Love Story - ME, BEFORE30

"หนูมีแฟนหรือยัง? จะแต่งงานตอนไหนล่ะ?"
คำถามคลาสสิคเมื่อผู้ใหญ่รู้อายุเรา
"หนูยังไม่มีแฟนค่ะ"
คือคำตอบที่จริง แต่พอตอบไปแล้วเหมือนเราโกหก
ไม่ได้โกหกสักหน่อย.....

"แล้วโสดมากี่ปีละล่ะ ? ทำไมยังไม่มีแฟนล่ะ"
"โสดมาทั้งชีวิตค่ะ ไม่เคยมีแฟนเลย ไม่ทราบเหมือนกันทำไมไม่มีแฟนสักที
ยังไงถ้ามีลูกหลานยังโสดแนะนำให้หนูหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ..."
ปิดท้ายแบบให้รู้ว่าชั้นก็พยายามนะ (ช่วยหน่อยก็ดี...)

"เป็นไปได้เหรอที่ไม่เคยมีแฟนเลยทั้งชีวิต?" (มันเป็นไปได้เว้ย และไม่ควรเป็นเรื่องน่าตกใจด้วย)
คนบนโลกมีเป็นพันล้านคน ทุกคนเคยมีความรักแต่ไม่ใช่ทุกคนจะเคยมีแฟนค่ะพี่จี้
เหมือนจะเศร้า แต่เศร้าไม่มากหรอก
ด้วยวัยนี้ งานที่ทำแทบจะพรากเอาความรู้สึกกุ๊กกิ๊กไปจากใจจนไม่เหลือแล้วมั้ง
ถามว่าถ้าให้เลือกชิบหายในเรื่องงานแล้วมีแฟนสักที กับยังไม่มีแฟนแต่การงานดี
สาวโสดวัย29ก็น่าจะเลือกอย่างหลัง

เงิน.....ช่างสำคัญในวัย29นี้ซะจริงๆ (เอาดีๆสำคัญทุกช่วงวัยเพียงแต่จะระลึกได้กันตอนไหน)

การเป็นสาวโสด ที่ทำงานแล้ว เงินจากการทำงานจะเอาไปทำอะไร
นอกเสียจากจะใช้ปรนเปรอความยากและกิเลศภายในจิตใจตนเอง
ซึ่งแปลกจริง หลายอย่างเลยที่เงินสามารถเติมเต็มมันได้ (พูดความจริงกันนะ อย่าโลกสวยเลย)
ดังนั้นไม่ต้องงง
ถ้าพบว่าสาวโสดวัย29บ่นอยากมีแฟนได้ทุกวี่ทุกวัน แต่สภาพพวกหล่อนก็ยังดูมีความสุขดี.....
"สาวโสดที่ทำงานแล้ว คือสาวที่จีบยากที่สุด"
ผู้ใหญ่เพศชายท่านหนึ่งกล่าวเมื่อเห็นเราเดินตรงเข้าห้องทำงาน
"ทำไมล่ะคะ?"  (ภายในใจชั้นคือWhat!? คุณจะมารู้อะไรภายในจิตใจของชั้นกัน)
"เพราะเป็นช่วงวัยที่ผู้หญิงเค้ามั่นใจในตัวเองไง สามารถทำงานหาเงินใช้ได้เอง ดูแลตัวเองได้
ทำไมผู้หญิงเค้าจะไม่มั่นใจในตัวเองล่ะ ถ้าเค้าได้แฟนไม่ดี เค้าอยู่คนเดียวดีกว่า ใช่ม๊ะ?"
"อีกอย่าง...ถ้าคิดจะเข้ามาแค่หยอก ผู้หญิงวัยนี้เค้าไม่เอาหรอก
เสียเวลาชีวิตเค้า อย่างน้อยเข้ามาจีบก็หมายถึงต้องมีแพลนในอนาคตไว้ส่วนนึงแล้ว"
ดิชั้นทำได้แค่ "ที่พูดมาก็ถูกต้องค่ะ"
อาจจะกล่าวได้ว่า ความรัก ของสาววัย29 (อย่างดิชั้น)
นอกจากเรื่องกุ๊กกิ๊กหัวใจ ก็ถ้าจะมี มีแล้วก็ต้องส่งเสริมในด้านอื่นๆของชีวิตให้ดีขึ้นด้วยเช่นกัน

เราไม่ซีเรียสเลยคุณจะชอบหรือมีงานอดิเรกอะไร (ขอแค่ไม่ใช่เรื่องผิดกฏหมายและศีลธรรม)
เพราะเราก็มีเรื่องที่ชอบของเราเองเช่นกัน ถ้ามันเผอิญเหมือนกันก็เยี่ยมเลย
แต่ถ้าไม่ เราควรยินดีและยอมรับถ้าต่างฝ่ายจะมีเวลาและพื้นที่ส่วนตัวในการทำงานอดิเรกที่ชอบนั่น
เราไม่ซีเรียสเลยว่างานที่คุณทำได้เงินมากหรือน้อยกว่าเรา (ก็ยังขอว่าต้องไม่ใช่งานผิดกฏหมายและศีลธรรม)  แค่คุณดูแลสุขภาพทางการเงินคุณได้ดีก็พอ ส่วนเงินที่เราจะใช้ดูแลกัน เรามาคุยกันนะ...

เรามีกันและกันเพื่อเราจะได้รู้ว่าความรักมันสวยงามขนาดไหน
เราควรส่งเสริมกันไปในทางที่ดี
เราควรต่างเป็นที่พักกายพักใจให้กันได้ในยามที่ต้องการ
เมื่อเรามีกัน มันไม่ควรมีความรู้สึกว่ามีภาระเกิดขึ้น
เธอและชั้น...เราต่างเหนื่อยกับการทำงาน
อย่าให้ความสัมพันธ์เราเป็นเรื่องที่เหนื่อยอีกเรื่องในชีวิตของกันและกันเลย
แด่ บุคคลในอนาคตที่จะเข้ามาสร้างความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับดิชั้นค่ะ...
ในวัยนี้บางคนอาจจะก้าวข้ามเรื่องหน้าตาหรือรูปลักษณ์ภายนอกได้แล้ว ขอแค่คุยกันรู้เรื่องก็เพียงพอแต่สำหรับดิชั้น ยอมรับว่ารูปลักษณ์ภายนอกก็ยังสำคัญพอสมควร  เอาเป็นว่าให้ค่า 50:50 เลยทีเดียว

"อย่าตัดสินหนังสือเพียงหน้าปก"
เห็นด้วยกับวาทะกรรมนี้อย่างยิ่ง แต่ก็มีความเห็นเพิ่มเติมนิดหน่อย...

ปฏิเสธไม่ได้ว่าถ้าหนังสือเล่มนึง ทำหน้าปกดึงดูด น่าสนใจ
ต่อให้ยังไม่ได้อ่านเรื่องย่อ มันก็ดึงดูดให้คนอยากหยิบจากชั้นออกมาเพื่อเปิดอ่านข้างใน
มันก็เหมือนกับคนๆนึง
ถ้าเราดูแลรูปลักษณ์ภายนอกให้สะอาดสะอ้าน สวมใส่สิ่งที่เหมาะสมกับตนเองและถูกกาลเทศะ
เราก็จะดูดี มีความมั่นใจในแบบของเรา
คนที่เค้าชื่นชอบในสไตล์ที่เป็นเรา ก็อยากจะเข้ามาทำความรู้จัก
จากนั้นเรื่องนิสัยใจคอ จะโอเค ไม่โอเค เข้ากันได้ เข้ากันไม่ได้ มันก็คืออีก 50 เปอเซนต์ที่เหลือ

ดังนั้น จะบอกว่าเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกคือมายา ไม่สำคัญ ก็คงไม่จริงซะทั้งหมด
"ถ้าแค่ปกหนังสือยังไม่น่าสนใจ ใครจะอยากหยิบออกมาจากชั้นแล้วเปิดอ่าน"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น