“เหนื่อยเหรอ”ผมถามคุณ

คุณหันมามองผมแขนคุณอ้าออก ผมกอดคุณเอาไว้ หรือพูดในอีกแง่ก็คือคุณกอดผม

พูดให้น่าฟังที่สุดก็คือเราทั้งคู่กอดกัน

“เหนื่อยจัง”คุณบอกพลางเอนศีรษะลงมาหาผม เส้นผมของคุณอ่อนนุ่มยามผมมันสัมผัสกับตัวผม

คุณหอมมาก

คุณเหมือนแสงแดดยามเช้าที่สดใสเสมอแม้ในวันที่คุณจะตื่นมาพร้อมกับอาการเมาค้างและอดหลับอดนอน

คุณก็ยังคงเป็นแสงแดดยามเช้าสำหรับผม

ตลอดเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงต่อให้พระอาทิตย์ตกไปแล้วก็ตาม

“ผมอยู่กับคุณนะ”ผมบอกคุณ

คุณหัวเราะให้ผมส่งเสียงตอบรับอืออาในลำคอก่อนจะฟุบหลับไป

ผมชอบที่เรานอนกอดกันแบบนี้ที่สุดแล้ว