คิดถึง...

            คิดถึงฮวางจื่อเทา...

            คิดถึงคนที่มักจะคลอเคลียเขาไม่ห่างราวกับแมวติดเจ้าของ

            คิดถึงเสียงโวยวายหากเจ้าแมวนั่นถูกแกล้ง

            คิดถึงผิวสีน้ำผึ้งนุ่มลื่นยามที่เขาสัมผัส

            คิดถึงแก้มเนียนในตอนเขินมักขึ้นสีระเรื่อจนถึงใบหูที่เต็มไปด้วยต่างหู

            คิดถึงอ้อมกอดก่อนจูบของเรา

            คิดถึงริมฝีปากหยักนั่นที่นุ่มนิ่มทุกครั้งเมื่อเขาประทับจุมพิต

            คิดถึงแววตาหยาดเยิ้มหลังเขาผละจูบออกมา

            คิดถึง...

            ชานยอลคิดถึงฮวางจื่อเทา

No. 3  #fictober