค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.5แล้วค่ะ แทนที่จะได้ซ้อมแข่งหรือตอนนี้อาจจะออกไปแล้ว แต่เหมือนว่าเราแค่ต้องการพักเฉยๆค่ะ เหมือนมันหมดPassionไปพักหนึ่ง ตอนนี้เราหวังว่าให้โควิดหมดไปเร็วๆเพื่อที่ม.6จะได้แข่งเป็นปีสุดท้าย ตอนนี้ความรู้สึกที่อยากจะออกมันเริ่มน้อยลงไปเรื่อยๆเลยค่ะ เราอยากซ้อม อยากต่อเพลง อยากแข่ง อยากไปกินอาหารที่งานคีตราชันค่ะ อยากแข่งวงที่2ค่ะ จะได้มีเวลาว่างแล้วก็ไม่ต้องวอร์มเยอะค่ะ ล้าปากมากค่ะ เผื่อรุ่นพี่ผ่านมาเห็น 

     

     ขอจบตอนแค่นี้ดีกว่าค่ะ ใครมีเรื่องที่อยากรู้ก็ถามมาได้เลยนะคะ ถ้าไม่ลึกมากจนเกินไปเราจะมาตอบให้ค่ะ ติชมได้นะคะ คือตอนหน้าอาจจะเป็นการมาแชร์ว่าอาหารห้องวงที่พวกเรากินส่วนใหญ่เป็นเมนูอะไร แล้วสิ่งที่นักดนตรีวงนี้ขาดไม่ได้เวลากินข้าวในบางเมนูคืออะไรค่ะ