ควันสีเทาพวยพุ่งขึ้นคละคลุ้งไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มีคนสองคนอยู่
ไม่มีใครพูดอะไรออกมากระทั่ง…
“ขออีกมวนหน่อย”
“พอได้แล้วมั้ง”
“ไม่ต้องมาพูดนายหมดไปกี่มวนแล้วฮวางจื่อเทา”
“….”
“จะให้ไม่ให้”
“....”
ฮวางจื่อเทาไม่ตอบอะไรเพียงแต่มองคนตรงหน้าด้วยสายตาเป็นเชิงให้ขยับเข้าไปใกล้
โอเซฮุนจึงเขยิบเข้าไปหาอีกคนอย่างว่าง่าย ก่อนจะถูกจื่อเทาใช้แขนล็อกคอไว้ แล้วใช้มืออีกข้างของตนบีบแก้มเซฮุนเบา ๆ จนปากอิ่มเผยอ
ผู้ที่ดูดบุหรี่เข้าไปก่อนหน้านี้จึงค่อย ๆ พ่นควันเข้าไปในโพรงปากของโอเซฮุน
“....”
อาจจะด้วยควันและกลิ่นบุหรี่ที่เริ่มจางหายไป
ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบ
แววตาที่สะท้อนกันและกันก่อนหลับตา
หรืออะไรสักอย่าง
แต่ตอนนี้ริมฝีปากทั้งสองจึงกำลังสื่อสารกันด้วยการสัมผัส
รู้สึกดียิ่งกว่าบุหรี่อีกแฮะ
No. 9 #fictober
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in