ทันทีที่ประตูบ้านของพวกเราปิดลงคุณตะโกนใส่ผมเสียงดังจนผมสะดุ้งสุดตัว
คุณเห็นผมตกใจ...คุณเลยหยุดตะโกน
จริงๆคุณจะตะโกนใส่ผมก็ได้
ผมรู้ว่าผมควรจะถูกว่าสักหลายๆประโยคหน่อย
ตะโกนใส่ผมเลย
แต่ว่านะ...เลิกร้องไห้ได้แล้ว
ผมไม่ชอบเลยจริงๆ
คุณอดกลั้นที่จะไม่ตะโกนอีกครั้ง
สุดท้ายคุณก็พูดด้วยท่าทีหมดเรี่ยวหมดแรง
คุณบอกว่าคุณเหลือแค่ผมแล้วนะ
อย่าทิ้งคุณแบบนี้อีก
“ผมขอโทษ”ผมบอกคุณ เดินเข้าไปใกล้คุณ คุณกอดผมอีกครั้ง ตัวของพวกเราทั้งคู่เลอะไปด้วยโคลนที่เคยอยู่บนตัวผมไปหมดแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in