เครื่องชงกาแฟส่งเสียงฟู่ แล้วหยุดเมื่อสายสีน้ำตาลเข้มไหลรินลงไปในแก้วก่อนจะขึ้นฟองละเอียดสีครีม ผมยกถ้วยออกจากเครื่องใส่จานรองออกไปให้อาเจ๊ผู้วางท่าประหนึ่งซังกุงสูงสุดบรรจงกรีดปลายนิ้วคีบหูถ้วยยกขึ้นจิบ สองตาหลับพริ้ม
“ร้อนว่ะ” เจ๊พูด ทำลายบรรยากาศขรึมขลังราบคาบ “แต่ดี สมควรเอามาลองเชิงพรุ่งนี้” เป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนการทดสอบ
ระหว่างรอเจ๊ซดกาแฟให้หมด ผมเดินกลับมาดึงหัวกรุ๊ปออกมาเคาะกากกาแฟ เป็นอาเจ๊อีกเช่นกันที่บอกให้เอากากกาแฟเก็บไว้ไปทำสบู่มาวางขายด้วย แต่ดูแล้วอาจจะไม่ค่อยมีคนซื้อเท่าไหร่ จากที่เห็นเจ๊เริ่มเอามาแถมให้ลูกค้า คาดว่าคงเลิกทำไปในไม่ช้า
ที่จริงแล้ว ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องการทำร้านหรือรายละเอียดการชงกาแฟเท่าไหร่ ที่จริงก็คือช่วงนี้ปิดเทอม และร้านของอาเจ๊ลูกพี่ (ญาติ)
ผมรับไม่ได้ที่เจ๊จะเล่นแต่ relaxing piano music
สารภาพว่าแต่เดิมผมก็ฟังเพลงป็อบทั่วไป จนกระทั่งเมื่อผมเข้าเรียนแล้วได้ยินเรื่องเล่าประจำหอพักเข้า เรื่องของหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งรอสาวที่บังเอิญได้โคจรผ่านมาเจอกันเพียงวันเดียวแล้วพรากจากราวต้องคำสาปจากดวงดาว เนื้อเรื่องรักใคร่ค่อนข้างสามัญ แต่เพลง The star-crossed lovers จุดให้ผมเริ่มสนใจฟังเพลงแจ๊ซ จาก Duke Ellington
“…Sweet dreams till sunbeams find you
Sweet dreams that leaves all worries behind you
But in your dreams whatever they be
Dream a little dream of me…”*
แม้จะไม่ได้เจอ ก็ช่วยฝันหวานถึงกันไปก่อนไม่ได้หรือ?
“เปลี่ยนเพลงหน่อยเถอะ พี่ฟังเราเปิดเพลงนี้มาเมื่อวานทั้งวันแล้ว”
เจ๊ครับ มันไม่ใช่ครับ คนละเพลงเลยครับ ผมถอนหายใจ กดปิดเพลงพอดีกับกาแฟเสร็จ และคุณพี่สาวก็จ่ายเงินพร้อมสีหน้าปั้นยิ้มแหยและเสียงจามดังสนั่น
*หมายเหตุ: จาก dream a little dream of me
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in