"นี่ ๆ แถวนี้น่ะ ถิ่นฉันเลยนะ อาซากุสะน่ะ"
เจ้ากัปปะตัวเขียวพูดด้วยน้ำเสียงเริงร่า "ให้ฉันพาทัวร์เถอะ"
เด็กสาวยังคงเงียบ ไม่พูดอะไรตอบ
แน่นอนว่าเธอเห็นเจ้ากัปปะตรงหน้า
เจ้ากัปปะยังไม่ละความพยายาม
"เธอเป็นเพียงไม่กี่คนที่เห็นฉันนะ เพราะงั้นเธอเลยพิเศษมาก ๆ"
เจ้ากัปปะมองตาของเด็กสาว
"เพราะงั้น... อย่าไปยืนบนสะพานแบบนั้นอีกเลยนะ
น้ำในแม่น้ำตอนนี้น่ะ มันเย็นมาก ๆ เย็นจนตัวแข็งเลย
เธอไม่อยากลงไปหรอก"
.
.
.
"ธรรมดาปีศาจอย่างนาย น่าจะฉุดฉันให้จมน้ำไปซะด้วยซ้ำ
นึกยังไงถึงมาพาเดินเที่ยวแบบนี้น่ะ"
"ปีศาจก็เหมือนมนุษย์นั่นแหละ"
"...เหมือนมนุษย์ ? "
"อืม"
Note from Fishovall :
พูดถึงที่มาของตอนนี้ดีกว่าค่ะ
ในภาพถ่ายคือที่ที่หลายคนคงรู้จักดี หรือไม่ก็คุ้นหูแน่ ๆ
อาซากุสะนั่นเอง
สาเหตุที่เราเลือก 'กัปปะ' มาเป็นตัวเอกของตอนนี้
ก็เกี่ยวข้องกับสถานที่นี่แหละ
ห่างจากวัดอาซากุสะไปประมาณ 1 กิโลเมตร
คือย่าน 'กัปปะบาชิ' ล่ะค่ะ ย่านนี้เป็นหนึ่งในย่านเครื่องครัวที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นเลย
เต็มไปด้วยสารพัดจานชามน่ารัก ๆ สารพัดตัวอย่างอาหารและพวงกุญแจอาหารจิ๋วที่สมจริงมาก ๆ
นอกจากเครื่องครัว ย่านนี้ก็เด่นในเรื่องกัปปะตามชื่อ กัปปะบาชิ อีกด้วยนะคะ
เดิน ๆ ไปจะเจอรูปปั้นกัปปะเต็มไปหมดเลย เพราะเจ้ากัปปะเป็นมาสคอตของย่านนี้
บางตำนานเล่าว่าผู้ที่ได้พบกัปปะตัวเป็น ๆ จะโชคดี
เด็กสาวในเรื่องนี้ อาจจะเป็นหนึ่งในนั้นก็ได้นะคะ
สุขสันต์คริสต์มาสย้อนหลัง
ขอให้เป็นโค้งสุดท้ายของปีที่ดีและมีความสุขค่ะ !
ชอบจังค่ะ เราชื่นชมคนที่แต่งอะไรสั้นๆเพียงเท่านี้แต่ส่งผลต่อความรู้สึกมากขนาดนี้มากๆ
ขอบคุณมากเลยนะคะ
สนุก กระชับ และน่าติดตามมาก
สงสัยจังว่าจะมีตอนต่อไปมั้ย..☺️
หวังว่าจะมีเร็วๆนี้นะคะ ?