ถ้าถามเราหรือคนทั่วไปว่าพูดถึงสวีเดนจะนึกถึงอะไรก็จะได้คำตอบว่า อิเกีย สไกป์ วอลโว่ แอบบา มีทบอล ฟิก้า ซินนามอนบัน หรือถ้าจะชิคหน่อยก็ลากอม—วิถีสวีดิชที่หมายความถึงการทำสิ่งต่างๆ ตามเหตุตามผลเท่าที่จำเป็นนั่นไง—แต่ในฐานะนักเรียนประวัติศาสตร์ในดินแดนสแกนดิเนเวียแห่งนี้ นี่ไม่ใช่คำตอบของสิ่งที่เราอยากค้นหา

ชีวิตระยะสั้นในสวีเดนของเราเริ่มต้นและจะดำเนินไปในอุปซอลาที่อยู่เหนือสตอกโฮล์มไป 40 นาทีโดยรถไฟ ที่ตั้งของโบสถ์ที่สูงที่สุดในสแกนดิเนเวีย และมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในสวีเดน อันเป็นที่ที่เราจะฝากชีวิตไว้ในหกเดือนข้างหน้า เรามาที่นี่ในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนปริญญาโทและ Research Intern ในโปรเจค Gender and Work ของภาคประวัติศาสตร์ที่ศึกษาประวัติศาสตร์สังคมและวิถีการทำงานหาเลี้ยงชีพของคนสวีดิชและยุโรปทั้งสองเพศในยุค Early modern หรือศตวรรษที่ 16-19 ซึ่งการฝึกงานจะเริ่มต้นในวันที่ 1 กันยายน

จากสนามบิน Stockholm Arlanda ที่มีเคาน์เตอร์ต้อนรับจากนักเรียนสวีดิชที่มาเป็นอาสาสมัครพาไปยัง shuttle bus ของมหาลัยที่จะนำเราไปยังแคมปัสหนึ่งในหลายแคมปัส โดยที่นั่นจะมี one-stop service รองรับนักเรียนต่างชาติที่เข้ามาใหม่ ประกอบไปด้วยโต๊ะรับ welcome pack พร้อมซิมอินเตอร์เน็ตและบัตรนักเรียนชั่วคราว ห้องลงทะเบียนนักศึกษาและรับรหัส wifi ส่วนตัว ห้องรับกุญแจหอที่มีหมอนกับผ้าห่มอิเกียขายในราคาถูก และโต๊ะต่อคิว shuttle van ที่จะพาเราไปส่งยังหอของแต่ละคน เป็นการต้อนรับที่อบอุ่นเชียวล่ะ




เราพักอยู่ที่หอ Eklunshofsvägen ลงมาทางใต้จากกลางเมืองประมาณสามกิโลฯ ภาพแรกที่เห็นคือตึกสีแดงสไตล์เคบินสามตึก แต่ละตึกมีสามชั้น ตั้งอยู่หน้าป่าโปร่งที่เป็นสีเขียวสดอย่างปลายฤดูใบไม้ผลิ จากการเดินสำรวจโดยรอบก็พบว่า นี่เราอยู่กลางป่าชัดๆ! ดีใจชะมัดที่จะได้มีที่ให้วิ่งออกกำลังกายแล้วหลังจากอดวิ่งมาครึ่งปีตอนอยู่กลางเมืองในอิตาลีเทอมที่แล้ว

แล้ววันแรกของชีวิตในอุปซอลาก็เริ่มต้นขึ้นด้วยการทัวร์อิเกีย เนื่องจากในห้องพักนอกจากเฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นแล้วนั้นไม่มีของใช้รวมถึงหมอน ผ้าห่ม ผ้าปูที่นอนให้ ถามว่าอิเกียที่นี่เป็นยังไง คำตอบคือไม่ต่างจากไทยแม้แต่นิด ขนาดตุ๊กตายังเหมือนกันเด๊ะเลย

เราประทับใจอัธยาศัยของคนสวีดิชตั้งแต่ขึ้นรถบัส เรามีความงงเพราะรถบัสที่นี่ไม่รับเงินสด รับแต่เดบิต/เครดิตการ์ด และ transportation card ของเมือง เป็น cashless society โดยแท้ แต่เครื่องรับการ์ดบนรถเกิดเสียวันนั้น เราเลยได้นั่งบัสไปอิเกียฟรี แค่สี่ป้ายก็ถึงแล้ว พอไปถึงเราก็มุ่งไปยังร้านอาหารของอิเกียและได้รับการต้อนรับที่ดีมากๆ จากพนักงาน แฮปปี้หลายต่อตั้งแต่เริ่มวัน

วันแรกของเราหมดไปกับการซื้อของเข้าบ้านจากอิเกียและซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ใกล้ที่สุดจากหอซึ่งห่างออกไป 20 นาทีเดิน (นี่ใกล้แล้วหรอ) ก่อนที่เช้าวันรุ่งขึ้นจะหอบผ้าห่มผ้าปูปลอกหมอนไปซักในห้อง laundry ของหอที่อยู่ตรงข้ามห้องเราเอง สบายสุดๆ เพราะนอกจากจะไม่ต้องเดินแล้วยังมีเครื่องอบผ้าแบบหมุนและแบบตากตามวิถีเมืองหนาวที่มืดแทบทั้งวัน

แต่โชคดีเหลือเกินที่เรามาถึงที่นี่ตอนที่ฟ้าสว่างตั้งแต่ยังไม่หกโมงและสามทุ่มก็เพิ่งจะโพล้เพล้เท่านั้น