ชื่อเรื่อง: ข้าจับปีศาจสาวได้ตัวหนึ่ง

ผู้แต่ง: 女王不在家

ผู้แปล: 彭爱心、陈宝右

ออกแบบรูปเล่ม: นาถยา แดงเหลือบ

สำนักพิมพ์: ห้องสมุดดอตคอม

คำโปรยหลังปก

       ในถุงหนังนั่นมีอะไร? เขาคิดจะเปิด แต่จู่ๆ ปากถุงก็คลี่ออกเองเสียอย่างนั้น จากนั้นศีรษะของใครบางคนก็โผล่ขึ้นมาถึงตอนนี้ เซียวเถี่ยเฟิงถึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วบนโลกนี้มีปีศาจอยู่จริง ที่แท้ปีศาจก็ไม่จำเป็นต้องงามหยาดเยิ้มเหมือนชุนเถาเอ๋อผู้งามล้ำในหมู่บ้าน ไม่จำเป็นต้องมากรักเหมือนแม่ม่ายซิ่วเฟิน 

       นางเพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้น แล้วมองมาด้วยสายตาเรียบเฉยก็สามารถทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงได้แล้วเขารู้ว่าตัวเองกำลังจะสูญเสียการควบคุม ตรงหน้าคือหุบเหวลึก หากยังคงก้าวเดินต่อคงไม่เหลือแม้แต่ซาก ดังนั้นเขาจะต้องควบคุมตัวเองให้ได้ ทว่าจู่ๆ นางก็เลียริมฝีปาก...

ความรู้สึกหลังอ่าน

       ด้วยความที่เรื่องนี้มาจากฝีมือปลายปากกาของนักเขียนคนเดียวกันกับเรื่อง 'ฮูหยินบุก' (แต่ไม่ได้เป็นเรื่องเดียวกันหรือภาคแยกแต่อย่างใดนะคะ) ตัวเรื่องจึงค่อนข้างมีความตลกคอมเมดี้เรียกเสียงฮาได้เกือบตลอดเรื่อง แถมนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีความซับซ้อนมากเป็นพิเศษหรือมีเรื่องราวของการชิงรักหักสวาทในวังหลวงให้ปวดหัวเล่นแต่อย่างใดเลยค่ะ ส่วนใหญ่เน้นไปในเรื่องของชาวบ้านเสียมากกว่า จะมีถูกดึงเข้าไปเกี่ยวข้องทางการเมืองอำนาจวังหลวงแค่ในส่วนของเล่ม3บ้าง แต่ก็มีแค่นิดเดียวค่ะ อ่านสบายสมองแน่นอน

       เซตติ้งของเรื่องนี้หลักๆก็คือเป็นนิยายแนวทะลุมิติค่ะ เมื่อนางเอก 'กู้จิ้ง' คุณหมอสาวอายุยี่สิบสี่ปีได้รับมรดกตกทอดจากคุณยายผู้ล่วงลับของเธอเป็นกระเป๋าหนังสีดำเก่าๆใบหนึ่ง แล้วเจ้ากระเป๋านี้เองล่ะค่ะที่พาเธอทะลุมิติผ่านห้วงเวลานับพันปีมาอยู่กลางป่ากลางเขาจนได้พบกับพระเอก 'เซียวเถี่ยเฟิง' นายพรานหนุ่มผู้หล่อล่ำกล้ามบึก ในทีแรกนางเอกก็คิดว่าตัวเองถูกลักพาตัวมาขายที่นี่ด้วยซ้ำเลยยื่นข้อเสนอว่าจะยอมจ่ายเงินให้เป็นเท่าตัวเพื่อแลกกับการที่พระเอกยอมปล่อยตัวเธอไป แต่อีตานี่ก็ดูเหมือนจะฟังกู้จิ้งไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ เถี่ยเฟิงเองเมื่อเห็นนางเอกที่แต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อยยิ่งกว่านางคณิกาที่ร่านร้อนที่สุดในเมืองออกมาจากกระเป๋าหนังสีดำก็คิดว่ากู้จิ้งเป็นปีศาจงูที่ออกมาล่อลวงผู้ชายในหมู่บ้านเพื่อดูดไอหยางก็เลยจับกลับไป จนทำให้เกิดเรื่องราวป่วงๆตามมามากมาย โดยความน่าสนใจของเรื่องผู้เขียนจะเล่าเป็นประเด็นๆดังต่อไปนี้นะคะ

