พอเธอเปิดประตู ดอกมากาเร็ตสีม่วงเปล่งประกายและกลายเป็นดอกไม้ถุงน่องในวิชาการงานพื้นฐานอาชีพ เด็กผู้ชายตัวฟ้าคนนั้นมอบมันให้เธอด้วยท่าทีเขินอาย 

“พี่สาวอกหักหรอฮะ”

เธอพยักหน้าเหมือนเพิ่งโดนช็อตไฟฟ้าจากการเป็นโฮโมเซ็กชวล ผมกระจายหงิก เห็นภาพหลอนของดอกทานตะวันที่คลี่บานในดวงตาของเด็กผู้ชายตัวเท่าต้นข้าวสาลี

“รู้ได้ยังไงน่ะ”

“ลุงร้านขายของชำที่ปากซอยบอกฮะ ลุงฝากขนมผิงไส้เค็มมาด้วย” เขาหยิบซองกากเพชรสีชมพูอมม่วงออกมาจากชุดเอี๊ยม ข้างในบรรจุขนมผิงไว้จำนวนหนึ่ง แว่นลายดาวหางฉายแสงออกมากับประตูบ้านของเธอ เด็กชายกดปุ่มปิ๊ปที่ขาแว่น

จอสกรีนรูปดาวปรากฏเป็นภาพเคลื่อนไหว ในฉากสีฟ้ามีสี่เหลี่ยมเล็กๆ ให้เลือก

“ดูหนังไหมฮะ มีทั้งการ์ตูน สารคดี แล้วก็หนังเอวีเกรดบีจากญี่ปุ่น” 

รองเท้าโอริกามิให้สิทธิพิเศษกับเด็กชายพร้อมโปรโมชันแวะเที่ยวญี่ปุ่น เขาแลนด์ที่เทือกเขาแห่งหนึ่งในนางาโนะ เป็นเทือกเขาที่เต็มไปด้วยวัววากิวใส่ผ้าปาเต๊ะและเต้นกังนัมสไตล์ ที่ริมผาตรงเขานั้นมีร้านเช่าวิดิโอเถื่อนหลบมุมอยู่ เขาจึงเช่ามาด้วยราคาเพียง 100 เยนเพราะเห็นว่าพี่สาวอาจต้องการยาใจที่ดี
เธอแสกนสายตาอยู่พักหนึ่ง

“เอาเรื่องนี้ แป๊ปนึงนะ ไปเอาเก้าอี้มานั่งดูก่อน” เธอจิ้มไปที่ “แตงกวาดองและผองเพื่อน” ในจอรูปดาว เทรลเลอร์เป็นแตงกวา 2 ลูกกำลังซ้อนหลังกันบนหาดทราย มีเสียง อู๊ อ๊า ดังออกมาเป็นระยะ

เธอปัดเศษหญ้าที่ศีรษะของเด็กชายออกแล้วลุกออกไปหยิบเก้าอี้พลาสติกสีส้ม

“เก้าอี้ของแฟนหรอฮะ”

“รู้อีก ใครบอก เขาฝากมาทวงหรอ ไม่ให้คืนหรอกนะ” เด็กชายถอดรองเท้าโอริกามิออกแล้วนั่งกอดเข่า เก้าอี้ล้อมตัวเขาเหมือนแม่ไก่กกไข่

“เปล่าฮะ เห็นมันสลักชื่อไว้ตรงพนัก”

เด็กชายตัวสีฟ้าและผู้ใหญ่ตัวสีเนื้อดูแตงกวาวิ่งเล่นกันบนหาดทราย พยายามจับแก้มก้นกันและกัน หญิงสาวชันเข่าขึ้นมา เคี้ยวขนมผิงไส้เค็มกร้วม ขยี้ขนตาจากการนอนติดต่อกัน 16 ชั่วโมง ตื่นมาและดับไป ดวงตาจึงยังไม่คุ้นกับภาพจอของโลก ตอนแรกที่เปิดประตู เธอนึกว่าเด็กชายคือเขาที่กลับมา