เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
KNOCK KNOCK, KANTOBUNBOOKISH
KNOCK KNOCK TOKYO: บ้านหลังแรก (สี่คืนในโตเกียว)

  • เมื่อมาถึงโตเกียว เรากับแอมมีนัดกับ ‘ทาคาชิ’ หนุ่มญี่ปุ่นเจ้าของบ้านที่เราติดต่อผ่านทางเว็บไซต์ airbnb.com และขอไปพักที่บ้านเขาสี่คืนแรกที่โตเกียว

    จากที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะเป็นทริป Couchsurfing อย่างเต็มที่ แต่บ้านที่อยู่กันเป็นครอบครัวแบบที่เราต้องการส่วนใหญ่จะเป็นบ้านที่กระเถิบออกไปนอกโตเกียว ซึ่งช่วงแรกเราอยากลองอยู่ใจกลางเมืองให้สมใจก่อน เลยเบนเข็มกลับมาที่บ้านแบบ Airbnb แทน และเราก็ได้เจอบ้านของคุณทาคาชิ ที่สะดุดกับราคาคืนละแปดร้อยกว่าบาท พอรวมกับค่าทำความสะอาดและค่าดำเนินการของเว็บไซต์อีกนิดหน่อยก็ประมาณคนละห้าร้อยกว่าบาทต่อคืนเท่านั้น ถือว่าถูกกว่าค่าโรงแรมอื่นๆ ในโตเกียวอยู่มาก แถมยังอยู่ไม่ไกลจากรถไฟฟ้าเมโทรสายยะมะโนะเตะ (Yamanote Line) อีกต่างหาก ไปไหนมาไหนก็สะดวก

    เรากับแอมหอบหิ้วสัมภาระมาถึงสถานีทะบะตะ (Tabata Station) ตามที่นัดกับทาคาชิไว้ มองหาไม่นานเราก็เห็นหนุ่มญี่ปุ่นใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้า คลุมด้วยเสื้อโค้ตกันหนาว สวมกางเกงยีนส์กับรองเท้าผ้าใบ ในมือหิ้วถุงผ้าสกรีนโลโก้ Airbnb เด่นหรา ซึ่งดูจากสภาพของถุงผ้าก็ค่อนข้างแน่ใจได้ว่าหนุ่มคนนี้น่าจะเป็นสมาชิกเว็บไซต์มานานพอสมควร เป็นทาคาชิไม่ผิดแน่ เราส่งยิ้มทักทายเขาตั้งแต่ยังไม่ทันสอดบัตรรถไฟฟ้าออกจากสถานีด้วยซ้ำ ส่วนทาคาชิเองก็คงเดาไม่ยากว่าผู้หญิงหัวฟูสองคนที่หอบกระเป๋าพะรุงพะรังนี้ คือผู้ที่จะมาพักบ้านเขาเป็นเวลาสี่คืนถ้วน
  • พวกเราแนะนำตัวกันสั้นๆ ทาคาชิบอกว่าจะพาเรากับแอมเดินกลับบ้าน แล้วรีบออกตัวว่าบ้านอยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอก เดินแค่สิบนาทีก็ถึง… แต่เราเคยได้ยินมาว่าเวลาคนญี่ปุ่นเดินเขาจะจ้ำกันเอาจริงเอาจัง เพราะฉะนั้นถ้าคนญี่ปุ่นบอกว่าเดินกี่นาทีให้คูณสองสำหรับคนชาติอื่นได้เลย

    ระหว่างเดินคำนวณระยะทางในใจ ทาคาชิก็ชี้ชวนให้ดูร้านค้าตามข้างทาง มีร้านขายเบนโตะหรืออาหารกล่องราคาไม่แพง ซูเปอร์มาร์เก็ต และมินิมาร์ตขนาดน่ารัก… ก็ยังไม่เห็นวี่แววบ้านของทาคาชิ

    “ยังไม่ถึงอีกเหรอวะ... ” เราเริ่มหันไปคุยกับแอมเบาๆ ไม่ทันขาดคำทาคาชิก็พาเราเดินเบียดรถนิสสันคิวบ์สีฟ้าที่จอดเข้าซองอยู่แบบเหมาะเจาะเหมือนเกิดมาเพื่อช่องนี้เท่านั้น คือมันพอดีจนเราต้องตะแคงกระเป๋าเดินทางเพื่อเดินแทรกตัวเดินตามทาคาชิไปให้ได้ อ้าว... เฮ้ย พอผ่านโรงรถขนาดจิ๋วนี้มาก็ถึงบ้านเลย!

    ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นหน้าค่าตาบ้านที่เรากำลังจะมาพัก คือ “เหมือนในรูปเลยเนอะ” ซึ่งถือเป็นเรื่องน่าชื่นใจเพราะบ้าน Airbnb บางหลังก็ลงรูปที่สวยงามเกินความจริง

    หน้าบ้านทาคาชิ ทำเป็นถือร่ม อยากดูเป็นญี่ปุ่นๆ
  • ประตูบ้านทาคาชิ

    ก่อนจะเปิดประตูเข้าบ้าน ทาคาชิชี้ให้ดูราวตากผ้ากับเครื่องซักผ้าสามเครื่องหน้าบ้าน พร้อมบอกว่าถ้าอยากจะซักหรือตากอะไรก็มาตรงนี้ ไม่ไกลกันนักมีม้านั่งสำหรับสังสรรค์กลางแจ้ง พอเปิดประตูบานเลื่อนเข้าบ้าน สิ่งแรกที่เจอคือชั้นวางรองเท้าที่เต็มไปด้วยรองเท้าของทั้งผู้ชายผู้หญิง เหมือนอยากจะบอกให้เรารู้ว่าบ้านนี้อบอุ่นและเต็มไปด้วยสมาชิกนักเดินทาง เราถอดรองเท้าวางบนชั้นที่มีสติ๊กเกอร์แปะว่า ‘Guest’ แล้วเปลี่ยนเป็นใส่รองเท้าสำหรับเดินในบ้านที่เจ้าของบ้านเตรียมไว้ให้

    ทางเดินแคบๆ จากห้องนอนถึงหน้าบ้าน

    พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นทางเดินแคบๆ—แคบขนาดที่ต้องตะแคงตัวจึงจะเดินสวนกันได้ ด้านซ้ายขวาเป็นประตูห้องฝั่งละสี่ห้อง แถมประตูแต่ละบานก็ขนาดเล็กพอๆ กับประตูห้องน้ำบนเครื่องบิน เราสองคนรู้สึกทึ่งกับความสามารถในการจัดสรรพื้นที่ในบ้านของทาคาชิมาก แอบคิดว่าคนญี่ปุ่นเขาจะมีทักษะด้านนี้กันทุกบ้านหรือเปล่านะ…

    ทาคาชิเปิดประตูทีละห้องให้เราเลือกว่าจะอยู่ห้องไหนก็ได้ตามสบาย เราเลยเลือกห้องด้านในสุดเพื่อความเป็นส่วนตัว พอเก็บกระเป๋าเสร็จเจ้าบ้านก็พาเดินดูบริเวณบ้าน ห้องน้ำและห้องอาบน้ำขนาดยืนพอดีตัวที่แยกออกมาสองห้อง มีอุปกรณ์อาบน้ำครบครัน มีอ่างล้างหน้าพร้อมไดร์เป่าผมอยู่ด้านนอก ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามานี้วางอยู่ห่างกันแค่สองสามก้าวของคนขาสั้นๆ อย่างพวกเราเท่านั้นเอง 
  • ถัดมาอีกก้าวหนึ่งก็เป็นห้องครัวที่กั้นไว้เป็นสัดเป็นส่วนด้วยประตูบานเลื่อนแบบญี่ปุ่น มีเครื่องใช้พร้อมตั้งแต่ตู้เย็น ไมโครเวฟ กระติกน้ำร้อน เตาแก๊ส เตาอบ แล้วยังมีโต๊ะส่วนกลางกับเก้าอี้สามตัวที่อัดกันอยู่ในห้องขนาดสามคนนั่งแบบพอดิบพอดี

    ทาคาชิอนุญาตให้ใช้ของทุกอย่างในครัวรวมทั้งพวกเครื่องปรุงรสต่างๆ ด้วย ขอแค่ใช้เสร็จแล้วช่วยเก็บล้างและแยกขยะให้ถูกต้องตามถังที่จัดไว้ให้เรียบร้อย และถ้าจะทิ้งขวดน้ำพลาสติก เขาก็ย้ำนักย้ำหนาว่าต้องทำให้แบนก่อน เพื่อประหยัดพื้นที่ในถัง (ขนาดพื้นที่ในถังขยะยังได้รับการจัดสรรเลย) หรือถ้าจะซื้ออะไรมาแช่ในตู้เย็น บนโต๊ะก็มีกระดาษโน้ตกับปากกาไว้ให้สำหรับเขียนชื่อแปะเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

    จบการแนะนำบ้านและกฎ ทาคาชิก็ขอตัวออกไปทำงาน ส่วนเรากับแอมรีบตรงเข้าห้องนอนเพื่อพักให้หายเหนื่อยสักหน่อย และแน่นอนว่าห้องนอนที่เล็กเท่ารูหนูนี้ก็ได้รับการจัดสรรพื้นที่อย่างน่าทึ่งด้วยเช่นกัน เพราะเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องเราก็เจอบันไดพาดขึ้นไปบนเตียงทันที ส่วนอีกห้องที่อยู่ติดกันก็จะมีการใช้พื้นที่ร่วมกันเหมือนเลโก้รูปตัว L กลับหัวกลับหางวางทับซ้อนกันอยู่ เช่น ถ้าตรงไหนของห้องเราเป็นพื้นที่ยกสูงขึ้น ของห้องข้างๆ ก็จะต่ำลง ส่วนไหนที่ห้องเรายื่นออก ห้องข้างๆ ก็จะหุบเข้า

    ตอนแรกเรากับแอมก็รู้สึกงงๆ กับห้องนอนที่ดูเล็กไปหน่อย แต่แป๊บเดียวเราก็เริ่มปรับตัวได้และมีความสุขในห้องเล็กๆ นี้ตลอดสี่คืน

    ขอพื้นที่เล็กๆ ในห้องนอนขนาดกะทัดรัด

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in