 กำแพงภาษา

       ถึงแม้ว่าพระเอกกับนางเอกจะเป็นคนจีนเหมือนกันแต่ว่าก็เกิดห่างกันคนละยุคเป็นพันปีทำให้ภาษาที่ใช้ไม่เหมือนกันเลย แถมประเทศจีนในสมัยก่อนก็มีภาษาถิ่นภาษาชนเผ่าเยอะมากทำให้ตอนนางเอกทะลุมิติมาคือฟังไม่ออกเลยว่าพระเอกพูดอะไร (นึกภาพเหมือนตอนเราฟังภาษาต่างประเทศเลยค่ะ) ต่างคนต่างก็ไม่เข้าใจมโนกันไปเอง จินตนาการล้ำเลิศมาก555 ผู้แต่งเลยต้องเขียนเล่ามุมมองของพระนางกันอีกที ทีนี้ก็มีชาวบ้านบนภูเขามาผสมโรงอีก พอทุกคนเห็นว่านางเอกพูดภาษาแปลกๆที่ฟังไม่เข้าใจก็คิดกันไปเองว่านางเอกเป็นปีศาจที่กำลังร่ายอาคมต่างๆนานาสาปแช่งหมู่บ้านอยู่ก็พากันขับไล่ไสส่ง  

       นางเอกพอหลงเข้ามาอยู่ในยุคอดีตก็คือเป็นท้อมาก เทคโนโลยีก็ไม่มี พูดภาษาเขาก็ไม่ได้อีก ด้วยความเป็นหมอพอเห็นคนเป็นอันตรายก็เลยตั้งท่าจะไปช่วยก็โดนเขาไล่ตะเพิดกลับมาแถมถูกทุบตีจนเจ็บตัวไปอีก แต่พระเอกก็คอยสอนให้นางเอกพูดคำต่างๆเริ่มจากคำง่ายๆอย่าง น้ำ ไฟ ตา ขา แขน คือเห็นอะไรก็สอนให้พูดจนนางพระเริ่มสื่อสารโต้ตอบกันเข้าใจเมื่อตอนปลายๆเล่ม1

 หวนคืนสู่ความเป็นมนุษย์ถ้ำ ความรักของพระนางที่ก่อตัวขึ้นช้าๆ

       ตั้งแต่ที่พระเอกเจอนางเอกเพียงครั้งแรกก็รู้สึกว่านางเอกพิเศษยิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่เคยเจอ เรียกได้ว่าเห็นครั้งแรกก็หลงเลย555 เข้าใจว่านางเอกเป็นปีศาจน้อยที่ชอบออกมาล่อลวงคนบนภูเขาแต่ดันหลงเข้ามาในโลกมนุษย์หาทางกลับโลกปีศาจไม่ได้เลยพากลับมาเลี้ยงดูที่บ้าน แถมบอกเพื่อนๆว่านางเอกคือภรรยาตัวเอง พอกลับมาถึงอาสะใภ้ก็ไม่ชอบนางเอกอีกเลยไปยุแยงชาวบ้านว่ากู้จิ้งคือปีศาจร้ายให้ช่วยกันขับไล่นางเอกออกไปจากหมู่บ้านแถมพากันบูลลี่หน้าตาของนางเอกอีกว่าไม่สวย หน้าตาบ้านๆธรรมดาไก่กา(ซึ่งจริงๆกู้จิ้งสวยนะผิวขาว หน้าตาหมดจด ตัวสูงโปร่งกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ถ้าอยู่ยุคปัจจุบันคือเป็นนางแบบได้สบายๆเลยนะแต่อาจจะแค่ไม่ตรงตามBeauty standardของคนยุคนั้นเฉยๆ) ซึ่งพระเอกพอได้ยินอย่างนั้นก็โมโหออกมาปกป้องโดยการตอกหน้าคนพวกนั้นว่ามีตาหามีแววไม่ เมียข้าออกจะสวยถึงเพียงนั้น ใครกล้าว่านางไม่สวยคนๆนั้นมันก็คือศัตรูของข้า!! แล้วพระเอกก็ยอมหันหลังให้หมู่บ้าน พานางเอกไปอาศัยอยู่ด้วยกันในถ้ำ

