ทำไมปล่อยเนื้อปล่อยตัว อ้วน ขี้เหร่จัง ? 

อ้วนแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนผัวทิ้งหรอก !!!

ตั้งแต่คลอดลูกมา จนถึงวันนี้สวยยังคงอ้วนมีพุงกลม ๆ เหมือนคนท้องอยู่ดี เธอก็เครียดพออยู่แล้ว แต่สามีของเธอกลับเห็นเป็นเรื่องสนุก เขามักจะเรียกเธอด้วยชื่อใหม่ที่เขาตั้งให้ว่า "แม่อ้วน" 

กร : อ้วน ๆ เดี๋ยวลูกหลับแล้วมาดูหนังเรื่องนี้กัน พี่ยืมเพื่อนมาดู เรื่องเนี้ยนะ เพื่อนพี่บอกว่าสนุกมาก ต้องดูให้ได้เลย พล๊อตหนังแนวแฟนซีแบบนี้ พี่ว่าอ้วนต้องชอบแน่นอน 

หรืออย่างตอนเช้า 

กร : อ้วน ๆ เช้านี้พี่ขอกาแฟดำเข้ม ๆ เลยนะ เมื่อคืนลูกตื่นตอนกลางคืน แล้วก็เล่นกวนไม่ยอมนอนเลย กว่าพี่จะกล่อมให้หลับได้ เกือบเช้านะ 

สวย : ค่ะพี่กร 

สวยรับคำสามี แต่ก็ตะหงิดใจกับคำว่าอ้วน ที่สามีเรียกเธออย่างน่าเอ็นดู 

น้องบิวตี้ : แม่อ้วน แม่อ้วน

น้องบิวตี้พูดแล้วก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากตามประสาเด็กน้อย

กรหันมาขำในความไร้เดียงสาของลูกสาว แล้วพูดตามลูก "แม่อ้วน แม่อ้วน" 

แล้วทั้งสองคนพ่อลูก ก็หัวเราะกันชอบใจ แม่อ้วน แม่อ้วน !

ส่วนคนที่โดนล้อเลียน ยังทำหน้าที่ของตัวเองอยู่ในครัว หัวฟู หน้าก็ยังไม่ล้าง ฟันก็ยังไม่แปรง แถมแต่งชุดนอนโทรม ๆ อยู่บ้านทั้งวัน ! 

ไม่น่าเชื่อว่าวันเวลาเปลี่ยน คนเราเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้ เมื่อก่อนเรียกเมียจ๋า เมียจ๋า ทุกวันนี้เมียชื่ออะไร กรคงลืมชื่อเมียไปแล้วละมั้ง 

ชื่อใหม่ว่า แม่อ้วน ผู้ที่ตั้งชื่อนี้ให้เธอ คือ กร สามีของเธอนั่นเอง มันน่าน้อยใจไหมละ สวยคิดว่าวันนี้ เป็นไงเป็นกัน เธอรวบรวมความกล้า เพื่อพูดความในใจกับสามีของเธอ เพราะทนให้เขาล้อเลียนรูปร่างของเธออีกต่อไปไม่ได้แล้ว 

ด้วยความที่เคยมีรูปร่างดีมาก่อน สวยรู้ตัวดี ตัวเธอเองนั้นก็ไม่ชอบที่ตัวเองอ้วน ดำ ขี้เหร่ แบบในตอนนี้เหมือนกัน แต่จะทำยังไงได้ละ ก็มันไม่ลง มันต้องใช้เวลา 

ตอนท้องก็ทุกข์ใจ กังวลใจ พออยู่แล้ว แต่ด้วยความเป็นแม่ ก็ต้องคิดถึงลูก ลูกต้องมาก่อน เธอยอมได้เพื่อลูก แต่ไม่ใช่ให้คนรักมาล้อเลียนกันแบบนี้ ! 

สวย : พี่กร วันนี้เรามีเรื่องที่จริงจังมาก ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง 

สวยพูดจริงจังกับสามีในคืนหนึ่ง หลังจากที่กล่อมลูกนอนหลับไปแล้ว

กร : มีเรื่องอะไรเหรออ้วน ทำไมต้องทำหน้าตาซีเรียสขนาดนั้นละหึ

กรถามกลับพร้อมดึงเมียเข้ามากอด 

แต่สวยขืนตัวเองไว้ ไม่ยอมให้สามีกอด

สวย : ไม่ต้องมากอดเลย ก็เรื่องนี้ไง 

สวยพูดขึ้นมาพร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ 

สวย : คำก็อ้วน สองคำก็อ้วน แถมยังเรียกสวยว่าอีอ้วนอีก เมื่อก่อนพี่เรียกสวยว่า ที่รักจ้ะ ที่รักจ๋า สวยจ้ะ สวยจ๋า พี่ลืมไปแล้วใช่ไหม 

ตอนนี้เธอน้ำตาไหลเพราะความอัดอั้นตันใจที่เก็บไว้มานาน 

สวย : สวยไม่ชอบให้พี่กรเรียกสวยว่าอ้วน อีอ้วน แม่อ้วน อะไรก็ตามที่เป็นการล้อเลียน สวยอาย พี่กรเข้าใจไหมคะ 

กร : เห้ย ที่รัก ไม่เอาน่า ทำไมต้องร้องไห้ด้วย โอ๋ ๆ ๆ ๆ ไม่เรียกก็ไม่เรียกนะอ้วนน๊ะ 555 เออ อ้วนแล้วไงละ 

ถึงจะอ้วนยังไง พี่ก็รักเมียพี่เหมือนเดิมแหละ อย่างอแงสิ ไม่อายลูกหรือไงหึ ไหนดูสิ ร้องไห้เป็นเด็กเล็กเลยนะเรา 

กรพูดจบก็ดึงเมียมากอดอีกรอบ 

สวย : ก็นี่ไงพี่กรก็เป็นสะแบบนี้ ยังไม่หยุดล้อเลียนสวยอีก สวยพูดจริงจังนะ

มันทุกข์ใจมากพี่รู้ไหมคะ สวยเคยมีหุ่นดี และคาดหวังว่าจะกลับไปมีหุ่นดีเหมือนเดิม พอทำไม่ได้ มันเครียดมากเลยนะคะ 

กร : อ้วนก็ไม่เป็นไร ถึงอ้วนแค่ไหน ยังไง พี่ก็รักสวยเหมือนเดิมแหละ 

สวย : มันไม่เหมือนเดิมพี่กร สวยไม่เหมือนเดิม สวยอาย สวยไม่มีความมั่นใจในตัวเองหลงเหลืออยู่อีกเลย สวยโดนแกล้งทุกวัน พี่ยังคิดว่าสวยจะยิ้มออกหรือไงกันเนี้ย 

สวยเริ่มโมโหให้สามี ที่เขายังคงมองว่าเธอง๊องแง๊งก๊องแก๊งเอาแต่ใจ

กร : ไม่เอาน่า เรื่องแค่นี้เอง อย่าคิดมากไปเลยนะ ป่ะ เดี๋ยวพี่ทำขนมอร่อย ๆ ให้กินดีกว่า จะได้หายเครียด 

ว่าแล้วกรก็ลุกไปเข้าครัวทำขนมให้เมียกินทันที แต่นี่มันคือเวลาเที่ยงคืนแล้วนะ ยังจะให้เมียกินขนมอร่อย ๆ ตอนเที่ยงคืนเลยหรือคุณกร 

! 

สามีแห่งชาติหรือไง

กรเป็นผู้ชายที่ชอบเข้าครัว ทำอาหาร ทำขนม และก็กินอาหารไม่เป็นเวลา คือหิวตอนไหน อยากกินตอนไหน ก็กินตอนนั้น แถมไม่ยอมกินคนเดียว แต่เมียต้องกินด้วย แล้วอย่างนี้ เมื่อไหร่เธอจะผอมสักทีละสวย 

ตอนบ่ายสวยออกไปซื้อส้มตำในซอย เดินผ่านร้านขายของชำ ที่คุ้นเคยกันดี กับเจ้าของร้าน 

เจ๊ร้านชำ : คุณสวย ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะคะ 

สวย : สบายดีค่ะเจ๊ 

เจ๊ร้านชำ : เนี้ยคุณสวย ลูกโตแล้วนะ เมื่อไหร่คุณสวยจะผอมสักที เจ๊เห็นคุณสวยมานานนม ก็ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงนะคะ

สวย : กำลังหาวิธีลดอยู่ค่ะเจ๊ สวยก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันลดยากจัง

เจ๊ร้านชำ : ลด ๆ ลงมาหน่อยก็ดีค่ะคุณสวย เจ๊เห็นสาว ๆ มองสามีคุณสวยตาเป็นมันเลยนะคะ คุณสวยยังสาว ยังแส้อย่าปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้อ้วนเผละผละเชียวนะคะ คุณสามีก็หนุ่มหล่อเสน่ห์แรงขนาดนั้น เอาใจใส่กันดี ๆ ค่ะ 

