"ลงดีมั้ย"

ไม่มีเวลาลังเลนัก เรากดเข้าฟอร์ม กรอกรายละเอียด แล้วกดส่ง

แล้วค่อยบอกเพื่อน ๆ ที่จะมาสมัครทำงานนี้ทีหลัง

เริ่มมาคิดเรื่องการทำกิจกรรมอีกทีคือ ใกล้วันปิดรับสมัครอินเนอร์ อบจ. 64

ว่าเราจะกระโจนเข้าวงการการทำหนังสือแล้วเขียนเป็นชีวิตจริงดิ

แค่เขียนความเรียงสักเรื่องยังต้องเค้นอารมณ์เลย

//

ตั้งแต่เด็ก มีคนหลายคนในชีวิตมองเห็นความสามารถที่ซ่อนอยู่อย่างนึง

"การเขียน"

คนแรกที่เห็น คือ พระอาจารย์สมัยเรียนประถม

ปกติโรงเรียนต่าง ๆ จะนิมนต์พระอาจารย์มาสอนวิชาพระพุทธศาสนา

แต่ปีนั้น แปลกที่โรงเรียนฉันนิมนต์พระอาจารย์มาสอนวิชา "การเขียน"

ฉันเขียนในสิ่งที่คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา 

แต่พระอาจารย์หยิบมาอ่านในชั้นเรียนแล้วบอกว่า สำนวนดี

ทั้งกรุณามอบหนังสือที่พระอาจารย์เรียบเรียงมาให้อ่าน

เป็นเกร็ดพุทธประวัติแหละ ตอนนี้หนังสือเล่มนี้ก็นอนอยู่ในตู้หนังสือที่บ้าน

แต่นี่คือก้าวแรกที่เริ่มรู้ตัวเองว่าเรามีสิ่งนี้ในตัว

คำรบสองที่มีคนเห็น คือ ตอนเรียนม.3 วิชา IS 2 

ตอนเขียนบทความวิชาการ

ฉันเขียนบทความนั้นด้วยสำนวนธรรมดา ๆ อีกแล้ว

แต่อะไรดลใจครูให้มาบอกฉันว่าให้รีบเขียน รีบทำ final draft 

จะเอาบทความไปใช้ตอนประเมินโรงเรียน

ฉันงง จำได้ว่า วันก่อนประเมิน ฉันรีบจบดราฟต์ ใส่อ้างอิง เสร็จตอนตีหนึ่ง

พอถึงโรงเรียนก็เข้าไปส่งบทความร้อน ๆ เพิ่งออกจากแท่นพิมพ์ที่โต๊ะครู

ค่อยลงมากินข้าว ลอกการบ้านเพื่อน และใช้ชีวิตเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลังจากนั้นหลายเดือน ครูทักเมสเซนเจอร์มาขอไฟล์ต้นฉบับบทความไป

เห็นอีกที บทความนี้ไปอยู่ในวารสารโรงเรียนซะแล้ว

หลังจากนั้น ฉันถูกจูงเข้าสู่สนามการแข่งเรียงความแทบจะทันที

และเริ่มดึง "การเขียน" ออกมาเป็นความสามารถที่มี

แต่การเขียนเรียงความมันต่างจากบันเทิงคดีโขอยู่

ช่วงนั้นเว็บ tumblr กำลังดัง ก็เลยลองเขียนไดอะรี่ลงในนั้น ไม่นานก็ย้ายแพลตฟอร์มลง storylog

แต่พอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เหลือเพียงแต่งานเรียงความเท่านั้น

เพิ่งจะมีเวลากลับมาเขียนอะไรสั้น ๆ ไม่นานนี้

นี่ฉันจะต้องมาท้าทายตัวเองอีกแล้วหรือ

//

ร่ายยาวมาอย่างนี้ 

จะบอกว่า ที่ฉันสมัครเข้าทำงาน ลังเลตอนแรกเนี่ย

คือลังเลว่าจะเข้าทำงานกับสโมสรนิสิตมหาลัยดีมัั้ย

แล้วลงเป็นฝ่ายเนื้อหาของฝ่าย "สาราณียกร" 

แปลออกมาได้ว่า "ผู้ทำหนังสือ"

การเขียนบทความลงหนังสือสักเล่มมันยากนะเว้ย

แต่ตอนสัมภาษณ์คือ จอยมากกกกกกกกก พูดสิ่งที่อยู่ในหัวประมาณนึง

ทำให้บทสนทนามันไหลลื่นไปได้

จนที่สุดก็ได้รับการยืนยันว่า

"ติดฝ่ายสาราณียกร อยู่ฝ่ายเนื้อหานะคะ"

Wish me luck