ฉันชอบกินข้าวมันไก่ เวลาเจอร้านโหงวเฮ้งดี ข้าวหอม น้ำซุปกลิ่นใช่ ไก่อวบแขวนเรียงราย หรือลักษณะร้านดูโปรเฟสชันแนล เป็นต้องเลี้ยวเข้าไปสั่ง “ข้าวมันไก่เนื้อหนังเลือด” เสมอ ไม่ว่าจะเพิ่งกินข้าวมาหยกๆ หรือเดี๋ยวอีกสิบห้านาทีจะมีนัดกินข้าวอีกที่ก็ตาม

แต่ปัญหาที่พบก็คือ ไม่ว่าจะเป็นร้านดังคนแน่น ร้านเก๋าระดับตำนาน หรือร้านที่ใครๆ ก็บอกว่าอร่อย ฉันก็ไม่อาจชื่นชมรสชาติได้เต็มหัวใจ ร้านนี้ข้าวหอมแต่ไก่แฉะไป เหย ร้านนี้น้ำจิ้มดี แต่ข้าวมันแข็งไปหน่อย ชอบไก่กับน้ำจิ้มร้านนั้นมากเลย เสียดายข้าวไม่หอมกระเทียมอ้ะ แก...ร้านนี้ดีทุกอย่าง แต่ฉันไม่ชอบร้านที่ไม่มีถ้วยน้ำจิ้มมาให้ กินข้าวมันไก่ที่ต้องราดน้ำจิ้มรวดเดียวมันเหมือนกินข้าวในโรงอาหารเกินไป ฯลฯ

มีความน่าตบกะโหลกเป็นอย่างยิ่ง

อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้ อันที่จริงฉันมีปมในใจ

คือเมื่อสมัยเด็กๆ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จรอพ่อหรือแม่ตื่นมาพาไปส่งโรงเรียน ฉันจะต้องออกไปกินข้าวมันไก่ที่ห่างจากบ้านประมาณสามสิบก้าวทุกวัน ที่นั่นเป็นร้านขายข้าวมันไก่ในยามเช้าให้กับเด็กๆ สนนราคาห้าบาทและสิบบาท ข้าวแข็งแห้ง น้ำจิ้มเหม็นเต้าเจี้ยว ไก่ตบเสียบางเฉียบและไร้ซึ่งรสชาติ ก็เข้าใจว่าขายเด็กถูกๆ จะเอาอะไรมาก แต่ป้าคะ เด็กก็ต้องการความอร่อยค่ะ แถมในละแวกนั้นก็ไม่มีร้านอื่นให้ฉันฝากท้อง ทางออกเดียวที่จะเอาตัวรอดจากความไม่อร่อยนั้นคือการใส่พริกป่นลงไปในน้ำจิ้มเยอะๆ และทนกินไปเพราะเป็นความอิ่มที่เร็วด่วนที่สุดสำหรับบ้านฉันที่ตื่นสายกันทั้งครอบครัว

มีอยู่ช่วงหนึ่งเมื่อสมัยมัธยม ลุงของฉันประสบอุบัติเหตุหนัก ต้องนอนโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ย่านถนนตกอยู่หลายเดือน ครอบครัวฉันก็แวะไปเยี่ยมบ่อยๆ จนสนิทสนมกับร้านแถวนั้น

ที่นั่น ฉันได้พบกับร้านข้าวมันไก่ในตึกแถวทึมๆ ที่ข้าวหอมฟุ้ง โปะด้วยเนื้อไก่นุ่มเหนียวกำลังดี ไม่มีตบให้แบน น้ำจิ้มติดเค็มนิดๆ แต่โรยกระเทียมสับและพริกซอยสดใหม่ทุกถ้วย บ้านฉันรักข้าวมันไก่ร้านนี้มากและยกให้เป็นอันดับหนึ่งในตอนนั้น แต่เมื่อลุงออกจากโรงพยาบาล พวกเราก็ไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลย มีเพียงรสชาติอร่อยเย้ายวนที่คอยทำให้คิดถึงอยู่เป็นระยะ เวลาใครถามว่าข้าวมันไก่ร้านไหนอร่อยที่สุด ฉันก็จะนึกถึงร้านที่ว่านี้แล้วน้ำลายสอเสมอ

