最後の日の１月　(saigo no hi no ichi gatsu) 

วันสุดท้ายของเดือนมกราคมแล้วล่ะ ฝึกงานมาจะเดือนนึงแล้วนะ ><!

(ถ้าถามว่าทำไมชอบขึ้นต้นเป็นภาษาญี่ปุ่น ก็จะตอบอย่างตรงไปตรงมาว่าเพราะอยากฝึกด้วย ชอบด้วย แล้วก็รู้สึกว่าตัวเขียนมันน่ารักด้วย ถ้าตรงไหนเขียนผิดหรือแกรมม่าไม่ถูกยังไง ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ ^^)

ตั้งแต่เริ่มฝึกงานมา ทุกวันคือการเขียน 

(อ้าว ก็ฝึก Content ไม่เขียนแล้วจะทำอะไร?)

จริงๆ แล้วอย่างที่บอก เราไม่ได้ถนัดงานเขียนอะไรเลย เพราะสายที่เรียนมาเน้นการใช้เสียงกับการทำสารคดีข่าวมากกว่า ( บอกอีกที เด็กฝึกงานคนนี้เรียนวิทยุมาจย้าา ) 

(ถนัดนอนทำหน้าแบบนี้มากกว่าทุกสิ่งอย่างฮับ กาฟิวส์ไม่ได้กล่าวไว้)

พอมาฝึกงานแบบนี้ ก็ได้เขียนทุกวันเลย 

การสอนงานของพี่ๆ ที่นี่ ส่วนใหญ่เน้นให้เราทำอย่างที่เราอยากทำมากกว่านะ 

คือ พี่จะไม่บอกว่า น้อง เขียนเรื่องนี้สิ เขียนแบบนี้สิ แต่พี่จะถามว่า น้องอยากเขียนอะไรคะไหนพูดซิ 

(เอ่อ...อยู่ๆถามมาแบบนี้ ไม่รู้จะตอบว่ายังไงเลย)

ถ้าคิดไม่ออกว่าอยากจะเขียนอะไร ไอเดียแนะนำจะตามมาเพียบ ! อย่างเช่น ลองเขียนทริคอันนั้นมั้ย ลองหาสไตล์การวาดแบบนั้นดีหรือเปล่า บลาๆๆๆ เยอะแยะ  พีคสุดคือ แปลบทความจากเว็บต่างประเทศสิจ๊ะ !　＝＝ 

(ฟีลลิงตอนพี่บอกว่า ถ้าไม่รู้จะเขียนอะไร แปลบทความภาษาอังกฤษสิจ๊ะ)

งานเขียนมีมาให้ลองเรื่อยๆ หลายๆ แบบทุกวัน งานแปลนี่ก็ทำจริงๆ นะ คือ มันไม่ใช่ว่าเราไม่ถนัด เรากลัว เราทำไม่ได้ แล้วจะไม่ทำ เราคิดว่าพี่บอกให้ลองทำ เราก็ควรจะลองทำ เพราะของแบบนี้มันฝึกกันได้ พี่ก็คอยสอนอยู่ คอยแนะนำ กรองคำพูดและสำนวน มันเหมือนเราได้ฝึกในเรื่องที่ไม่ชินไปพร้อมๆ กับการได้รู้ว่าตัวเรายังอ่อนตรงไหนบ้างอะ 

 วันนี้ก็เริ่มคุยกันถึงโปรเจคเด็กฝึกงานว่าอยากจะทำอะไร พี่ไม่เคยบอกนะว่าที่เราเสนอไปมันทำไม่ได้ แต่ถึงจะทำไม่ได้จริงๆ พี่ก็มีวิธีอื่นอย่างเช่น มันอาจจะยากไปหน่อย หรือ มันอาจจะไม่เข้ากับเราเท่าไหร่ มากกว่าจะพูดว่าไอเดียของเรามันใช้ไม่ได้

ปลื้ม รู้สึกว่าพี่ๆ ใส่ใจน้องๆ สุดๆ กลัวน้องเสียใจ ><　

นอกจากงานเขียนแล้ว ใครสนใจอะไรก็ถามได้ งานกราฟฟิค หรืออะไรอย่างอื่นที่ไม่เกี่ยวกันก็ถามได้ พี่พร้อมตอบ  อย่างเราเคยอยากลองใช้เม้าส์ปากกา พี่เอามาให้ลองเลย แถมยืนลุ้นด้วยกันอีกว่าจะไปรอดรึเปล่า (แต่ขอโทษเถอะคุณ !เราไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ = =) 

มีหลายเรื่องในมินิมอร์ที่เรารู้สึกว่าได้มากกว่าการฝึกงาน ความรู้สึกแรกที่คิดว่าได้ที่ฝึกงานที่สภาพแวดล้อมน่ารัก ยังคงรู้สึกจนถึงตอนนี้นะ หมายถึงว่า เราอาจจะไม่ได้ถนัดในทางงานเขียนอะไรแบบนี้มาก่อน แต่พี่พร้อมจะสอน ถ้าเราพร้อมจะเรียน รู้สึกแบบนี้ล่ะ 

อย่ากลัว คือคำที่เด็กฝึกงานอย่างเราคิดอยู่เสมอ ถ้ากลัวก็จะไม่รู้อะไรเลย แต่ถ้าไม่กลัว กล้าจะถาม เราก็จะได้รู้ในสิ่งที่ไม่รู้ยังไงล่ะ 

อีกอย่าง ห้องทำงานของเราครื้นเครงและแฮปปี้มากนะ >< พี่ๆใจดีมาก ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลยจริง จริ๊งงง (ถึงจะเสียงสูง แต่พูดจริงนะ แฮะ ><)

(สภาพที่ทำงานคืออารมณ์ประมาณอยู่กับบาลู ครื้นเครงอย่างงี้ทั้งวัน)

แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะว่า เด็กฝึกงานที่มินิมอร์ มันดียังไง (เเน่ะ!จบแบบหยอดซะหน่อย แฮะ ><)
また　会いましょうね！

Little Swan （清子）