       ด้วยความที่พระเอกอยู่คนเดียวจนชินเลยไม่สนใจเท่าไหร่ว่าตัวเองจะยากดีมีจนอย่างไร แต่เมื่อมีนางเอกมาด้วยพระเอกเลยวางแผนหาเงินให้ได้เยอะๆเพื่อให้เมียของตน(?)อยู่อย่างสุขสบายที่สุด เห็นอย่างนี้พระเอกก็ไม่ใช่นายหลังเขาซื่อบื่อธรรมดาๆนะ เถี่ยเฟิงรู้หนังสือ ฉลาดเป็นกรด วรยุทธ์ก็ล้ำเลิศบางทีก็มีออร่าความน่ายำเกรงโผล่มาด้วยเพราะเขาคือ......(จุ๊ๆไม่บอกจ้ะ รอไปอ่านในเล่มเอา) ส่วนนางเอกที่มองเผินๆก็ติดจะดูเป็นคนที่มีความเยือกเย็นตามแบบฉบับแพทย์ทั่วไปไม่ใช่คนที่งอแงงี่เง่าอะไรมากนะ แต่พอย้อนเวลามาอยู่ในที่ๆไม่คุ้นเค้ยแถมยังมีข้อจำกัดด้านอื่นๆอีกก็ร้องไห้ท้อแท้ซบอกพระเอกไปที ซึ่งตลอดเวลาพระเอกก็คอยดูแลอยู่เคียงข้างปกป้องตลอดเป็นทั้งครูสอนภาษา เพื่อน พ่อบ้าน บอดี้การ์ด เรียกได้ว่าเป็นให้ทุกอย่างแล้ว จนทำให้แต่เดิมที่นางเอกเคยดูแคลนว่าพระเอกเป็นแต่ผู้ชายบ้านนอกหลังเขาก็เปลี่ยนความคิดใหม่เกิดเป็นความผูกพันธ์ที่ยากจะตัดให้ขาดไปซะอย่างนั้น

 จากปีศาจจนเป็นหมอเทวดา'กู้ต้าเซียน'

       นางเอกเป็นหมอจากยุคปัจจุบันวิธีการรักษาคนก็อาจจะดูแปลกประหลาดมากๆในสายตาของคนโบราณทั้งวิธีใช้เข็มเย็บแผลสด ผ่าคลอดเด็กออกมาจากท้องผู้หญิงที่ตายแล้ว หรือในอีกหลายเหตุการณ์ของเรื่อง จนทำให้ในทีแรกชาวบ้านก็ยังไม่เชื่อใจนักแต่พอรักษาไปเรื่อยๆก็เห็นคนเหล่านั้นอาการดีขึ้น แทบจะหายดีเป็นปลิดทิ้งจึงเข้าใจไปเองว่านางเองคือเทพเซียนหมอเทวดาที่ลงมาช่วยผู้ตกทุกข์ได้ยากในโลกมนุษย์เลยเปลี่ยนสถานะจากปีศาจเป็นต้าเซียนไปเลยซะงั้น ไม่พูดเปล่านะยังเอาของไหว้เครื่องเซ่นไปบูชาถึงหน้าบ้านของพระเอกนางเอกด้วย5555  กู้จิ้งนางก็เออออห่อหมกตามน้ำไปเพราะเห็นอย่างไรชาวบ้านก็ยอมรับการรักษาจากตนแล้ว โดยนางเอกก็ใช้ข้าวของ ยาต่างๆและเครื่องมือแพทย์ในกระเป๋าหนังที่ตัวเองทะลุมิติมาเอามารักษาชาวบ้านนั้นแหละ แถมดูเหมือนว่าของที่ใช้ไปจะไม่มีวันหมดเสียด้วย เมื่อใช้หมดไปก็จะงอกใหม่กลับมาเองทุกครั้ง บางวันก็นั่งศึกษาวิจัยแล้วลงมือสกัดตัวยาใหม่ขึ้นมาด้วย เรียกได้ว่าทะลุมิติมาเพื่อเป็นหมอเทวดาของยุคโบราณโดยแท้55555

talk: ใครชอบนิยายจีนฮาๆ พระเอกเก่งคลั่งรักเมีย นางเอกลุคคูลๆ ก็สามารถติดตามได้ทั้งในแบบตัวเล่มและฉบับอีบุ๊คนะคะ หรือใครอยากจะซื้อเป็นเซตสามเล่มอ่านรวดเดียวจบไปเลยก็ได้นะ นิยายจีนสนุกๆแบบนี้ไม่อ่านไม่ได้แล้วน้าา><