สองสามปีมานี้ ความเรื่องมากในการกินข้าวมันไก่ทำให้ฉันนึกถึงร้านนี้บ่อยกว่าเมื่อก่อน แต่ทุกครั้งที่ผ่านไปแถวนั้นก็จะเย็นเกินไปจนร้านปิดหมด หน้าตาถนนและตึกก็ไม่คุ้นเคยเหมือนเก่า เลยคิดเองเออเองว่าคงจะเลิกกิจการไปแล้ว จนอยู่มาวันนึงนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากไปดูให้เห็นกับตา ฉันจึงโบกรถเมล์สาย 1 แล้วนั่งไปจนสุดสายที่ถนนตก แล้วก็ได้พบกับ ‘มาเรียม’ ร้านข้าวมันไก่มุสลิมตั้งอยู่ในตึกแถวสีทึมเทา

เอ... จะใช่ไหมนะ จำไม่ได้ว่าที่เคยกินนี่มุสลิมไหม แต่พอเห็นน้ำจิ้มกับกลิ่นที่ติดจมูกมาจนถึงทุกวันนี้ก็ระลึกชาติได้ว่าใช่เลย ปลื้มปริ่มจนลืมถ่ายภาพและทำพิธีกรรมใดๆ ทั้งสิ้น ตักเข้าปาก ไก่นุ่ม ข้าวหอม น้ำซุปดี นี่แหละร้านที่พลัดพรากจากกันไป

แต่... มันก็ไม่ได้อร่อยขนาดนั้น

ถ้าจะเข้าข้างความทรงจำของตัวเอง ก็จะบอกว่าไม่อร่อยเท่าเมื่อก่อน สงสัยจะเป็นรุ่นลูก ทำไมร้านเก่าแก่ถึงไม่รักษาคุณภาพให้ดีนะ บลาบลาบลา แต่ฉันเกิดเอะใจขึ้นมาว่า หรือความทรงจำจะสร้างความอร่อยเกินจริง และทำให้ฉันจำว่ามันเลิศเลอเกินใคร นี่มันร้านลับแลที่มีแต่ฉันเท่านั้นที่ค้นพบความงาม อร่อยกว่าร้านดังคิวยาวอีกนะจะบอกให้ แล้วความอร่อยลวงลิ้นก็ทำให้ฉันกินข้าวมันไก่ไม่อร่อยมาเกือบสิบปี

เมื่อรู้ความจริงข้อนี้ รู้สึกคล้ายอังศุมาลินได้รับการปลดปล่อยจากสัญญาของวนัส และสามารถรักโกโบริได้หมดหัวใจ

ข้าวมันไก่ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน ฉันจะกลับไปชิมเธอใหม่ด้วยหัวใจที่เป็นธรรมแล้วล่ะ

ร้านที่ 1

ร้านข้าวมันไก่สไตล์มุสลิมที่เป็นความหลังฝังใจวัยเด็กของจิราภรณ์ ยังจดจำข้าวกรุ่นกระเทียม ไม่แห้งไม่มัน ไก่เนื้อแน่นโปะเต็มข้าว น้ำจิ้มรสเด็ดพร้อมขิงและพริกโรยสดใหม่ได้จนทุกวันนี้ กลายเป็นโรลโมเดลความอร่อยทางข้าวมันไก่ของข้าพเจ้า ที่ถึงจะเติบโตมาพบข้าวมันไก่มากมายก็ยังระลึกถึงมาเรียมเสมอ แม้กลับไปพิสูจน์แล้วพบว่าไม่อร่อยเท่าความทรงจำ แต่เมื่อว่ากันอย่างเป็นธรรม มาเรียมก็ยังติดชาร์ตอย่างเป็นเอกฉันท์อยู่ดี

