"ไหงล้างรูปละเนี่ย ไม่เห็นถ่ายตั้งนาน" ชายตัวสูงล่ำๆพูดพร้อมหยิบม้วนฟิมล์จากมือของฉันไป  

เขาคือ แดเนียล เจ้าของร้านกล้องถ่ายรูปและล้างฟิมล์ที่หมูบ้านนี้ ฉันกับเขามีความสัมพันธ์แบบคู่รักมาสักพักเพราะฉันค่อนข้างที่จะชอบถ่ายรูปมากๆ แต่พักหลังๆฉันไม่ได้ออกไปถ่ายรูปเลยเพราะความเบื่อจนอีธานมาชวนนี่แหละ 

"อันที่จริงไม่ได้มีแค่นั้นหรอกนะแดเนียล" ฉันหยิบถุงซิปล๊อกที่ในนั้นเต็มไปด้วยม้วนฟิมล์จากการไปถ่ายรูปกับอีธานเมื่อวันก่อนเกือบ10ๆม้วน ส่งให้แดเนียลที่กำลังจะหมุนตัวเข้าห้องล้างรูปไป 

"นี่เธอเก็บกฎอะไรกัน ฉันเตือนแล้วว่าอย่าดองฟิมล์ที่ใช้ไว้" 

"ฉันถ่ายภายในวันเดียวต่างหาก" 

"มีเกาะผุดขึ้นมาเพิ่มรึไง หรือลุงเวนเสกอะไรออกมา เธอถึงได้มีอะไรให้ถ่ายเก็บไว้ขนาดนี้"

"ฉันเผื่อว่าถ่ายออกมาแล้วล้างรูปจะไม่ติดหนะสิ ยังไงก็ช่วยหน่อยนะ"

"อย่างเธอหนะหรอจะถ่ายไม่ติด ยัยบ้าฉันไม่ทำหมดนี่หรอกน่า  เฮ้!!แซมมาเอาฟิมล์พวกนี้ไปจัดการทีฉันจะออกไปกับข้างนอกหน่อย" แดเนียลตะโกนเรียกลูกมือของเขาให้มาจัดการฟิมล์ของฉันแทนเขาก็แหงหละใครมันจะไปอยากทำของเยอะขนาดนี้นะ แล้วฉันกับแดเนียลก็ออกไปหามื้อเช้ากินกัน ในหมูบ้าน แดเนียลเป็นคนตลกใจดีและควบคุมอารมณ์ได้ดี นั่นคือสิ่งที่ฉันประทับใจในตัวเขา ช่วงนี้อากาศบนเกาะค่อนข้างเย็นเสื้อโค้ดจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับตอนนี้หลังจากทานอาหารเข้าเสร็จ ฉันกับแดเนียลตัดสินใจไปเดินเล่นต่อแถวๆท่าเรือ ไม่บ่อยที่เราจะได้ออกมาข้างนอกแบบนี้ เพราะแดเนียลค่อนข้างยุ่ง 

"ออกมาแบบนี้จะดีหรอแดเนียล" ฉันถามเขาขณะที่เราเดินไปบนฝั่งบนทะเลสาบ 

"อากาศหนาวไม่มีใครเค้าถ่ายรูปกันแบบเธอหรอก ลูกค้าที่ไหนจะมาล้างฟิมล์กัน"

"ลมแรงนะเธอว่าไหม อีกเดี๋ยวพายุคงจะมา" แดเนียลพูดพลางมองท้องฟ้าสีเทาอย่างครุ่นคิด

"อันที่จริงฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับนายหน่อย" 

"....อ่า" 

"ฉันว่าความสัมพันธ์ของเรา มันอาจจะไม่ไม่สวยเท่าไหร่นะนายว่าไหม" 

"อ๋อ..เรื่องนั้นหรอ  ฉันคิดว่าเป็นพี่น้องหรือเพื่อนกัน มันน่าจะเหมาะมากกว่านะ"

"ฉันขอโทษด้วยที่ทำมันออกมาไม่ดีเท่าที่ควร แต่อยู่แบบนี้ต่อไป...ฉันไม่มีความสุข" 

"ก็โอเค" เขาหันมามองฉันแล้วสวมกอด 

"ฉันก็เหมือนกัน" 

      แดเนียลพูดพลางซบมาที่ไหล่ฉันเป็นการบอกลารึเปล่านะ ฉันได้แต่ยืนนิ่งๆให้เค้าอยู่แบบนั้น ที่ผ่านมาเราไม่ได้เจอกันบ่อยเพราะเราต่างมีพื้นที่ ที่เราไม่สามารถมาซ้อนทับกับไว้เป็นเพียงพื้นที่เล็กๆที่เราต้องเดินเข้ามาเองหากไม่เดินมาเจอกันเองเราก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ยอมรับว่าฉันกับแดเนียลเราเป็นเวลาแค่ช่วงสั้นๆ แต่ในเวลานั้นมันอาจจะไม่ใช่ความรักแบบคู่รักละมั้ง  เราไม่ได้โทษใครว่าไม่พยายามแต่เป็นตัวเราเองต่างหากที่ไม่พยายามทำเพื่อความสัมพันธ์นี้เลย หลายครั้งที่มันเกิดคำถามขึ้นมาระหว่างเรา หรือบางทีอาจจะมีแค่ฉันรึเปล่านะที่พยายามกับเค้าจนเลิกพยายามไปแล้ว สุดท้ายมันก็ต้องจบลง ความสัมพันธ์แบบนี้จะมีไปเพื่ออะไรกันนะ จริงไหม หลังจากที่เราออกจากริมท่าเรือฉันตรงกลับไปหาลุงแวนทันทีแล้วให้แซมเอารูปมาส่งให้ฉันภายในอาทิตย์หน้าเพราะรูปมันค่อนข้างเยอะเลยหละ 

การบอกเลิกแดเนียลไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจมากมายเพราะฉันได้เรียนรู้ว่าเค้าอาจไม่คู่ควรกับฉันและสิ่งที่เขาควรได้รับจากฉันมันก้อเหมาะสมกับความสำพันธ์แค่นั้นแล้วหละ