เจ๊ร้านชำพูดพลางทำตาเล็กตาน้อยมองสำรวจสวยอีกรอบ ก่อนจะซุบซิบคนข้างบ้านให้สวยฟังว่า 

เจ๊ร้านชำ : ดูคนข้างบ้านเจ๊ค่ะคุณ ผัวทิ้งไปหาสาวเอ๊าะ ๆ ตอนที่เมียคลอดลูกได้เดือนกว่า ๆ ไม่น่าเล๊ย 

เจ๊เห็นแล้วก็สงสารลูกแกที่สุด 

แต่พอเห็นแม่เขาแล้ว ก็พอเข้าใจผู้ชายนะที่ทิ้งไปมีใหม่ 

สวย : เจ๊คะ พอดีสวยสั่งส้มตำร้านโน้นไว้นานแล้ว ป่านนี้ป้าคงคิดว่าสวยลืมส้มตำไปแล้ว ถ้ายังไงวันหลังเราค่อยคุยกันใหม่นะคะ

สวยพูดตัดบทสนทนา แล้วรีบเดินออกมา 

เพราะทนฟังเรื่องอ่อนไหวบีบคั้นจิตใจแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ 

กับคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจ 

ทำไมแค่เมียท้อง คลอดลูก เป็นแม่ลูกอ่อน ไม่สวย เซ็กซี่ ไม่มีอารมณ์รักหวาน ๆ กับสามีเหมือนเมื่อก่อน แค่นี้ก็เป็นสาเหตุให้ครอบครัวพังได้เลยเหรอ ? 

ถ้าสถาบันครอบครัวอ่อนไหวอ่อนแอขนาดนี้ แล้วเด็กจะเติบโตมายังไง 

ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามี เป็นพ่อคนแล้ว ควรมีความรับผิดชอบ อดทนรอให้ผู้หญิงพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ ควรช่วยกันเลี้ยงลูก 

โฟกัสที่ลูกมากกว่าแค่ความต้องการ ความใคร่ของตัวเองไม่ใช่เหรอ 

ยิ่งในช่วงที่คนเป็นเมีย เป็นแม่ ต้องการความช่วยเหลือ ต้องการกำลังใจ สามีควรอยู่ช่วยกันไม่ใช่เหรอ 

ถ้าคนที่ทิ้งกันไปตอนที่เราต้องการเขามากมายขนาดนั้น 

คนแบบนี้เราควรเสียดายเขาไหม ? 

ถ้าพี่กรเป็นแบบนั้น สวยเผลอคิดไปถึงเรื่องของตัวเอง แล้วก็จุกขึ้นมาในหัวใจ 

น้ำตารื้นขึ้นมาที่สองตา สวยกับลูกจะทำยังไง ?

เธอไม่อยากกินแล้วส้มตำ เธอผลักจานส้มตำออกไปห่างตัว 

ความคิดเรื่องปัญหาของชาวบ้านยังวนเวียนอยู่ในหัว 

ถ้ามีวันนั้น ถ้าพี่กรเป็นแบบนั้น

เราควรต้องเตรียมความพร้อมให้ตัวเอง ให้ลูกตั้งแต่วันนี้สินะ ทำอะไร ทำยังไงดีละ 

คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวเธอตอนนี้ 

สวยเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ขึ้นมา แล้วเคาะนิ้วลงไปทีละตัวอักษร "อาชีพเสริม" 

หน้าจอคอมพ์ โชว์โฆษณามาเต็มไปหมด เธอเริ่มกดอ่านไปทีละอย่าง ที่เธอพอจะเข้าใจบ้าง 

และจดสิ่งที่น่าสนใจนั้นลงสมุดไว้เลือกอีกที 

อ่ะ ลูกตื่นแล้ว วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน สวยบอกตัวเอง แล้วก็เดินไปดูลูกสาวที่เพิ่งตื่นนอนตอนบ่าย 

สวย : หวัดดีคนสวย นางฟ้าของแม่ เป็นยังไงบ้างคะ นอนหลับฝันดี ไปเที่ยวไหนมาบ้างคะคนสวย

บิวตี้ : หม่ามี๊ หม่ามี๊ กอด ๆ 

ทั้งสองกอดกันอยู่อย่างนั้นจนหนำใจ แล้วสวยก็พาลูกสาวตัวน้อยไปอาบน้ำแต่งตัว 

…