แต่ฉันจำได้ว่าตัวเอง คือเด็กผู้หญิงที่ใจร้าย และเล่นกับความรู้สึกคุณ เพียงแค่ความพอใจของฉัน

คุณยังเป็นคนที่แสนดี ที่ไม่ว่าฉันจะทำร้ายความรู้สึกคุณกี่ครั้ง 

คุณยังอยู่ตรงนั้นเสมอ

จนวันหนึ่งคุณกับฉันเราค่อยๆหายไปจากกันและกัน

เป็นฉันเองที่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น ฉันปล่อยให้คุณหายไป

ภาพของคุณชัดเจนขึ้น เมื่อตอนที่เธอคนนั้นจับมือคุณและเดินผ่านฉันไป

เวลา พาเรากลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่ไม่ใช่คุณกับฉันอีกต่อไป

เรากลายเป็นคนแปลกหน้า

หลายปีต่อมา

ฉันไม่ยอมให้ตัวเองพบเจอคนใหม่ๆ เพราะว่าภาพของคุณเลือนลางในความรู้สึกของฉัน

คุณอยู่ในห้วงความคิด

อยู่ในฝัน

เหมือนกับภาพหลอนที่โผล่มาเมื่อไหร่ ฉันจะเศร้าไปทั้งวัน

เวลาเป็นยาวิเศษ คุณหายไปในที่สุด

ฉันเปิดใจอีกครั้ง เขาเป็นดอกไม้เล็กๆที่กำลังจะเบ่งบานในใจฉัน

แต่ดูเหมือนว่า ความรู้สึกผิดเมื่อนานมาแล้วของฉัน

ไม่ยอมหายไปสักที ฉันเจอคุณโดยบังเอิญเพียงเพราะความคิดถึง

บทสนทนาของพวกเราย้อนกลับไปในวันวาร

แต่คราวนี้มันต่างออกไป 

คำขอโทษของฉัน ทำให้ฉันเป็นอิสระจากคุณ

ฉันตระหนักได้ว่า ไม่มีความรู้สึกใดหลงเหลือหลังจากคำขอโทษนั้นแล้ว

ดอกไม้ในใจฉันจะเบ่งบานได้อย่างเต็มที่

พวกเราจะเป็นอิสระจากกันและกัน

คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บช้ำเพราะความเห็นแก่ตัวของฉันอีก

ฉันขอให้พวกเราโตขึ้นในแบบที่พวกเราฝัน

ขอให้คุณเจอเธอคนนั้นอีกครั้ง คนที่แสนดีเช่นเดียวกับคุณ

...