เส้นทางข้างหน้าที่ว่างเปล่า เด็กหนุ่มหันกลับมายิ้มให้กับทุกความทรงจำที่จางหายและเศษเสี้ยวของวิญญาณที่แตกสลาย กระเป๋าที่เต็มไปด้วยความฝันและความหวังที่หนักอึ้งถูกสะพายอยู่บนหลังของเด็กหนุ่ม ยาสูบและขวดสุราที่หล่นอยู่ประปลายทางเดินเก่าถูกลมยามเย็นพัดไกลออกจากทางถนน ตะวันฉายยามเย็นส่องแสงกระทบพื้นน้ำและหาดทรายที่อยู่ไกลออกไป สะพานลอยตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างทางข้างหลังไกลออกไปลิบตา เขาโบกมือลาสะพานลอยอันโดดเดี่ยวและชายหาดทรายสีขุ่น รุ่งอรุณที่เขาตามหานั้นมิรู้จะอยู่ไกลอีกสักเท่าใด แต่สิ่งที่เขารู้สิ่งเดียวในตอนนี้คือ ถึงเวลาที่เขาต้องเดินจากไป เขาด้าวเดินจากไปโดยมิหันหลังกลับหวังมุ่งตรงไปสู่ทางข้างหน้าต่อไป

หน้าคณิตกรเครื่องโตในสองอาทิตย์ที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ผมได้เรียบเรียงถ้อยคำต่างๆที่จะมาบรรยายถึงความรู้สึกและประสบการณ์ชีวิตในช่วงวัยรุ่นของผมให้สมบูรณ์ที่สุด ทั้งความทรงจำเก่าๆที่เลือนหายไปและได้ทุกขุดขึ้นมาใหม่ ทั้งความรู้สึกที่ถูกกักเก็บไว้ข้างในใจที่ถูกเรียงร้อยถ้อยคำให้ออกมาเป็นตัวหนังสือหนึ่งหน้ากระดาษนั้นล้วนมาจากช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตผมทั้งสิ้น ถึงแม้ผมจะกลั่นเก็บความทรงจำนั้นออกมาได้ไม่หมดรวมไปทั้งเรื่องราวที่ผมไม่ได้เล่านั้นล้วนเป็นควาทรงจำที่ผมยังคงเก็บเอาไว้ในหัวใจ

แม้นแต่ว่าบางเรื่องราวที่จะไม่ค่อยจะน่าสนใจสักเท่าไหร่ ผมจึงไม่คิดที่จะเขียนมันเพื่อเล่าให้ตัวท่านผู้อ่านได้อ่านกัน ถึงอย่างนั้นด้วยความมือใหม่ในด้านการเขียนเรื่องราวของผมอาจจะบรรยายเรื่องราวต่างๆออกมาได้มิดีพอก็ขอให้ตัวท่านผู้อ่านให้อภัยผมไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

แต่ผมว่ามันถึงเวลาอันสมควรแล้วที่ตัวผมนั้นควรจะปิดหนังสือเล่มนี้และเลิกอ่านมันซ้ำๆ เพื่อคร่ำระลึกย้อนไปถึงความหลังที่มิอาจกลับไปแก้ไขได้ ล้วนแม้แต่เป็นวันวานที่หอมหวานและขมรัญจวนจมูก

ขอบคุณคุณผู้อ่านที่อ่านกันมาจนถึงตอนนี้ด้วยนะครับ ฝากติดตามผลงานในอนาคตและฝากนักเขียนมือใหม่ผู้นี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยครับ

• Elio Alba

ปล. ยังไม่หนีหายไปไหนไกลครับ แค่ขอเวลาไปพักผ่อนและเรียบเรียงเรื่องราวใหม่ๆ