ตัวฉันมิอาจหลีกเลี่ยง
การถูกจองจำในทะเลความรู้สึก
เจ้าสมุทรเปล่งวาจา
ถ้อยคำเชือดเฉือนบาดลึก
เกล็ดหัวใจแหลกสลาย
หมายกลับคืน หากสูญเปล่า
เวลานี้เธออยู่แห่งหนใด
หากแต่ทิ้งฉันไว้เพียงผู้เดียว
ตื่นเพราะฝัน แต่มิพบกับผู้ใด
มีเพียงไออุ่นสายลมหนาว
ห่มจิตใจ และความอ่อนไหว
ไกลห่างจากการดูถูก
ผูกมัดฉันไว้กับทุกคำพูด
วอนให้เธอผู้เคารพช่วยปัดเป่า
บรรเทาความหม่นมองคืนนี้หมดสิ้นไป
เยียวยาบาดแผลในจิตใจ
ปิดกั้นความคาดหวังใดๆ
ปล่อยฉันไว้เพียงลำพัง
แต่ในความฝันฉันยังคงอยู่
ลมหอบสุดท้ายพัดผ่าน
จากบานหน้าต่างชั้นล่าง
เห็นเพียงไอหมอกช่วงอรุณรุ่ง
แลยินเสียงไก่ขันประจันหน้า
แสงนวลสีเหลืองทองขึ้นครองแผ่นฟ้า
นกนาเร่งปีกบินโฉบเฉี่ยว
ผู้คนตื่นขึ้นจากการหลับใหล
หมดกันความสงบเงียบที่เคยหมายปอง
ครั้งหนึ่งฉันเคยได้ครอบครอง
ในสิ่งที่เธอไม่เคยนึกฝัน
รอยยิ้มแสนสุขใจ
บนท้องฟ้าที่แสนสวยงาม
เพียงแต่ครั้งนี้มันเลือนราง
ค่อยค่อยจางหาย
หากแต่มีอยู่ในความทรงจำ
ถึง เธอ . .
ผู้เหน็ดเหนื่อยกับชีวิต
อย่าได้คิดเคร่งเครียด
จงปล่อยวางหัวใจ
ปล่อยความคิดวางทิ้งไว้
หนีห่างวันเวลา
ปล่อยคืนวันล่วงเลยผ่านไป
แล้ววันหนึ่งเธอจะพบเจอ
กับความเบาหวิวในหัวใจ
ที่ซึ่งโอบกอดเธอไว้
ในวันที่ท้องฟ้าไม่เป็นใจ
ล า ก่ อ น
แ ล้ ว พ บ กั น ใ ห ม่ ใ น วั น ที่ ท้ อ ง ฟ้ า เ ปื้ อ น ยิ้ ม อี ก ค ร า
◡̈
จ า ก Rotten Egg
ไข่เน่าบนขนมปังขึ้นราในโต๊ะเรียนข้างหน้าต่าง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in