ตั้งแต่ที่เราได้รู้จักกันจนถึงวันนี้ วันที่เราเริ่มห่างจนแทบจะกลายเป็นคนแปลกหน้า เพลง 102 ของ Matty นักร้องนำวง The 1975 ก็กลายเป็นเพลงโปรดของฉัน ทุกประโยคในเพลงทำให้ฉันนึกถึงคุณ และรู้อะไรไหม...ฉันไม่ต้องการอะไรเลย แค่อยากเขียนทุกอย่างออกมา ถ่ายทอดมันเป็นตัวหนังสือเก็บไว้เป็นความทรงจำก่อนที่เราทั้งคู่จะกลายเป็นคนแปลกหน้าอย่างสมบูรณ์แบบ
คุณไม่รู้หรอกว่าฉันหลงไหลคุณกับควันสีเทาจากบุหรี่ที่คุณสูบในวันนั้นมากแค่ไหน ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นเพียงแค่ครั้งเดียวที่ฉันเห็นคุณสูบ ก่อนที่คุณจะบอกฉันว่าเลิกบุหรี่เพื่อใครบางคน
และคุณไม่มีวันรู้ว่าการที่เราเจอกันแต่ละครั้งมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เกิดจากความตั้งใจไปรอของฉัน ซึ่งถึงแม้บางครั้งมันจะใช้เวลามากกว่า 2 ชั่วโมงเพื่อพบคุณแค่ 5 นาที แต่ถ้านั่นทำให้ฉันได้เห็นหน้าคุณ มันก็เพียงพอแล้ว
มีท่อนหนึ่งที่ฉันชอบมากในเพลงนี้
And so when, when we all grow old. I hope this song will remind you that I’m not half as bad as what you’ve been told.
ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการที่สักวันหนึ่งเมื่อเราต้องแยกจากกันและกลายเป็นคนแปลกหน้า วันที่คุณจะไม่ได้เจอฉันและได้ยินเรื่องราวของฉันจากคนอื่น ไม่ว่านั่นจะเป็นเรื่องอะไร ฉันขอให้คุณนึกถึงฉันที่อยู่ในความทรงจำของคุณและรับรู้ว่าฉันยังเป็นคนเดิมในวันนั้นเสมอ
And that’s why we're here, we’re at the common again. I’ve been pouring my heart out towards your optimistic grin.
ฉันยังคิดถึงเหตุการณ์ในช่วงนั้นเสมอ ช่วงเวลาที่เราสนิทกัน ออกมาเจอกัน คุยกัน เล่นกันและฉันตกหลุมรักรอยยิ้มสดใสของคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ก็นั่นแหละ มีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดสิ้นสุดใช่ไหมล่ะ
...
I put on this shirt I found your smell and I just sat there for ages contemplating what to do with myself.
สุดท้ายสิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือใส่เสื้อตัวนี้ที่มีกลิ่นของคุณ นั่งคิดว่าฉันจะทำยังไงดีนะ
ไม่สิ...
ฉันทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากคิดถึงคุณ
โชคดีนะ หวังว่าสักวันคุณจะนึกถึงคนแปลกหน้าคนนี้บ้าง
รักและคิดถึงเสมอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in