ถ้าในระหว่างทาง เรือที่คุณโดยสารมาเกิดรั่ว

จากที่รั่วเล็ก ๆ พอเวลาผ่านไปนานเข้า ๆ

เรือที่ไม่ได้รับการซ่อมแซม ก็เกิดเป็นรอยรั่วขนาดใหญ่

ทำให้เรือลำนี้จมดิ่งลงสู่ท้องทะเลในที่่สุด

ทางเลือกสำหรับคุณมีอยู่สองทาง

หนึ่ีงคืออดทนหว่ายน้ำไปให้ถึงฝั่ง

และสองคือปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปอย่างช้า ๆ

จนขาดอากาศหายใจ

จากที่อ่านมาทุก ๆ คน คงจะทราบกันแล้วว่ามีปัญหาหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นตลอดการทำงาน พวกเราต้องอดทนกับปัญหาหลายอย่างเพื่อให้มันผ่านไปได้ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นมันก็เกิด เพราะในที่สุดความอดทนที่อดทนมาตลอดมันก็จบลง

เราโดนเรียกมาคุยเพื่อปรับทัศนคติหลาย ๆ อย่างที่ไม่ตรงกัน 

นี่คือคำพูดสวยหรู แต่ถ้าเรียกแบบบ้าน ๆ และเข้าใจง่ายก็คือ

เป็นการทะเลาะครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่ที่ทำงานร่วมกันมาเลยเชื่อไหม ? ต่างฝ่ายต่างพูดในมุมมองของตัวเอง ตอนแรกเราโดนเรียกขึ้นมาคุยคนเดียวท่ามกลางเพื่อนอีกห้อง (แต่โชคดีที่เราลากเพื่อนขึ้นไปด้วยหนึ่งคน เพราะรู้ว่าต้องทะเลาะกันแน่ ๆ ) 

แล้วเราเคยทายอะไรผิดที่ไหนล่ะ

สุดท้ายก็เลยใช้วิธีลองเสี่ยง ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ในเมื่อนี่มันก็วันสุดท้าย ในเมื่ออดทนมันไม่ไหวแล้ว

ลองทะเลาะกันดูสักครั้ง ปรับความเข้าใจกันให้จบไปเลย

แล้วมารอดูกันผลลัพธ์กันว่ามันจะออกมาดีเราเข้าใจกัน หรือออกมาแย่

...

ในที่สุดการปรับความเข้าใจกันในครั้งนี้ก็ผ่านไปได้

ผ่านไปแบบที่เราทั้งสองฝ่ายเข้าใจกัน (บ้าง) และเริ่มต้นกันใหม่ที่ 0 

ประคับประคองกันในวันสุดท้ายและอดทนว่ายไปให้ถึงฝั่ง

(ถึงจะรู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันยังไม่ชัดเจน100% แต่เราก็เลือกที่จะอดทนกันอีกรอบ)

เก็บความคุกรุ่นไว้ในส่วนลึกของจิตใจ

ฝังกลบมันเอาไว้ด้วยดินที่แน่นหนาอย่างสมองที่สั่งการให้เรามองข้ามมันไป

ถึงจะไม่สบายใจต็ม 100 % แต่ช่วยอดทนอีกหน่อย

...

เรามีเป้าหมายเดียวกันคือยังไม่อยากยอมแพ้แล้วปล่อยทุกอย่างให้ดำดิ่งสู่ทะเลลึก

เพราะถ้าขืนเราปล่อย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำมามันจะสูญเปล่า คงน่าเสียดายแย่เลยใช่ไหม

ดังนั้นมาสู้กันอีกสักตั้งหนึ่ง

ถึงเรือจะล่มไปแล้ว แต่เราก็จะอดทนว่ายไปจนถึงฝั่งให้ได้

อีกแค่คืนเดียวเท่านั้น

ทุกอย่างใกล้จะจบแล้ว

ช่วยอดทนว่ายน้ำกันอีกนิดนะ

ทุกคนเลย...