ตอนเราเด็กๆพ่อกับแม่เราค่อนข้างมีฐานะทั้งสองมีตำแหน่งผู้จัดการแน่นอนล่ะเงินเดือนสูงแล้วตอนนั้นเราก็เป็นลูกคนเดียวซะด้วยสิ่ได้เข้าเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเอกชนแถวบ้านซึ่งค่าเทอมแพงสุดในย่านนั้นก็ว่าได้ ไฮโซเว่อร์55555 อยากได้อะไรก็ได้ ไปเที่ยวทุกจังหวัดทั่วประเทศเราไปมาหมดแล้ว กินเท่าไหร่ก็ได้ตัวก็เลยอ้วนอ้วนมากเพราะความตามใจของพ่อแม่ ก็มีเงินนี่นากินให้อ้วนเท่าไหร่ก็ได้เนอะ

อะเรามีภาพปลากรอบเผื่อใครไม่เชื่อ55555 รูปนี้ถ่ายที่ลังกาวี มาเลเซียด้วยกล้องฟิล์มสุดเฟี้ยวของแม่

และความที่อยากได้อะไรเราเลยกลายเป็นเด็กอ้วนเอาแต่ใจประจำบ้าน ไม่พอใจอะไรวีนแตกร้องไห้ ทำยังไงก็ได้ฉันต้องได้ ตอนนั้นรู้เลยนิสัยแย่มาก แต่ก็เหมือนไม่มีอะไรหนิตอนนั้นเราคือเด็กอ้วนที่มีความสุขที่สุดในโลก 

แล้วทำไมเราถึงเจอความเคว้งคว้างอันไกลโพ้น?

มาเราจะพาทุกคนเข้าสู่บทละครที่สร้างมาจากชีวิตจริงของเรา55555

เริ่มต้นความเคว้งคว้างนี้เพราะพ่อเราบังเอิญเป็นคนชอบเสี่ยงดวง ประเภทที่ว่าวันนี้พ่อไม่กลับหรออ่อพ่อไปเสี่ยงโชคนั่นเองบางทีแม่ก็พาเรานี่แหละไปตามพ่อที่บ่อนนั่งแท็กซี่ไปกันสองคน เคยไปยืนหน้าประตูบ่อนร้องไห้ขอให้พ่อกลับบ้านเพราะติดพ่อมากแต่พ่ออาจจะชอบเสี่ยงเยอะไปแต่ส่วนใหญ่โชคจะไม่เข้าข้างพ่อ เสียตลอดเงินเริ่มร่อยหรอไปเรื่อยๆจนในที่สุดพ่อตกงาน (เสี่ยงดวงจนได้เรื่อง555555)

พอพ่อตกงานตอนนั้นเราอายุ 10-11 ขวบ ยังเรียนอยู่โรงเรียนเอกชนหญิงล้วนที่ค่าเทอมแพงที่สุดในย่านนั้นอยู่ กลายเป็นว่าภาระทุกอย่างตกลงที่แม่เราหมด พ่อเราไม่มีงาน เรากลับบ้านมาเจอแม่พร้อมกับสายตาที่เศร้าใบหน้าที่เครียดอยู่กองใบแจ้งหนี้ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบัตรเครดิต ซึ่งส่วนใหญ่จะมาจากการเสี่ยงโชคของพ่อ แน่นอนแหละจากเด็กอ้วนเอาแต่ใจประจำบ้าน กลายเป็นเด็กที่กำลังจะไม่มีอะไร ค่าเทอมจะพอจ่ายมั้ย ตอนนั้นจำได้จ่ายค่าเทอมช้าสุดในห้องจนต้องทำเรื่องขอผ่อนผันแต่สุดท้ายที่บ้านก็หาเงินมาจ่ายให้ได้จนครบ

สู่ความเคว้งคว้างที่แท้จริง . . .

เช้าวันหนึ่งเรารู้สึกตัวตื่นเห็นพ่อกับแม่ยืนสีหน้ายิ้มแย้มปนกังวลและหันมาส่งยิ้มให้เราแล้วบอกว่านิ้งกำลังจะมี "น้อง" แล้วนะลูก แน่นอนค่ะทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก พ่อกับแม่มีลูกแท้ๆของตัวเอง!!!! แล้วเราล่ะตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรมากเท่าไหร่อาจด้วยเพราะความที่เราเด็ก เราจำได้ว่าพอน้องคลอดออกมาค่าใช้จ่ายของแม่ก็เพิ่มขึ้น เงินที่แม่เคยให้เราได้ตอนนี้ต้องให้พี่ชายของพ่อช่วยออกให้ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าทุกอย่างมันเคว้งไปหมด พ่อกับแม่เขาก็มีลูกของเขาเนอะ พ่อกับแม่แท้ๆเราก็ไปกันคนละทาง มันเป็นความรู้สึก เปลี่ยว เหงา ค่อยเข้ามาอยู่ในใจเรานับตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนบนโลกนี้มีแค่เราคนเดียว เหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว นั่นแหละมันคือความรู้สึกเคว้งที่กัดกินใจเรามาเรื่อย

จะมีสักวันไหมที่เราจะเอาความเคว้งคว้างที่กินใจเรามาตลอดออกไปได้?

ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ

นิ้ง:)