นายธง เป็นร้านข้าวมันไก่สะอาดสะอ้านรสชาติไม่หวือหวาแต่ตอบโจทย์ความต้องการของดิฉันดังนี้

1. ข้าวมันหอมนุ่ม แต่เม็ดยังเรียงสวยไม่แฉะจนต้องยอมแพ้เมื่อกินถึงครึ่งจาน

2. ไก่นุ่มแต่ไม่ฉ่ำ เลือดสะอาด ตับดี

3. น้ำจิ้มรสจัดตัดเลี่ยน

4. แถมยังมีซุปมะนาวดองเพิ่มมา

นายธงจึงเข้ารอบในสาขาข้าวมันไก่ที่ฉันวางใจ

ร้านข้าวมันไก่บนถนนเจริญกรุงช่วงวัดสุทธิฯ มีอัตราการแข่งขันสูงมาก ภายในหนึ่งร้อยเมตรมีร้านเรียงรายติดๆ กันอยู่ถึงห้าร้าน ซึ่งในบรรดาร้านทั้งหมดนั้น ฉันรักซุ่ยเฮงที่สุด ด้วยไก่เนื้อนุ่มกำลังดี สับฉัวะๆ ให้เคี้ยวเต็มปากเต็มคำ ข้าวหอมกระเทียมไม่นุ่มไม่แข็ง พร้อมน้ำจิ้มสีเหลืองรสเปรี้ยวเค็มไม่ซ้ำใคร เป็นรสชาติเด็ดขาดแบบถ้าไม่รักก็เกลียดกันไปเลย ใจถึงดี

พิกัด: ร้านอยู่ติดกับวัดสุทธิวราราม ใกล้เซเว่นฯ

เปิดข้ามคืนตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงบ่ายโมง

แต่ถ้าวันเสาร์-อาทิตย์ เปิดห้าโมงเย็นถึงสิบโมง

แหงล่ะ ว่าข้าวมันไก่สิงคโปร์ที่สิงคโปร์ย่อมต้องอร่อยกว่าอยู่แล้ว แต่เมื่อไหร่ที่คิดถึงข้าวสีเหลืองๆ เม็ดสวยมันวาว กินคู่กับไก่ต้มเนื้อชุ่มแกล้มถั่วงอกลวกและน้ำจิ้มหลายแบบให้ผสมเอง การไปบุญตงเกียรติถือเป็นทางลัดที่ง่ายที่สุด ที่จริงนอกจากข้าวมันไก่ไปจนถึงหมูกรอบของร้านนี้ ฉันยังชอบป้ายตรรกะแปลกๆ ในร้าน อาทิ ‘เมียหลวงที่บ้านเหมือนมาม่า เมียน้อยเหมือนอาหารเหลา แล้วจะเลือกกินอะไรดี’ เป็นต้น

พิกัด: ร้านอยู่ซอยทองหล่อ ตรงข้ามเจ อเวนิว

เปิดทุกวัน สิบโมงเช้าถึงสี่ทุ่ม

ร้านเก๋าบรรยากาศคึกคัก ดึงดูดฉันให้เดินเข้าไปในครั้งแรก ตื่นตาตื่นใจกับป้ายการันตีและเก้าอี้รถไฟ ที่ระยะห่างจากโต๊ะนั้นแคบจนแน่นพุง แต่ครั้งต่อๆ มาฉันกลับไปเยือนเพราะไก่หอม ข้าวหอม น้ำจิ้มหอมล้วนๆ ชอบเนื้อชุ่มๆ เหมือนจะมันแต่ไม่เลี่ยนเกิน กับน้ำจิ้มรสกำลังดี พออิ่มได้ที่ก็ปิดท้ายด้วยชาจีนใส่น้ำแข็งเย็นเจี๊ยบครบสูตรมงคลวัฒนา

พิกัด: ร้านดังย่านสะพานควายในเวิ้งมงคลรามา ถนนพหลโยธิน

เปิดทุกวัน แปดโมงเช้าถึงหนึ่งทุ่ม