คนอายุรุ่นฉันนะ ไม่มีการเรียน Mindmap ไม่มีใครมาบอกว่ารูปแบบที่เหมาะสมกับตัวฉันเป็นอย่างไรเหมือนเด็กสมัยนี้หรอก (ปี 2018) มีแต่พ่อแม่บอกให้ทำตามที่ท่านๆ ทำอยู่ ทำแล้วดีกับตัวฉันเอง แต่ทำแล้วมีความสุขและชอบหรือเปล่า...อันนี้ไม่มีแน่นอน!
ฉันก็มานั่งคิดนะว่าทำไม...คงเป็นเพราะคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ฉัน(พวกท่านอายุเกิน 70 ไปแล้ว) ไม่มีเวลามาคิดว่าจะต้องวางแผนชีวิตยังไง แต่ต้องทำยังไงจึงจะมีกินมีใช้พอเพียงในครอบครัว ต้องช่วยพ่อช่วยแม่ยังไงที่จะมีเงินพอมาซื้อข้าวสารหุงต้มพอกินสำหรับหนึ่งมื้อต่อคนทั้งครอบครัว
อะไรก็ได้ที่ทำแล้วได้เงิน...ต้องทำหมด
ไม่เหมือนคนสมัยใหม่(รวมถึงตัวฉันด้วย เพราะฉันก็เป็นพวกกึ่งเก่ากึ่งใหม่) มีเวลามานั่งคิดนั่งวางแผนเพราะการศึกษาที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ เรียกให้หรูหราหน่อยก็เพราะ Globalization ที่ทำให้ทุกอย่างมันรวดเร็วและเข้าถึงได้ง่ายดาย
ลองคิดถึงคนสมัยปู่ย่าตายายเราสิ บรรพบุรุษเรากว่าจะเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงประเทศไทย (เพราะฉันเป็นลูกหลานคนจีนเลยขอยกตัวอย่างนี้นะ) ใช้เวลาเป็นหลายๆ เดือน แต่พอเป็นสมัยนี้นะ...ไปปักกิ่ง ซัวเถา แคว้นแต้จิ๋วนะ สี่ชั่วโมงก็ถึงแล้ว! ไวกว่ากามนิตหนุ่มหรืออาลาดินเหาะเสียอีก
ลองนึกถึงสมัยล่าอาณานิคมสิ กว่าที่จะข้ามน้ำข้ามทะเลไปถึงทวีปอเมริกา กว่าที่เรือที่ออกจากยุโรปจะมาถึงเอเชีย ใช้เวลากันนานแค่ไหน ไม่ใช่แค่เวลาเดินเรือนะ เวลาเตรียมการอีกนะ เช่น สร้างเรือ ต้องขนาดแค่ไหน รับน้ำหนักได้เท่าไร จำนวนคนที่ต้องไปด้วยกี่คน(และจะเหลือรอดอีกกี่คนถ้าไปถึงจุดหมาย) อาหารการกินต้องเตรียมมากแค่ไหน ต้องระวังอะไรอีกนอกจากภัยธรรมชาติ และอื่นๆ อีกมากมาย
ลองคิดดูสิว่าต้องใช้เวลาในการเตรียมตัว(เนิ่น)นานแค่ไหน.... เป็นสมัยนี้นะ นั่งเรือเฟอร์รี่จากพัทยาไปหัวหินยังไม่ถึงชั่วโมงเลย(เร็วกว่าเลิกงานที่ออฟฟิสอยู่ในเมืองแล้วกลับบ้านนอกเมืองอีก)....ห้วยหนองคลองบึง!!!
อยากรู้ข้อมูลอะไร...อากู๋ก็หาให้ในเวลาเพียงเสี้ยววินาที อยากฟังเพลงเปิดมาก็เจอเพลงที่อยากฟัง ไม่ต้องนั่งรอให้รายการวิทยุเปิดให้ฟัง อยากจะฟังกี่รอบซ้ำไปซ้ำมา...เชิญ!!
เขียนมาแค่นี้...(คนรุ่นนี้)สบายกว่าหรือเปล่าหล่ะ!?!?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in