ผมยืนอยู่ที่สี่แยก

คราวนี้ผมไม่รู้จะไปไหนอีกถ้าหากว่าผมเลี้ยวผิดอีกล่ะ ผมจะไกลจากคุณมากกว่าเดิมใช่ไหมแต่ถ้าผมยืนอยู่เฉยๆตรงนี้ผมอาจจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้วรึเปล่า

อยู่ดีๆผมก็นึกถึงเพลงที่คุณชอบร้องผมชอบมันมาก และคุณก็รู้ว่าผมชอบมันด้วย ผมจะนอนตัวยืดยาวอย่างเกียจคร้านอยู่บนพรมตอนคุณร้องเพลง

คุณเคยเล่นเปียโนด้วยผมชอบเวลาคุณเล่นเปียโนเช่นกัน

ผมชอบคุณตลอดเวลานั่นแหละจริงๆแล้วเสียดายที่คุณต้องเสียสละเปียโนไป คุณไม่อยากหรอกผมรู้

ผมยังคงยืนอยู่ที่สี่แยก

ในที่สุดผมก็นั่งหลบมุมที่ริมกำแพงเก่าๆกลิ่นไม่พึงประสงค์มากมายตกค้างอยู่บริเวณนั้นและทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจยิ่งกว่าเดิม

สีบนท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนไป

ท้องฟ้าวันนี้ดูเหมือนสวยเป็นพิเศษสีชมพูอ่อนอมทองของมันทำให้ผมรู้สึกหดหู่เป็นพิเศษด้วยเหมือนกัน