ก๊อบมาจาก wordpress ส่วนหนึ่ง เขียนปรับอีกส่วนหนึ่ง

ส่วนต่อจากนี้เป็นแค่ความคิดเห็นของเรา *มีสปอยล์* โปรดใช้จักรยานในการรับชม

หมายเหตุ: ไม่ค่อยเป็นคำชมเท่าไหร่ โปรดใช้จักรยานเสือภูเขาในการรับชม

.

.

.

.

ถามว่าเราชอบเรื่องนี้ไหม เราอ่านได้ แต่รอบเดียวแล้วจบไป คือจบแล้วไม่มีจุดให้กลับมาหวนคิดถึง อยากอ่านอีกสักที อะไรแบบนี้ ไม่มี

มันเป็นนิยายที่นางเอกพูดตลอดว่าทำอาชีพนี้ ทำว่ารักจักรพรรดิ

…ถามจริง คนเราหลอกลวง สวมหน้ากากได้นานขนาดนั้นเลยเหรอ นางแม่ง ยิ่งกว่านักแสดงตุ๊กตาทองอีกนะที่รัก คนเรามันต้องมีหลุดเก็กบ้างอะ แล้วอยู่กันมาตั้งหลายปี จะทนได้ขนาดนั้นเลยเหรอ เป็นพนักงานดีเด่นจริงๆ นับถือ

และที่สำคัญ เรื่องนี้มีจุดที่เหมือนลัคกี้อินเกมมากๆ อย่างหนึ่ง คือ ‘ความบังเอิญ’

นางเอกได้ดีเพราะความบังเอิญเสีย 8 ส่วน พยายามเองบ้างสัก 2 ส่วน (เช่นไม่ใช้เครื่องประทินโฉม ทำว่าออดอ้อน ไม่แต่งหน้าตอนหน้าร้อน) 

ซึ่งเราชอบ 2 ส่วนนี่ (ที่ปรากฏในตอนแรกๆ ที่ได้อ่าน) 

แต่เนื้อเรื่องส่วนใหญ่คือไอ้ 8 ส่วนเนี่ยดิ

เจ้าจอมสนมพระชายาอัครชายาอะไรทั้งหลายทั้งปวงเนี่ย ตายโง่ๆ เพราะตัวเองหมดเลยนะ คือนางเอกแทบไม่ได้ทำอะไรหรอก 

นางไม่ต้องทำอะไร ศัตรูตัยหองไปเอง พอๆ กับลัคกี้ที่โชคดีไปหมดจนไม่ต้องลุ้นอะไรหรอก

หลายจุดอ่านแล้วแบบ อะไรจังหวะหล่อนจะเป๊ะขนาดนั้นวะเนี่ย ทั้งฉากลืมตาตื่นมาได้พอดีเอยอะไรเอย

คือเหมือนมีคนเขียนบทยัดให้ เอ้า จังหวะนี้ต้องงี้แล้วนะ เก็บแต้มความสงสัยของฮองเฮามากไปแล้ว ต้องลดความระแวงบ้าง ไอ้สกิลแบบนี้เนี่ยคนทำได้ต้องฉลาด แต่มันเหมือนตามใบสั่ง (ว่าถึงจังหวะนี้ต้องทำ) มากไปหน่อย เลยไม่ค่อยอินตาม

จริงๆ ฉากวัดใจเราคือตอนที่นางล้มหัวแตก เรานึกว่านางจะบ้า (ฮา) ใจเด็ดพอจะฟาดตัวเองใส่ร้ายคนอื่น อ้าว เปล่าว่ะ เน้นดวง เชื่อว่าเดี๋ยวผู้ร้ายต้องมาแน่ๆ ตูทำเป็นนั่งรอ โอ้โห เกิดเขาไม่มาจะทำไงอะ โอเค ตามสถานการณ์ต้องมา แต่เกิดมาด้วยวิธีอื่นนี่เสียแผนเลยนะ พอหมดตรงนี้เลยอ่านไปแบบเฉยๆ แล้ว ยัยนี่เน้นดวง ไม่เน้นกึ๋นตัวเองเท่าไหร่ แทบไม่ต้องใช้ด้วย อยู่เฉยๆ เดี๋ยวเขาก็ตายโง่ๆ กันไปได้เองจนจะหมดวัง (เหลือไม่กี่นางเอง) เจ๋งดี

จะว่าชมก็ชม แต่ไม่ค่อยชอบวิธีการแบบนี้

แต่เราคิดว่าแนวนี้คนอื่นจะอ่านได้โดยไม่คิดอะไร น่าจะชอบกันนะ แต่นี่เป็นจุดเดียวกับที่เราไม่ชอบลัคกี้อินเกมเท่าไหร่ (คือเราชอบตัวเรื่องนะ พระนายน่ารัก ชอบจนถึงเขาจีบกันได้ หลังจากนั้นเรื่องก็ดร็อปไป) ฉะนั้นพออ่านเรื่องนี้เลยอดคิดว่า ‘แบบนี้อีกแล้วเรอะ’ แทบไม่ได้ใช้ปัญญากันเลยนะ น่าเสียดาย

หรือเราอาจจะตั้งความหวังกับมันมากไป พออ่านแต่ต้นจนจบจริงๆ เลยจบแบบ ……อือ จบ.

.