***

12 - 16 กรกฎาคม 2564 / สัปดาห์ที่ 7

'คล้าย ๆ กับสัปดาห์ที่แล้ว'

       เพราะดันใช้ชื่อบล็อกว่า A slice of the intern life และตั้งใจว่าจะบันทึกเกี่ยวกับการฝึกงานเป็นประจำทุกสัปดาห์ พอเป็นสัปดาห์นี้ที่ทำงานทุกอย่างเหมือนกับสัปดาห์ก่อน เลยไม่มีเรื่องอะไรใหม่ ๆ ให้บันทึกไว้เลยค่ะ 

       เหมือนเดิมเกือบทุกอย่าง ตรวจต้นฉบับนิยาย ตรวจต้นฉบับหนังสือเรียน จัดคิวต้นฉบับ ถึงไม่มีอะไรใหม่ ๆ ได้ลองทำในอาทิตย์นี้ฉันก็ยังมีความสุขดีกับงานที่ได้ทำนะคะ ที่บอกว่าเหมือนเดิมเกือบทุกอย่างก็เพราะว่า มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ได้ทำเหมือนกับอาทิตย์ก่อน นั่นก็คือการลงคอนเทนต์ในเพจ Facebook

       สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ฉันลืมโพสต์คอนเทนต์ที่เขียนไว้ลงเพจ Facebook ค่ะ ลืมแบบที่ว่าลืมจริง ๆ ลืมไปเลย นึกออกอีกทีก็ตอนมานั่งทบทวนว่าสัปดาห์นี้ได้ทำอะไรลงไปบ้าง พอได้นั่งคุยกับพี่เรศถึงเข้าใจว่าทำไมถึงปล่อยให้เป็นแบบนั้น เพราะฉันไม่ชอบงานแบบนี้เลยค่ะ 

       แย่มากเลย พอมานั่งทบทวนกับตัวเอง ก็เข้าใจว่าตัวเองเป็นคนประเภทที่ถ้าไม่ชอบอะไรก็จะไม่ค่อยนึกถึงสิ่งนั้น จนบางทีก็ลืมไปเลย และด้วยความเป็นคนขี้ลืมระดับที่สามารถปลดล็อก 'สกินอะมิกดะลาที่หายไป' ได้ ก็เลยไม่สามารถทำหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมายได้อย่างสมบูรณ์แบบ ฉันชอบเขียนนะคะ แต่ไม่ค่อยชอบโพสต์เท่าไร ยิ่งระบบเพจ Facebook ที่ยุ่งยาก ไม่ค่อยเข้าใจ กลัวกดผิดกดถูกก็เลยไม่ค่อยมีใจอยากจะทำ พอเป็นอย่างนั้นก็เลยลืมว่าต้องทำไปเลยค่ะ

       คุยกับพี่เรศเเล้ว พี่เรศก็เข้าใจค่ะ ว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เวลาเราไม่ชอบทำอะไรเราก็จะไม่อยากทำ ถึงเพจเราจะไม่ได้จำเป็นต้องมียอดไลค์ หรือยอดแชร์ ขอเเค่ให้ลูกค้า คนติดตามเพจเห็นว่ามีการเคลื่อนไหวตลอดก็พอ ฉันก็รู้สึกไม่ดีที่ทำไม่ได้ตามที่บอกเอาไว้ สุดท้ายเลยยกหน้าที่นี้ให้พี่ส้ม ที่เป็นแอดมินเพจอีกคนช่วยทำต่อแทนฉันค่ะ ส่วนฉันก็กลับไปอยู่กับต้นฉบับที่รักเหมือนเดิม ขอโทษนะคะ

       แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเรื่องดีนิด ๆ อยู่บ้าง เพราะมันทำให้นึกไปถึงครั้งหนึ่งตอนที่ประชุม zoom วิชาการละครสำหรับเด็ก ครูหญิง ที่เป็นครูสอนวิชานี้คุยกับฉันและเพื่อน ๆ ในวิชา เรื่องการไปฝึกงาน ครูบอกว่าฝึกให้รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร จะได้วางเป้าหมายถูก ตอนเรียนจบไปจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำในสิ่งที่มารู้ตัวทีหลังว่าไม่ชอบ ผู้ใหญ่ที่รักหลายคนก็คอยถามว่า ชอบงานที่ไปฝึกงานหรือเปล่า ฉันตอบทุกคนเหมือนกันหมดว่าสนุกมาก ชอบงานที่ทำมาก ๆและอยากจะทำต่อไปตอนเรียนจบ ครั้งนี้เลยได้รู้แน่ชัดขึ้นว่า ชอบอะไรจริง ๆในสิ่งที่ชอบ ฉันชอบงานที่ได้อยู่กับการตรวจแก้ต้นฉบับมากกว่าทำงานกับสื่อออนไลน์และไม่ชอบอะไรได้รู้ข้อด้อยของตัวเองอีกข้อหนึ่งก็ช่วยให้วางแผนอนาคตตัวเองได้ง่ายขึ้น

       เเละเรื่องนี้ทำให้ฉันเกิดคำถามขึ้นมาว่า ถ้าเรารู้ตัวแล้วว่าเราไม่ชอบสิ่ง ๆ หนึ่งนั้น เราจะออกห่างจากมัน หรือว่าจะพยายามเรียนรู้ที่จะทำให้มันดีขึ้นและเริ่มชอบมันในที่สุดดี ไม่รู้ว่าควรจะเลือกทางไหน พวกคุณที่เผลอเข้ามาอ่านจนถึงตอนนี้เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมคะ...